Η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι τύψεις, που έχω χάσει λίγο τα κοννέ με τη ρομαντική πλευρά του εαυτού μου.
Μπορώ να ακούσω την όποια ιστορία, αν διακρίνω κάτι ροζ, μελωμένο και γουτσουγουλίστικο με πιάνει νευρική ειρωνεία. Το χιούμορ μου απογειώνεται και λυσσάω στο σχολιασμό, συνήθως όχι κακοπροαίρετα.
Δε θα έλεγα πως έχω κακή πρόθεση, που να με πατάς κάτω να με λιώσεις. Εκεί πάνω, ένα βήμα πριν την πολτοποίηση θα σου πετάξω ένα στα διάλα και θα εξαφανιστώ να μη σε βλέπω.
Αλλά κακή πρόθεση ποτέ. Το έχω για γρουσουζιά, γιατί κάπως, κάπου, κάποτε η μάνα μου με έπεισε σε αθώα ηλικία πως ότι δίνεις, παίρνεις. Μπορεί να σου καθυστερήσει η επιστροφή, αλλά το ορκίζομαι έχω εισπράξει δανεικά από μαλακίες που προσπέρασα με το κεφάλι ψηλά, εκεί που δεν το περίμενα.
Όχι ότι ζηλεύω την εποχή που ως χάνος χάζευα ηλιοβασιλέματα (ακόμα τα χαζεύω) ή κατάπινα το παραμύθι του κάθε τυχάρπαστου. Άσε που νομίζω πως αυτή τη φάση δεν την πέρασα ποτέ. Καλώς ή κακώς έχω έναν shit detector ιδιαίτερα ευαίσθητο, που πιάνει τη βρώμα από πολύ μακριά.
Οι λόγοι που εμπιστεύτηκα φαινομενικά κάποιους που έφεραν στο ΙD τους αμφίβολα credits, ήταν πάντα για να δώσω την ευκαιρία στο ένστικτό μου να τεσταριστεί και στους ταμπελοφόρους να μου κάνουν έκπληξη και να μου αποδείξουν ότι τα πολλά λόγια συνήθως δε λένε την αλήθεια. Ελάχιστες φορές το πείραμα έπιασε. Τις περισσότερες η αρχική βρώμα στον αέρα ήταν το προϊόν σαπίλας εσωτερικής, που δε μπορούσε πια να κρυφτεί. Τις λίγες φορές που κάποιοι φάνηκαν ανώτεροι των προσδοκιών μου, τις χάρηκα σαν μικρό παιδί.
Παρόλα αυτά, συνεχίζω να δίνω την προσοχή που αξίζει στον καθένα, από αντίδραση στις στατιστικές (που πάντα μισούσα, ως μάθημα στα φοιτητικά μου χρόνια) και από ισχυρή πεποίθηση, πως δε μπορεί να κρίνεσαι από κάποιους αριθμούς, που θα επιμείνουν να σε ομαδοποιήσουν και να σε μετατρέψουν από οντότητα σε ψηφίο.
Το λες και ρομαντισμό αυτό, δεν το λες; Άλλου είδους ρομαντισμό, τέλος πάντων.
Ο ρομαντισμός όμως αυτός καθ’ αυτός, μου έχει τελειώσει σε βαθμό επικίνδυνο.
Αποστηθίζω τσιτάτα του τύπου ότι εμείς οι κυνικοί υπήρξαμε κάποτε ρομαντικοί ιδεολόγοι, μα απογοητευτήκαμε και το γυρίσαμε. Δε γίνονται αυτά όμως.
Γιατί μια ιδεολογία την κουβαλάω και η ιδεολογία δεν ταιριάζει με το ρομαντικό του πράγματος.
Όσο η ιδέα αιωρείται στο μυαλό σου είναι κάπως φάση ρομαντίκ. Τουλάχιστον, όσο παραμένει αεράτη, ελαστική, και εύπλαστη. Μόλις όμως η ιδέα γίνει ιδεολογία ξεριζώνεται ό,τι το ελαφρό από το μυαλό και αποκτά βάθος που γίνεται η φιλοσοφία σου, η στάση σου απέναντι σε αυτά που λέγονται κοινά. Που και αυτά με τη σειρά τους, κοινά δεν είναι. Αντίθετα είναι πολύ προσωπικά και είναι αυτά, που σε κάνουν δυσκίνητο, αμετακίνητο και αλλοπρόσαλλο. Τα κοινά προσωπικά, όπου κοινά, βλέπε συνηθισμένα, μα για τον καθένα μοναδικά και πρωτόγνωρα και αρκετά για να του κάνουν την ψυχολογία ρετάλι.
Έχω βιώσει πολλά κοινά προσωπικά, και ταλαιπώριες που ξεπέρασα, μα κάποτε υπήρξαν πρωτόγνωρες. Σαν καινούργιες ιώσεις που χρειάζονταν θεραπεία, πέρναγα την φάση αντιβίωση για να με συνθέσω από την αρχή και με τα κατάλληλα αντισώματα να τις χτυπήσω.
Ό,τι, όμως πίνει χημεία, καταντάει μαλακία. Απαράβατη εξέλιξη!
Και ό,τι σου φορτώνει ώρες απομυθοποίησης σου στερεί σε ανεμελιά και κατά συνέπεια σε ρομαντισμό.
Φταίει και η επικαιρότητα. Δε μας βοηθάει:
«Σφήκες – δολοφόνοι στην Κίνα κυνηγούν τα θύματά τους»
Θα μου πεις μακριά η Κίνα, αν και το κακό συνήθως απέχει μία εκδίκηση δρόμο.
« Δείγμα ψαριών που βρέθηκαν νεκρά σε παραλίες του νησιού, εστάλησαν για εξέταση την περασμένη Δευτέρα στο Εθνικό Εργαστήρι Αναφοράς και στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των ειδικών, ο θάνατος των ψαριών οφείλεται σε ιογενή νευρική νέκρωση, τα αίτια της οποίας αναζητούνται».
Το ψάχνω πολύ…
Σε ποιο εργαστήρι θα αναλύσουμε την ιογενή νευρική νέκρωση της χαμένης μας ηρεμίας; Σε ποιο lab να εξετάζεται με κίτρινο πυρετό, ο ρομαντισμός;
Φρέσκα νέα, παλιοί οι φόβοι, αιώνιοι οι προβληματισμοί.
Γεννιόμαστε φορτωμένοι ελπίδες και όνειρα σε έναν κόσμο, που είναι φτιαγμένος για σκληρούς ρεαλιστές.
Μην την ψάχνεις κουκλίτσα μου. Δε θες… μα ο ρομαντισμός σου ξεψύχησε εχθές.