-Δηλαδή έτσι θα φύγεις;
“E, ναι, τελείωσα.”
-Θα πακετάρεις την βαλίτσα σου και θα φύγεις έτσι απλά;
“Κυρία μου είναι εντάξει τώρα το πλυντήριό σας. Να μαζέψω τα εργαλεία μου στο βαλιτσάκι τους, να με πληρώσετε και είμαστε εντάξει!”
Mου πέταξε το πενηντάρικο στα μούτρα, τσέκαρε τις ψεύτικες βλεφαρίδες της στην αντανάκλαση του κινητού και το άνοιξε να μιλήσει με την κολλητή της. Ο τρόπος που μιλάνε κάποιες γυναίκες για το μακιγιάζ τους μου θυμίζει στρατόκαβλους που λένε για όπλα ή έφηβους για το αγαπημένο τους παιχνίδι. “Θα βάλω το 12Χ ρουζ αλλά με μούλτι μάσκαρα και θα γίνει χαμός!” Έχω καταλήξει ότι οι πιο πολλές θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν καλύτερα τον χώρο που τους τρώει η μήτρα εσωτερικά αντικαθιστώντας την με μια τσάντα για μακιγιάζ ή για πορτοφόλι. Αποκλείεται να την χρησιμοποιούν για σεξ ή παραγωγή παιδιών. Το έχουν αποκλείσει οι ίδιες. Σαν τα φαγητά που δεν πετάω, τα βάζω τακτοποιημένα σε τάπερ στην κατάψυξη …και τα πετάω μετά από κάνα εξάμηνο κατεψυγμένα.
Προτιμούν να σηκωθούν μια ώρα νωρίτερα για να είναι στην τρίχα φτιαγμένες στο γραφείο, παρά να αφιερώσουν δεκαπέντε λεπτά για ένα πήδημα τονωτικό και χαλαρωτικό πριν τον καφέ. Αντίστοιχα εγώ μπορεί να σηκωθώ μισή ώρα νωρίτερα αν αυτό θα μου διασφαλίσει ότι θα προλάβω την μπουγάτσα στον φούρνο πριν τελειώσει. Όπως και να’χει ο διάλογος με μια τέτοια γυναίκα είναι ουσιαστικά μονόλογος. Σα να μιλάς σε γνωστό καλλιτέχνη αφού έχει κόψει το αυτί του.
“Γιατί έκοψες το αυτί σου βρε;”
-Σε αγαπώ!
“Μα είσαι απαίσιος με ένα αυτί.”
-Α, πολύ χαίρομαι που σου αρέσει.
“Καλά, δεν ακούς τίποτα τώρα; Πιτσιλάει αίμα.”
-Θα σου ζωγραφίσω κίτρινα λουλούδια….ένα στρέμμα!
Κάτι τέτοιες γυναίκες δεν ξέρουν να αγαπάνε. Φαίνεται σε απρόοπτο απότομο φρενάρισμα που φεύγουν διάφορα πράγματα από την τσάντα και καθώς κατευθύνονται προς το παρμπρίζ το καλά μανικουρισμένο δεξί τους χέρι εκσφενδονίζεται ενστινκτωδώς να σώσει ότι είναι πιο σημαντικό για την καθεμιά. Άλλη αρπάζει τη γωνία του καινούργιου γυαλιού ηλίου, άλλη τα ψυχοφάρμακα και άλλη τα μυστικά της Cheetos που έχει καλά τυλιγμένα για περίπτωση ανάγκης. Όταν ήμουν παιδί απορούσα γιατί οι αθλητές αποσύρονται από την ενεργό δράση στα 30 τους. Όταν έγινα τριάντα και δυσκολευόμουν να σηκωθώ από τον καναπέ κατάλαβα τι γίνεται. Κι αυτές όταν έγιναν 30 κατάλαβαν και πανικοβλήθηκαν.
Είναι σαν κάτι παραδοσιακούς χορούς σε γάμους που μπαίνεις τελευταίος με το ζόρι και σκέφτεσαι “μια χαρά, όποτε θέλω την κάνω” αλλά τσααααακ! Μπαίνουν ξαφνικά άλλοι 2-3 μετά από εσένα και τώρα είσαι παγιδευμένος. Έτσι κι αυτές. Παντρεύτηκαν οι πιο πολλές τους φίλες, έκαναν παιδιά και ξαφνικά ο κύκλος έκλεισε. Παγιδεύτηκαν. Παλιά αν σε ρωτούσε σε πρώτο ραντεβού ποιος είναι ο αγαπημένος σου μανιακός δολοφόνος θα καλούσες την αστυνομία. Τώρα αν κάνεις το λάθος και την ρωτήσεις δεν θα μπορεί να διαλέξει μόνο έναν και θα σου μιλάει δυο ώρες για διάφορες σειρές στο Netflix με φόνους κάθε είδους.
Πλέει μεταξύ φόνου κι αυτοκτονίας. Σαν τους ψαγμένους φυσικούς χυμούς που αγοράζει. Παίρνεις έναν κανονικό χυμό των 2 ευρώ, προσθέτεις 2-3 βλακείες με απαίσια γεύση και πληρώνεις 10 ευρώ. Πάει κάθε εβδομάδα για ψυχανάλυση, της τα λέει τα θέματα αλλά αυτή θεωρεί ότι μάλλον ο ψυχαναλυτής είναι τρελός καθότι έχει βάλει το κωλόχαρτο ανάποδα. Κάτι τέτοιες γυναίκες είναι ο λόγος που είναι ακριβά τα δίδακτρα σε πολλές σχολές. Οι γονείς τους θα πλήρωναν οτιδήποτε τους ζητηθεί για να τις ξεφορτωθούν από το σπίτι.
Είχα μαζέψει τα εργαλεία εδώ και ώρα αλλά καθυστερούσα για να την τρολάρω. Έπιασα την γάτα της και κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Δούλεψε.
-Γιατί κρατάς τη γάτα μου;
“Είναι η πρώτη γάτα που βλέπω που μιλάει ελληνικά.”
-Βλακείες λες, άσε την κάτω.
“Όχι, αλήθεια.”
-ΟΚ, τι λέει;
Άφησα την βαλίτσα και έπιασα σφιχτά την γάτα από τα πλευρά της. Κοίταξα σοβαρά στα μάτια της.
“Γάτα θέλεις να σου σπάσω τα πλευρά;”
Πίεσα το ζώο μέχρι που έβγαλε μια φωνή.
-Μιιιι
“Τι ήχο κάνεις όταν πονάς;
-ααάουυ.
Έβαλα κάτω την γάτα. Η ιδιοκτήτριά της είχε φρικάρει τόσο πολύ που δεν ήξερε από που να αρχίσει. Κοιτούσε μια την γάτα, μια το κινητό της, μια εμένα.
-Βγες από εδώ αμέσως πριν φωνάξω την αστυνομία!
“Μα γιατί;”
-Είσαι απατεώνας!
Προς στιγμή φοβήθηκα ότι θα καλέσει πραγματικά τις Αρχές αλλά ευτυχώς την σταμάτησε η γάτα της. Πήδηξε μπροστά της και πολύ ήρεμα είπε:
“Μη και άου είπα ρε άσχετη. Δυο διαφορετικές λέξεις. Αμάν πια.”
Όπως λιποθυμούσε η κοπέλα, μια από τις ψεύτικες βλεφαρίδες της έφυγε. Ποτέ δεν ξέρω αν πρέπει να την μαζέψεις ή να την σκοτώσεις όταν τις βλέπω στο πάτωμα αυτές τις τεράστιες. Ευτυχώς με πρόλαβε η γάτα που την πήρε με το πόδι να πάει να παίξει. Και ευτυχώς που είχα πληρωθεί νωρίτερα.
.
(Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης δεν κάνει πάντα τον υδραυλικό ή τεχνικό πλυντηρίων. Είναι ΜεξικανοΠόντιος συγγραφέας. Αλλά αν του ζητήσουν να γράψει εγχειρίδιο για πλυντήρια κάνει επιτόπια έρευνα πρώτα. Μερικές τον λένε μισογύνη αλλά είναι απλά και μόνο επειδή δεν τις έχει πηδήξει αυτές. Ακόμα.)