ςςς.ψοντρα.γρ – Είναι συχνό φαινόμενο οι προπονητές στον αθλητισμό να αποκαλούνται «στρατηγοί» σαν να καταστρώνουν σχέδια επιπέδου Βοναπάρτη. Άλλες φορές, ειδικά στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα τους προσομοιάζουν με μάνατζερ εταιρειών. Αντίστοιχα και οι παίχτες (όποτε τους συμφέρει) λένε ότι θα φερθούν «σαν επαγγελματίες» ενώ άλλες φορές τα κάνουν όλα «για την φανέλα». Στην πράξη σχεδόν όλοι είναι παντελώς ανίκανοι να συμμετέχουν ή να διαχειριστούν μια πραγματική ομάδα όπως κάνουν οι άνθρωποι που ηγούνται εταιρειών.
Κατ’αρχάς αν οι ομάδες ήταν σαν εταιρείες, θα ήταν ξεκάθαρος ο σκοπός τους. Τα εξάχρονα θα είχαν μια πινακίδα στο κέντρο του γηπέδου που θα έλεγε: «είμαστε εδώ για να διασκεδάσουμε και να αθληθούμε.» Στο Καραϊσκάκη αντίστοιχα στους φωτεινούς πίνακες πριν από κάθε ματς θα έγραφε: “Στόχος της ΠΑΕ είναι να κερδίσει το πρωτάθλημα για να μεγιστοποιήσει το κέρδος των μετόχων» ή ότι άλλο πρωτεύον και δευτερεύον στόχο έχει. Αν μια ομάδα είχε πιο αμερικανική προσέγγιση στον αθλητισμό θα μπορούσε να γράφει «προσφέρουμε θέαμα» στις μπλούζες της. Αν μετά από 90 λεπτά δεν έχει προσφέρει θέαμα, δεν έχει κερδίσει ή δεν έχει βγάλει λεφτά δεν πέτυχε τον σκοπό της.
Άρχισα να καταλαβαίνω πόσο χάλια είναι η κατάσταση βλέποντας τις ομάδες για τα παιδιά στην περιοχή μου. Η έκφραση «χαμηλού επιπέδου άνθρωποι» που άκουσα είναι άδικη γενίκευση. Αλλά σίγουρα ένας αποτυχημένος πρώην παίχτης Δ’ κατηγορίας που τώρα προπονεί τα παιδιά δεν είναι μάνατζερ. Η βασική διαφορά είναι ότι ένας μάνατζερ έχει βασικό σκοπό να δώσει στα στελέχη του την ικανότητα να παίρνουν μόνοι τους αποφάσεις. Στα ομαδικά αθλήματα όμως συνήθως απλά εκτελούν εντολές. Σε μια εταιρεία δίνεις ευθύνες, επιτρέπεις τα λάθη και χτίζεις στελέχη. Στις ομάδες όλοι ζούνε για μια στιγμή ψευτοδόξας στο γκολ που έτυχε να βάλουν.
Στον επαγγελματικό αθλητισμό βέβαια τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Αν ήταν ομάδες, θα πληρώνονταν όλοι μαζί σε πολλά τους από τα έσοδα όπως μοιράζονται τα κέρδη οι εταιρείες. Δεν θα έκαναν ξεχωριστές διαπραγματεύσεις ή τουλάχιστον θα έπαιρναν μετοχές αντί για ρευστό. Οι περισσότεροι δεν είναι καν φίλοι με την τυπική έννοια, ούτε καν βγαίνουν μαζί τα βράδια! Οι περισσότερες εταιρείες έχουν πολύ περισσότερο δέσιμο από αυτούς. Συν τοις άλλοις δεν πουλάνε τα στελέχη τους σε άλλες εταιρείες σαν να είναι άλογα για ιπποδρομίες…
Σημείωση: τα παραπάνω δεν έχουν τίποτα να κάνουν με το θέμα του ντόπινγκ (σε όλα τα αθλήματα) και των στημένων παιχνιδιών. (Εδώ μια δικιά μου πρόταση για την αρχή της λύσης.) Αν ήταν μάνατζερ της προκοπής θα λάμβαναν υπόψη και τέτοιες στρεβλώσεις στον τρόπο λειτουργίας τους και θα έχτιζαν πραγματικές ομάδες ανθρώπων να τις διαχειρίζονται σωστά. Εκτός αν βασίζονται στο χαμηλό επίπεδο των ανθρώπων που ασχολούνται με τις ομάδες τους και το γεγονός ότι μπορούν να τους ταϊζουν αλλοπρόσαλλο κουτόχορτο επ’αόριστο.
