Έκανα το λάθος σήμερα και πήγα σε παραλία οργανωμένη. Οργανωμένη να με εξοντώσει. Κουρασμένη (τι τό΄θελα να βάψω τα κάγκελα μόνη μου;), αγχωμένη (πότε θα βγουν οι μεταθέσεις, επιτέλους;;;) παραβίασα την οικογενειακή οδηγία: σε παραλία, που φιλοξενεί πάνω από 10 άτομα και οι μισοί δεν είναι φίλοι μας, πίνουμε το ουζάκι μας, τρώμε τα μπαρμπουνάκια μας, μαζεύουμε θαλασσόξυλα για κατασκευές, αλλά δεν ξαπλώνουμε, δεν ψαρεύουμε, δεν κολυμπάμε. Αλλά, αφού λέει ο ποιητής: «θάλασσα λανθασμένη δεν γίνεται», το τόλμησα. Και πάνω που ηρέμησε το μυαλό μου, κατέφθασαν.
Παιδιά.
Με ρακέτες.
Όλοι ξέρουν ότι με τις ρακέτες, τουλάχιστον, δεν έχω τίποτα. Αν έχουν έναν ρυθμό και είναι καλοί οι παίκτες, μπορούν μάλιστα και να με αποκοιμίσουν στην ξαπλώστρα. Απροπόνητους όμως πάνω απ΄ το κεφάλι μου, με το τικ κάθε λεπτό και το τακ ποτέ, με τα «ωχ!», «παραλίγο, ε;», και «σιγά, ρε, θα βγάλεις κάνα μάτι των ανθρώπων!!!», φράση που λέει πάντα ο πιο χασομπαλάκης της παρέας, δεν μπορώ να ανεχτώ. Ξυπνάει η Νοταρά μέσα μου: «Παίξτε λίγο παραπέρα, βρε παιδιά! Καταλήξαμε να παίζουμε όλοι μαζί!»
-«Δασκάλα;» Με χτυπάει κατακούτελα σαν μπαλάκι του τένις η ερώτηση του πολιοκροτάφου ηλιαζομένου, με το γυαλί φορεμένο στέκα, δύο ξαπλώστρες δεξιά μου.
Μισώ να υποψιάζονται το επάγγελμά μου. Δεν είναι, επειδή ντρέπομαι γι΄αυτό, αλλά συνήθως το οσμίζονται πατώντας σε στερεότυπα, για τα οποία θα έπρεπε να ντρέπονται.
-«Πώς σας ήρθε τέτοια ιδέα;» λέω (ενώ προσπαθώντας να κρύψω τα γυαλιά της πρεσβυωπίας, που μόνον συμφορές μου έχουν φέρει ως τώρα, έχω ήδη αλυσοδεθεί με τα ακουστικά του κινητού και οι κινήσεις απεγκλωβισμού μου πρέπει να είναι πρώτη ύλη για ευθυμογράφημα… ή χορογραφία).
-«Από την Προστακτική!!» μου απαντά ο άνθρωπος…
Πιάνω και εγώ στασίδι στα δικά μου στερεότυπα και σκέφτομαι: συνάδελφος θα είναι, ο καημένος. Και δεν ανοίγω διάλογο. Όμως σε εσάς το ομολογώ:
Ναι! Αγαπώ την Προστακτική. Για πολλούς λόγους:
- Γιατί είναι κατασυκοφαντημένη. Αντίθετα με όσα της καταλογίζουν, η Προστακτική δεν δηλώνει προσταγή. Δηλώνει επιθυμία ως προσταγή. Είναι ικανή όμως να δηλώσει και άλλα πράγματα:
- τρυφερή αποτροπή: Μην μιλάτε μεταξύ σας… Προσέχετε στον πίνακα.
- αυστηρή προτροπή: Άντε κάντε πέρα να περάσω, άντε το χορό να μη χαλάσω.
- παράκληση: Έλα, παραδώστε τα γραπτά! Σε 5′ χτυπάει.
- έντονη περιέργεια: Μμμμ! Ώστε παντρεύτηκε στα 50 της η Αυτοκράτειρα Ζωή και μάλιστα 3 φορές; Για λέγε! Για λέγε!!
- λεπτή ειρωνεία: Και πέθανε από φυσικά αίτια ο Νικηφόρος Φωκάς; Σσσσσσσώπα!! Τι μου λες;
- παιγνιώδη ύβρι: kiss my grass
- ευχή: Άει… στην ευχή!!
- ακόμη και το προσδοκώμενο: Αν δεν σου αρέσει το παστίτσιο μου, από αύριο τρώγε στη μάνα σου.
2. Γιατί είναι πολυτραυματίας: παρήγγειλε μου και εμένα έναν καφέ, επέβλεπε την τσάντα μου, μέχρι να γυρίσω, αλλά επέτρεψέ μου να κεράσω αυτή τη φορά!
3. Γιατί είναι αδυσώπητη: αν θέλω να εκδικηθώ τα παλιόπαιδα, που εξακολουθούν να μιλάνε μεταξύ τους, ζητάω β΄ ενικό Προστακτικής Αορίστου β΄ του καθορῶ, του ἐφίσταμαι, του ἐκβαίνω, του ἔχω και καπάκι του παρέχω και βρίσκουν αυτά το μπελά τους, το μάθημα το κύρος του και εγώ την ησυχία μου.
4. Γιατί είναι ακομπλεξάριστη. Σου επιτρέπει να την απευθύνεις στον Ύψιστο (Κύριε, ἐλέησον, ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ, βόηθα Χριστέ και Παναγιά), αλλά σου απαγορεύει να την απευθύνεις άμεσα στον ταπεινό εαυτό σου.
5. Γιατί είναι εθιστική: πώς αλλιώς θα ψάλλω το καθημερινό τροπάριο: «Βγες έξω, Μπεχλιβανίδη!!! Με βλέπεις που σε βλέπω τόση ώρα και συνεχίζεις!!»;
6. Γιατί είναι ερωτεύσιμη. Μετά τη νερόβραστη οριστική «φεύγω», τη δουλοπρεπή, μουλωχτή Υποτακτική «λέω να φύγω», την μοιρολάτρισσα Ευκτική «φύγοιμι» (=αχ, μακάρι να φύγω -που καλά έκανε και συνταξιοδοτήθηκε, ποτέ δεν τη χώνεψα-), έρχεται μια Προστακτική με τρικυμία στα χείλη: Φύγε!!!
Τσεκουράτη, ντόμπρα, αναμαλλιασμένη, αμακιγιάριστη, ακαταμάχητη.
7. Γιατί είναι χαρακτηριστική. Δεν μπορώ να σεβαστώ άντρα, φίλη, καθηγητή και συνοδηγό, αν δεν κατέχει την τριαδική τέχνη της προστακτικής: το ηχόχρωμα, το timing, το μέτρο.
8. Γιατί είναι μια Κυρία: ό,τι κι αν της έταξαν, όσο κι αν την απείλησαν, ποτέ δεν καταδέχτηκε να μπει σε δευτερεύουσα πρόταση. Τους δε εισαγωγικούς συνδέσμους, που ανοίγουν σαν δουλικά την πόρτα στις δευτερεύουσες, ούτε που να τους φτύσει. Προστακτική και εξαρτημένη δεν γεννήθηκε ως τώρα. Έχεις βρει μια προστακτική; Έχεις βρει μια Κύρια. Κανόνας.
9. Γιατί είναι υγιεινή. Σιχαίνομαι τα αμερικάνικα βιβλία ψυχολογικής αυτοεξέλιξης με τίτλους: «Πώς να γίνεις διάσημος / αξιαγάπητος / όμορφος / ψηλός / πάμπλουτος / Πρωθυπουργός / Αϊνστάιν/ σε μία εβδομάδα». Όλα μα όλα απαγορεύουν την Προστακτική δια ροπάλου. Φαίνεσαι, λένε, ανταγωνιστικός, αυταρχικός, αγενής και γι΄ αυτό δεν παίρνεις απ΄ τη ζωή αυτό που θέλεις. Αντί προστακτικής, σε ταΐζουν έναν περίδρομο τοξικές, μπάσταρδες, διεφθαρμένες οριστικές και υποτακτικές: «Μου αξίζει η αύξηση, Κε Διευθυντά», «Είμαι Θεά», «Σ΄ αγαπώ όπως είσαι», «Μαζί θα νικήσουμε», «Όλα γίνονται για κάποιο λόγο», «Μπορώ να κατακτήσω τα πάντα, αν το θέλω», «Δεν το πίστεψες πολύ, γι΄ αυτό δεν ψήλωσες 10 πόντους»
10. Γιατί είναι ακίνδυνη. Τα πιο επικίνδυνα φασιστικά μυαλά, ιδίως τα σπουδαγμένα στα εξωτερικά, έχοντας κακοχωνέψει την Ελληνική Ρητορική δεν χρησιμοποιούν Προστακτική. Εκπαιδεύονται στη σοβαροφανή Οριστική και την υστερόβουλη Υποτακτική. Η Προστακτική όμως: σκυλί που γαβγίζει, δεν δαγκώνει.
11. Γιατί είναι συγκινητική. Κατοικοεδρεύει στα πιο αγαπημένα μου τραγούδια: «Love me two times», «Πάρε με απόψε, πάρε με, ζεστό αγάπης κύμα», «Have a nice day», «Stand by me», «Απόψε φίλα με», «Love me tender», «Χόρεψε, Μπουρνοβαλιά μου», «Πες το, βρε μάγκα, βρε μάγκα μου, το “ναι”», «Μολόγα τα, μολόγα τα, τα φράγκα μοιρολόγα τα» και φυσικά δεσπόζει στον ύμνο της εθνικής μας αυτοπεποίθησης: «Για έβγα ήλιε, για θα βγω, για λάμψε, για θα λάμψω!».
12. Γιατί είναι εκπαιδευτική. Αφυπνίζει τον επαναστατικό μου χαρακτήρα και με εξασκεί στην αντίρρηση, την αντίδραση, ή τη συνθηκολόγηση και το συμβιβασμό, την επιχειρηματολογία, τη συνεργατικότητα και το θάρρος κρατώντας σε εγρήγορση δημιουργικές δυνάμεις, που θα ύπνωναν σε ένα συμφωνικό περιβάλλον.
13. Γιατί είναι προοδευτική. Πυροδοτεί την προπατορική αρετή του ανθρώπου, την ανυπακοή. Από την ανυπακοή γεννιέται η επανάσταση, από την επανάσταση η πρόοδος, από την πρόοδο ο διάλογος και από το διάλογο η Προστακτική: τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της, προτρέπει ο ποιητής.
14. Γιατί είναι αρρενωπή. Όπως «ἀρχή ἄνδρα δείκνυσι», καθώς μας λέει ο Βίας ο Πριηνεύς και μας θυμίζει ο Σοφοκλής στην «Αντιγόνη», έτσι και «Προστακτική ἄνδρα δείκνυσι». Άντε και την εκστόμισες την Προστακτική. Μπορείς να τη υποστηρίξεις; Τόλμησε, ας πούμε, να πεις σ΄ αυτόν που σου πήρε το πάρκινγκ, τη δουλειά ή το κορίτσι: «Για κάνε μας τη χάρη, ρε!» Και πάρε τη απάντηση: «Γιατί αλλιώς τι, φιλαράκο;» Τότε τι κάνεις; Γίνεσαι λαγός, ρίψασπις (=φλώρος) ή καπνός; Όχι, παιδιά μου!
Αν δεν μπορείς να κάνεις το έγκλημα, μην παίζεις με την έγκλιση.
Γι΄αυτό έλεγαν οι σοφοί Αρχαίοι: «Λάλει καίρια» (ο Βίας πάλι) και «Ὃ ἂν ὁμολογήσῃς, ποίει» (ο Περίανδρος, ο Κορίνθιος).
15. Γιατί είναι φρονηματιστική. Πόσοι χαρακτήρες δεν σμιλεύτηκαν, πόσες διαδρομές ζωής δεν χαράχτηκαν από ένα «μίλα» ή «σκάσε», ένα «έλα» ή «φύγε», που ειπώθηκε από ακατάλληλο πρόσωπο, την κατάλληλη στιγμή; Αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε το Μότσαρτ, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Καβάφη, τη Μελίνα Μερκούρη, το Γιαννούλη Χαλεπά, το Νίκο Γκάλη.
16. Γιατί είναι αναπαυτική. Έστω ότι βάζω το ραδιόφωνο τέρμα, (γιατί -το ξέρεις- στο Ζερβουδάκη δεν μπορώ να αντισταθώ) και μου λες: «Κομματάρα! Αχ, δεν μπορώ να το απολαύσω, βουίζουν τα αυτιά μου από χτες.» Τι να καταλάβω; Τι μήνυμα να πάρω; Τι θες από μένα; Ένα βλέμμα συμπόνιας; Ένα μασάζ στους κροτάφους; Ένα Ντεπόν αναβράζον; Ένα τσακ να το δυναμώσω;
Να κουράζομαι να αποκωδικοποιήσω έναν Πλάτωνα, έναν Μαλεβίτση, έναν Εμπειρίκο, άντε και μια εγκύκλιο του Υπουργείου, να το καταλάβω. Να κουράζομαι όμως να αποκωδικοποιήσω τους δικούς μου ανθρώπους, δεν είναι κρίμα κι άδικο; Δεν μπορείς να πεις: «Χαμήλωσέ το, Βάνα μου, σε παρακαλώ»;
Οι παλιοί το ξέρουν: Η καλή προστακτική φέρνει ομόνοια στο σπίτι.
17. Γιατί είναι ντίβα. Η Ελληνίδα Προστακτική έχει πρόσωπο στην κοινωνία του οργανωμένου λόγου… Και κατάληξη!! Όχι σαν την αγγλιδούλα, τη γαλλιδούλα, και άλλες κακομοίρες, που θέλουν μια κουστωδία από συμφραζόμενα, για να τις καταλάβεις και να τις πάρεις στα σοβαρά. (π.χ. Hit! Ti Hit, καλέ; Hit στα charts; Hit the road, Jack; Hit syndrome; HIT FM 103.5 – Chalkida;) Η Ελληνίδα Προστακτική, παιδιά μου, μπορεί να φοράει φόρμα εργατική, μπορεί στολή δεσμοφύλακα, μπορεί και ποδιά μαγειρικής, όμως και τσίτσιδη μπαίνει ασυνόδευτη στα καλύτερα γλωσσικά κλαμπ.
18. Γιατί:
«Όλοι μου φωνάζουν:
παραδόσου!
Αλλά εγώ δεν παραδίδομαι.
Αρκούμαι να παραδίδω μαθήματα Αγγλικής γλώσσης δις, ή και τρις ακόμη της
εβδομάδος, εις τας θνησιγενείς ραπτομηχανάς των επάλξεων.»
Επίσης γιατί:
«Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.»
«Έχε το νου σου μη σου χαθεί το δοχείο της φαντασίας σου. Δε θα σου μείνει μήτε Αϊνστάιν μήτε Άγιος Χαράλαμπος»
«Τράβα μόνος σου ο ίδιος κι όσο πιο δυνατά μπορείς το σχοινί
που ανεβάζει το καλαθάκι σου στα πιο εμπιστευτικά σου Μετέωρα.»
Και κυρίως γιατί:
«Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς,
μπορούνε με χίλιους τρόπους.
Ρίξε το όπλο και σωριάσου πρηνής,
όταν ακούσεις ανθρώπους.»
19. Γιατί θα πέταγα στα σκουπίδια όλα τα ρήματα του κόσμου, για να ξανακούσω 4 μόνο προστακτικές: Φάε κάτι. Βγες και λίγο έξω. Ρίξε κάτι απάνω σου. Πάρε τηλέφωνο, όταν φτάσεις.
Υγ1. Κοινοποιήστε
Υγ2. Μην κοινοποιήσετε
