Γράφει η Αλεξάνδρα Χατζηαΐβάζη, 9 ετών
Μια φορά και έναν καιρό, σε μια πόλη μαγική και πολύ διαφορετική από τις άλλες, στη Λαχανούπολη, ζούσαν όλα τα λαχανικά του κόσμου.
‘Όλοι περνούσαν όμορφα και ευχάριστα εκτός από ένα λαχανικό. Τον Κρεμμυδόνιο, που κάθε φορά που έβλεπε τα λαχανικά να παίζουν και να διασκεδάζουν έκλαιγε από τα νεύρα του!
Αποφάσισε λοιπόν να θέσει σε εφαρμογή ένα υποχθόνιο σχέδιο.
Τα μεσάνυχτα ξεκίνησε για το σκοτεινό δάσος, όπου ζούσε σε μια αραχνιασμένη σπηλιά η μάγισσα Μοχθηρόσκορδη.
Ο Κρεμμυδόνιος ζήτησε από τη μάγισσα να του φτιάξει ένα μαγικό φίλτρο που να κάνει όλα τα λαχανικά να κλαίνε. Μαζί με τον Κρεμμυδόνιο, η μάγισσα έριξε μπόλικα δάκρυα κρεμμυδιού και σκόρδου μέσα στο καζάνι με το φίλτρο.
Έδωσε το φίλτρο στον Κρεμμυδόνιο και εκείνος το πήρε στο σπίτι του.
«Θα τους ξεγελάσω όλους», είπε ο Κρεμμυδόνιος, που είχε σκεφτεί κάτι μοχθηρότατο. Θα καλούσε τα λαχανικά σε δείπνο και θα έβαζε μέσα στη σούπα τους λίγο φίλτρο. Έτσι και έγινε. Κάλεσε όλα τα λαχανικά σε δείπνο. Στο τραπέζι όμως, μια δυνατή φιλία δημιουργήθηκε. Ένα μπρόκολο που το έλεγαν Δύναμη κι ένα σπανάκι που το έλεγαν Φιλία έγιναν δύο πολύ καλοί φίλοι. Ο Γέρο-Καροτάκιας, που ήταν πολύ σοφός, είχε καταλάβει πως ο Κρεμμυδόνιος σχεδίαζε κάτι κακό μα δεν το είπε στα άλλα λαχανικά για να μην τα ξεσηκώσει.
Το είπε μόνο στη Δύναμη και στη Φιλία, που η Φιλία το είπε και στα άλλα λαχανικά, μέχρι που το έμαθαν όλοι.
Δεν ξεσηκώθηκαν, αντίθετα, βρήκαν κι εκείνοι ένα σχέδιο. Όταν ο Κρεμμυδόνιος θα έφερνε τη σούπα, τα λαχανικά θα του έλεγαν πως τους πονάει η κοιλιά τους και θέλουν να φύγουν ή πως έχουν αλλεργία στη σούπα. ‘Όταν ήρθε ο Κρεμμυδόνιος, όλοι του είπαν με μια φωνή:
«έχουμε αλλεργία στις σούπες» και πριν πεί ο Κρεμμυδόνιος μια λέξη, είχαν όλοι φύγει. Ο Γέρο-Καροτάκιας, η Δύναμη και η Φιλία έμειναν.
Ο Κρεμμυδόνιος τους ρώτησε “Πώς μάθατε το σχεδιό μου;”
O Γέρο-Καροτάκιας κατάλαβε το μοχθηρό σου σχέδιο, είπε η Φιλία και η Δύναμη. Τότε ο Κρεμμυδόνιος είπε: «Εγώ απλά δεν ήθελα να είμαι μόνος μου και να κλαίω, έτσι σκέφτηκα να πάρω εκδίκηση»
«Γιατί δεν μας είπες πως ήθελες φίλους; Θα ήταν τόσο απλό.», είπαν με μια φωνή η Φιλία και η Δύναμη.
«Γιατί ντρεπόμουν» είπε ο Κρεμμυδόνιος.
«Τότε θα γίνεις μαζί μας φίλος» είπαν η Φιλία, η Δύναμη και ο Γερο-Καροτάκιας. Ο Κρεμμυδόνιος χάρηκε πάρα πολύ.
Από τότε κανένας δεν ξαναέσπειρε δάκρυα κι εκδίκηση στη Λαχανούπολη, μόνο Χαρά, Γέλιο, Ευτυχία και Φιλία.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή η δύναμη της φιλίας μπήκε μέσα στις καρδιές όλων.
Και μη νομίζετε πως τελείωσε εδώ η ιστορία μου, η μάγισσα Μοχθηρόσκορδη πήρε το μάθημα της και πήγε στη φυλακή της Λαχανούπολης.
ΤΕΛΟΣ
