Πριν καν χωρίσουμε σαν οικίες με την πρώην γυναίκα μου, είχαμε αρχίσει να έχουμε εναλλάξ μέρες τα παιδιά. Μας ηρέμησε όλους καθώς σταμάτησαν οι τριβές για θέματα ανατροφής. Και εναλλάξ Σαββατοκύριακα. Όταν ήρθε η ώρα να χωρίσουμε, τα παιδιά δεν κατάλαβαν και πολύ διαφορά. Ή «μέρα της μαμάς» ή «το Σαββατοκύριακο του μπαμπά» ήταν ήδη τρόπος ζωής όταν σχεδίαζαν κάτι. Με εμένα παίζει ένα σύστημα με αυτήν κάποιο άλλο. Καθώς μεγαλώνουν αποφασίζουν από μόνα τους και διαλέγουν χωρίς πίεση. Αν ξαναβρισκόμασταν σαν ζευγάρι θα έπρεπε να ταιριάξουν τα συστήματα, αν χωρίζαμε ήταν ήδη έτοιμα τα σενάρια για όλους μας.
Parallax theory ακούγεται σαν ταινία ή βιβλίο του Robert Ludlum. (Που το κάνουν μετά ταινία.) Εγώ έχω όμως ακόμα πιο φιλόδοξα σχέδια: θέλω να βρω μια λύση για να μην χωρίζουν τόσο άσχημα οι άνθρωποι! Και καθότι η Ελλάδα χρειάζεται εξαγώγιμα προϊόντα, θα το βγάλω σαν βιβλίο, σειρά σεμιναρίων και όλα τα υπόλοιπα του χώρου. Ιδού πως το στήνω:
- Περιγραφή προβλήματος. Ότι πιο εύκολο. Στο πρώτο κομμάτι εξηγείς πως κάθε σχέση έχει δυσκολίες, πως η εγκυμοσύνη και οι ορμόνες κάνουν την γυναίκα…εξωγήινο και ανατρέχεις που και που στους ανθρώπους των σπηλαίων. Σκοπός είναι να ταυτιστεί ο αναγνώστης μαζί σου και αυτό είναι πανεύκολο γιατί το συμπέρασμα είναι πάντα ίδιο: Οι σχέσεις είναι δύσκολες και ο χωρισμός μόνιμη εναλλακτική.
- Επιστημονικά «στοιχεία». Σε τέτοιες προσπάθειες πλέον είναι της μόδας να ρίχνεις και πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις. Συνδέεις ανθρώπους με μαγνητικούς τομογράφους, τους δείχνεις κάτι και κοιτάς ποια περιοχή του εγκεφάλου λειτουργεί περισσότερο. Επί της ουσίας είναι πολύπλοκο να αποδειχτεί κάτι έτσι αλλά αρκούν μερικές βιβλιογραφικές αναφορές και γραφικά για να περάσω αυτόν τον σκόπελο. (Διαβάστε για παράδειγμα εδώ περί απιστίας. και εδώ περί πολυγαμίας.)
- Προσωπική μαρτυρία. «Ήμουν ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Να πως παντρεύτηκα, να πως ήρθαν τα παιδιά και….τσοοουπ! Ξαφνικά είχα πρόβλημα!» Αυτό το κομμάτι μπαίνει συχνά και πρώτο για να δώσει κύρος στην όλη προσπάθεια. Το έπαθα κι εγώ, ο σούπερ πετυχημένος, μπορεί να το πάθει οποιοσδήποτε.
- Μια πολύ απλή κεντρική ιδέα. Αν δεν μπορείτε να τα βρείτε με το ταίρι σας σε κάτι, απλά χωρίστε τις ευθύνες αναλαμβάνοντάς τις εναλλάξ. Μια ο ένας, μια ο άλλος. Θέλεις εσύ να κάτσεις σπίτι και εγώ σινεμά; Σπίτι σήμερα, σινεμά αύριο. Διαφωνούμε αν ο Γιαννάκης πρέπει να κάνει καράτε ή μπάσκετ; Κάνε του εσύ καράτε σήμερα, θα τον πάω εγώ για μπάσκετ αύριο.
Αν σκέφτεστε ήδη «μα αυτό είναι ηλίθιο!» ή αυτονόητο, δεν είστε στο κοινό μου. Έχετε άποψη. Μάλλον δεν κάνετε κλικ συχνά σε άρθρα όπως «πως να τον τυλίξετε με τρεις κινήσεις» ή «πως να την ξετρελλάνετε στο κρεβάτι με μια γραβάτα και μια μελιτζάνα». Εμένα πάντως το σύστημα εναλλάξ με έσωσε προσωπικά.
Το σύστημα δεν είναι μόνο για παντρεμένους που σκέφτονται να πάρουν διαζύγιο. Σε οποιαδήποτε σχέση σου επιτρέπει να δοκιμάσεις πως στέκεις μόνος/η σου και να βρεις λίγο προσωπικό χώρο. Ειδικά για αυτούς που δεν τα καταφέρνουν σε αυτόν τον τομέα και άρχισαν με «όλα τα κάνουμε μαζί», δηλαδή στραβά από την αρχή. Όπως κάθε καλή θεωρία του είδους, σε επόμενα βιβλία θα την κοτσάρω σε οτιδήποτε. Enallax theory for business όταν πάω για σεμινάρια στις ΗΠΑ και Enallax child psychology αλλού.
Δουλεύει; Βέβαια! Δείτε τι ευτυχισμένος είμαι εγώ, τι τέλεια που περνάνε τα παιδιά μου! Να, ο ένας μπήκε πανεπιστήμιο και παντρεύτηκε και η άλλη είναι πιανίστρια σε ρεσιτάλ θα λέω. Προφανώς σε κάθε καλή σχέση τα προβλήματα δεν λύνονται έτσι ξεχωριστά. Ούτε μπορείς να απλοποιήσεις τα συναισθήματα και τις επιπτώσεις τέτοιων καταστάσεων σε μια συνταγή για όλους. Αν δουλεύει ή όχι θα το κρίνουν τα παιδιά μου σε είκοσι ή τριάντα χρόνια, όχι τώρα. Αλλά στο μεταξύ σίγουρα θα μου λυθούν κάποια προβλήματα αν πουλήσω μερικές χιλιάδες βιβλία οπότε Parallax theory όλοι!
(Θα ενσωματώσω και πρόγραμμα-πυραμίδα με πιστοποιημένους εκπαιδευτές για όσους εγγραφούν πρώτοι στα σεμινάρια, ε;)
