(Σε παρενθέσεις οι σκέψεις του σκύλου, καθότι δεν μπορεί να δαχτυλογραφήσει το κείμενό του.)
Α, τι χαριτωμένο σκυλί!
(Ναι, έχω τρία πόδια ο καημένος)
Μήπως είναι άρρωστο; Να το χαϊδέψω;
(Πλάκα κάνω ρε! Έχω τέσσερα πόδια. Οπότε έχω και τρία. Και δυο και ένα…)
Α, κοίτα! Μου δίνει το ποδαράκι του!
(Δεν δίνω τίποτα! Φέρε το πίσω!)
Μπρααααάβο! Καλό σκυλί! Είδες τι ωραίο που είναι να συνδέεσαι με ανθρώπους;
(To πόδι μου θέλει να συνδεθεί με την φάτσα σου. Βίαια. Και τα δόντια μου με τον κώλο σου.)
Τι δώρο θέλεις τα Χριστούγεννα; Να σου φέρω ένα κόκκαλο;
(Ναι καλά. Δώσε μου ένα μηχάνημα να βρω όλα τα παλιά κόκαλα που έχω θάψει καλύτερα.)
Τι ομορφιά που είσαι! Σου έχει πει κανείς ότι είναι σαν την θάλασσα τα μάτια σου;
(Όχι βέβαια! Επειδή είναι καφέ το χρώμα τους, όχι μπλε!)
Έχεις τόσο μαλακή πατουσίτσα
(Δώσε μου ρε το πόδι πίσω! Πιάστηκα)
Σαν ποδαράκι μωρού είναι. Προφανώς δεν περπατάς πολύ, ε;
(Όχι, είναι επειδή δουλεύω στο εργοστάσιο της Vaseline Intensive Care)
