Ο φραπές είναι Ελληνική εφεύρεση. Βέβαια διαβάζουμε ότι “the name frappé (‘punched’, figuratively ‘shaken’) comes from French, which describes drinks chilled with ice” αλλά ε, εντάξει κι άλλοι έβαζαν κάτι με παγάκια, Έλληνας σκέφτηκε αυτό που λέμε εμείς φραπέ. Για εμένα το ενδιαφέρον είναι ότι και τότε υπήρξαν διαμαρτυρίες ότι είναι “ξενόφερτο”. Μετά έγινε εθνικό σύμβολο. Η φραπεδιά θα μπορούσε να είναι στη σημαία μας.
Και μετά;
Ατόνησε. Πλέον σε πολλά μαγαζία δεν τον έχουν καν στον κατάλογο. Η συνηθισμένη πορεία σε κάθε χώρα που αρχίζει να πίνει καφέ είναι να απομακρύνεται από το πολύ γάλα και την πολύ ζάχαρη καθώς μαθαίνει από καλύτερα χαρμάνια. Κακά τα ψέματα ο Nes σε αυτή τη μορφή είναι πιθανώς η χειρότερη σαβούρα που μπορείς να βάλεις στο στομάχι σου. Αλλά εμείς τη λέξη “φραπέ” θα την θεωρούμε Ελληνική, έτσι πατριώτες; Το “πατριώτες” με την γενικότερη έννοια, εγώ Πόντιος είμαι. Ποντιακά δεν μιλάω βέβαια. Ο πατέρας μου ξέρει μερικές εκφράσεις, δε νομίζω θα καταλάβαινε αν του μιλούσαν κανονικά στα Ποντιακά όμως και πολλά. Η γιαγιά μου μιλούσε Ποντιακά. Μιλούσε και Βουλγάρικα γιατί είχαν Βούλγαρους συχνά πελάτες στο μαγαζί. Μιλούσε και Ελληνικά. Για εκείνη το σημείο αναφοράς ήταν το Βυζάντιο. Πρωτεύουσά της η Κωνσταντινούπολη. Ωχ, κι άλλο άγχος. Μάλιστα ζήτησα κάποτε από την Google να προσθέσει τα Ποντιακά στις γλώσσες που χάνονται και αξίζει να βοηθήσει να διατηρηθούν.
Αξίζει όμως;
Βέβαια η γλώσσα περιλαμβάνει έννοιες της ιστορίας μου, της ιστορίας των Ποντίων, αλλά τι νόημα έχει να το παλεύουμε αναδρομικά; 11 εκατομμύρια Έλληνες πες μέσα στη χώρα, βάλε κι άλλους τόσους που ζούνε στο εξωτερικό. Έχουμε συνολικά 22 εκατομμύρια διαφορετικές εκδόσεις των Ελληνικών που μιλάμε. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, ο καθένας μας γεννάει λέξεις και νοήματα, προσθέτει και αφαιρεί από όσα ακούει και διαβάζει γύρω του.
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά βλέποντας την κάλυψη των Ολυμπιακών αγώνων στο Παρίσι. Οι πιο γνωστοί για την άμυνα κατά των Αγγλικών κι όμως σε αυτήν την περίπτωση αναγκαστικά υποχώρησαν. Δέχτηκαν Αγγλικά σχεδόν παντού και στην τελετή έναρξης ακόμα και Αμερικανούς καλιτέχνες. Και είδα βέβαια ότι στην επίσημη σελίδα των Ολυμπιακών οι γείτονές μας λέγονται Turkiye όπως ήθελαν και εμείς….
…εμείς Γραικοί όπως πάντα. Γιατί ούτε καν από επίσημα κανάλια δεν ζητάνε να λεγόμαστε Hellas. Ούτε βέβαια το κάνουμε οι ίδιοι. Πότε ήταν η τελευταία φορά που σας είπε ξένος “Greek” και τον διορθώσατε;
Έτσι λειτουργεί η γλώσσα όμως. Κάθε μέρα, σε κάθε διάδραση. Αν μας ένοιαζε όλους τόσο πολύ θα το κάναμε. Αν πονούσα όσο κάνω ότι πονάω μια φορά τον χρόνο με αναρτήσεις στα social για την Ποντιακή γενοκτονία θα καθόμουν να μάθω επιτέλους Ποντιακά. Δεν αξίζει τον κόπο όμως. Όπως δεν αξίζει για εκατομμύρια άλλες λέξεις, memes, στίχους, ατάκες. Σταματήστε να μας πρήζετε για τα Ελληνικά που “πεθαίνουν”. Η γλώσσα είναι ζωντανό πράγμα, στα χείλη των ράπερ, των τράπερ και οποιουδήποτε μιλάει, φωνάζει ή στέλνει μηνύματα σε κάποια εφαρμογή. Ούτε τα Greeklish, ούτε τα emoji, ούτε οι χιλιάδες ξένες λέξεις είναι ο εχθρός. Αν η Ελλάδα παράξει οτιδήποτε σε οποιονδήποτε κλάδο, η γλώσσα θα ακολουθήσει. Φτιάξτε λοιπόν εταιρείες με διεθνές κύρος, φτιάξτε πολιτισμό χωρίς επιδοτήσεις που να αξίζει, φτιάξτε οτιδήποτε Ελληνάρες μου.
Και αν φτιάξτε νέο είδος φραπέ που θα πιάσει σε όλο τον κόσμο πείτε τον ότι γουστάρετε μετά.
