Έχω διαβάσει πολλά ποιητικά, αστεία και οργισμένα κείμενα. Ιδού η δικιά μου λίστα, Αλεξ style, σε σημεία, σύντομη και περιεκτική. Αν δεν σας αρέσει, πείτε μου ποιο συγκεκριμένο σημείο είναι λάθος. Γιατί έτσι κάνω διάλογο εγώ.
- Η Αριστερά είναι σύμπτωμα της καλοπέρασης. Τρώγαμε όλοι καλά. Περίσσευαν λεφτά (ας μην εξετάσουμε από που τα βρήκαμε). Σε αυτό το κλίμα η επανάσταση ήταν χόμπι, η Κούβα μόδα, η αναρχία μοδάτη εναλλακτική. Γέμισαν τα πανεπιστήμια με αργόσχολους ακαδημαϊκούς και θεωρητικούς.
- Η Παιδεία έγινε αριστερή. Και μάλιστα με κεντρικό αξίωμα ότι “οι ηλικιωμένοι δεν ξέρουν, εμείς ξέρουμε, δώστε εξουσία στους νέους”. Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας κάνει κουμάντο η Γερουσία, εμείς πρέπει να τα κάνουμε αλλιώς. Ψωνίστε θεωρίες συνωμοσίες αβέρτα, μασώνους, κακούς καπιταλιστές ή ότι άλλο βολεύει και το πλασάρετε με περιτύλιγμα βλακείας Γαλλικού πανεπιστημίου.
- Ο ποιητής κι ο συγγραφέας πηδάνε τις γκόμενες. Οι ρομαντικές ιδεολογίες όσο κι αν δεν έχουν βάθος, πουλάνε. Ας το παίζω αριστερός, γκέι, φωτογράφος και αναρχικός όσο χρειάζεται λοιπόν, να ρίχνω κι εγώ ότι μπορώ. Αφού μπορώ να γίνω πρωθυπουργός χωρίς να ξέρω Αγγλικά, είναι δικαίωμά μου! Πολεμάω το επάγγελμα του πατέρα μου, κι ας πληρώνει ο καημένος με αυτό εμένα τον αιώνιο φοιτητή.
Τα ΜΜΕ λογικό ήταν να ακολουθήσουν την τάση και αναπόφευκτο μόλις ενηλικιώθηκαν τα παιδιά που βγήκαν από αυτό το εξωφρενικό σύστημα να καταντήσουμε με ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια ρεφλέξ, δεν έχουν κριτική ικανότητα και δεν έχουν σύνδεση με την πραγματικότητα. Ο αληθινός κόσμος είναι συντηρητικός. (Όχι δεξιός, αυτό είναι ελληνική εφεύρεση. Της αριστεράς για να δαιμονοποιεί πάντα.) Είναι λογικό να είναι συντηρητικός και σε εποχές κρίσεις πιο πολύ από ποτέ.
Κι όμως το αιρετικό στην εποχή μας είναι να δηλώσεις συντηρητικός.
