Η Μαριάννα Τσαντίλη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης, Commercial Art και Ζωγραφική στην Washington School of Arts, όπου παρακολούθησε επίσης μαθήματα Αρχαιολογίας. Από τον γάμο της με Άραβα απέκτησε μία κόρη, που τώρα ζει ανάμεσα στην Πράγα και στη Σαουδική Αραβία. Για είκοσι πέντε χρόνια έζησε στην Αμερική, στις αραβικές χώρες και στο Λονδίνο. Έχει ασχοληθεί με την ποίηση και το διήγημα. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ολοκλήρωσε το πρώτο της μυθιστόρημα.
Με μεγάλη μας χαρά φιλοξενούμε την κριτική του συγγραφέα Ανδρέα Μήτσου* για το βιβλίο της Μαριάννας Τσαντίλη “Σαν ψίθυρος στην έρημο” που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τον περασμένο Νοέμβριο από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
“Η ηρωίδα του βιβλίου ζώντας σε μια κοινωνία εμποτισμένη στον μουσουλμανικό πουριτανισμό, αντιμετωπίζει την απόλυτη ακύρωση της, όχι μόνο ως γυναίκα, αλλά και ως ανθρώπινη ύπαρξη. Παρ’ όλα αυτά, δεν κρύβει πως, αγαπά τον αραβικό πολιτισμό. Γοητεύεται από ήχους, οσμές κι αρώματα. Από κτήρια και πόλεις. Από τον απλό λαό. Συγκινείται από την αυθεντικότητα ατόμων καταπιεσμένων, αλλά και μοναδικών.
Ολομόναχη, θα επιχειρήσει να ορθώσει το ανάστημά της πεισματικά. Θα αναζητήσει την ταυτότητά της. Θα αντισταθεί και θα δραπετεύσει από το εφιαλτικό σκηνικό, για να μπορέσει να επιβιώσει.
Η τιτάνια, θα έλεγα, ατομική προσπάθεια να περισώσει και να δικαιώσει την ύπαρξή της και να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια, όχι μόνο του φύλου της, σε μια φονταμενταλιστική πραγματικότητα, αλλά και την υπόστασή της ως φυσική οντότητα, προσλαμβάνει συγκινητικές διαστάσεις, προσδίδοντας στο μυθιστόρημα άλλη προοπτική και βάθος. Και αυτό, εξαιτίας της άψογης γλωσσικής διαχείρισης. Γλώσσα διαυγής, με οικονομία και συνέπεια. Με χαμηλόφωνη ποίηση που εμποτίζει όλες τις σελίδες του μυθιστορήματος. Εξαιτίας επίσης της τρυφερότητας και της ευαισθησίας της αφηγήτριας που αναδεικνύεται μέσα στο κείμενο, καθώς αναπαριστά το σκηνικό του αραβικού πολιτισμού, καταγγέλλοντας την οπισθοδρόμηση, αλλά υμνώντας συγχρόνως και τη μοναδικότητά του.
ΟΙ αναπαραστάσεις των φλεγόμενων περιοχών της Μέσης Ανατολής και οι εικόνες εν γένει, τόσο των ηθών, των εθίμων και της νοοτροπίας των Αράβων, όσο και η ατομική της στάση, το καθιστούν άκρως επίκαιρο, προσδίδοντας στο μυθιστόρημα ένταση, αγωνία και αμείωτο το ενδιαφέρον.
Συχνά η πρωτοπρόσωπη αφήγηση αφομοιώνει την αφηγήτρια με τη συγγραφέα, η οποία, σοφά ποιώντας, αποστασιοποιείται έντεχνα. Με σεβασμό στην λογοτεχνική οικονομία του υλικού της και στη βιωματική ενατένιση των γεγονότων, η συγγραφέας στήνει μια ενδιαφέρουσα πλοκή, μια μυθοπλασία, γεφυρώνοντας το πραγματικό με το φανταστικό. Ωστόσο εμφιλοχωρεί η υπαρξιακή αγωνία μιας αυτοδικαίωσης σε κάθε σχεδόν σελίδα του βιβλίου και η εύλογη προσδοκία της αποκατάστασης της φυσικής τάξης των πραγμάτων.
Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση συντείνει, επίσης, στην συμπόρευση του αναγνώστη, ο οποίος ανταμείβεται με το διακριτικό άρωμα και την αύρα που αναδίδει το βιβλίο, για όσα άδικα ή βίαια συμβαίνουν και υφίστανται αμέτρητες γυναίκες, έστω και σε διαφορετικό σκηνικό. Η αναζήτηση, ωστόσο, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας της ηρωίδας αναπαριστά μεταφορικά και την επίπονη πορεία κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, όταν μάχεται για ό,τι πολύτιμο την έχουν αποστερήσει, ελπίζοντας να το επαναφέρει, όπως είναι νόμιμο και δίκαιο και αποκαθιστώντας την εσώτερη τάξη και δικαιοσύνη των πραγμάτων.”
*Ο Ανδρέας Μήτσου, έχει σπουδάσει αγγλική λογοτεχνία, ελληνική φιλολογία και είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας. Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος ύλης του εκπαιδευτικού περιοδικού “Νεοελληνική Παιδεία”, που εκδιδόταν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, και μέλος της επιτροπής κρατικών βραβείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει κείμενα δοκιμιακού λόγου καθώς και κριτική λογοτεχνίας στις εφημερίδες “Το Βήμα”, “Εξουσία”, “Καθημερινή” και στα περιοδικά “Αντί”, “Ίνδικτος”, “Διαβάζω”, “Ελίτροχος”. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Έχει εκδώσει επτά συλλογές διηγημάτων, τέσσερα μυθιστορήματα και μία νουβέλα. Το μυθιστόρημα του “Τα ανίσχυρα -ψεύδη” του Ορέστη Χαλκιόπουλου τιμήθηκε το 1996 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος. Η συλλογή διηγημάτων του “Σφήκες” απέσπασε το Βραβείο Γραμμάτων Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 2002. Το 2007 η νουβέλα του “Ο κύριος Επισκοπάκης” τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών (ΕΚΕΒΙ – ΕΡΤ), ενώ την επόμενη χρονιά διασκευάστηκε για το θέατρο από τον ίδιο τον συγγραφέα και ανέβηκε στο “104 Κέντρο Λόγου και Τέχνης” σε σκηνοθεσία του Στέλιου Μάινα. Έργα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Αθήνας.