Ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια στο δασικό χωριό είναι να κυνηγάω τις σαύρες. Επειδή την τελευταία στιγμή όμως τις λυπάμαι και το χέρι μου πάει πιο σιγά, τελικά σπάνια τις πιάνω. (Η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από μια βόλτα πάνω από την Άγναντα)
Έχω δει πράσινες, καφέ, γκρίζες, μικρές, μεγάλες, παχουλές…μερικές είναι πολύ γρήγορες. Ειδικά κοντά στο εστιατόριο. Καλό είναι που είναι εκεί, έτσι δεν έχουμε πολλές μύγες. Άλλες κάθονται ακούνητες σαν να παίζουν τα αγαλματάκια.
Σήμερα στην πλατεία της Κυψέλης εκεί που τρώγαμε παγωτό ένα παιδάκι είχε βρει μια σαύρα που είχε μπει σε μπουκάλι μπύρας! Ακόμα και τα παιδιά που έκαναν ότι τις φοβόντουσαν, τελικά την έπιασαν γιατί καθόταν ακίνητη.
Μάλλον φοβόταν. Την αφήσαμε στον ήλιο κάπου να ηρεμήσει και μετά από λίγο έφυγε.
Comments are closed.