“Για τους χορτοφάγους”. Η πινακίδα ήταν σαφέστατη. Προσωπικά πίστευα ότι ήταν μια πολύ οικονομική και ορθολογική λύση. Σε κάθε μπουκέτο λουλούδια στα τραπέζια της δεξίωσης, έδινα πρακτική λύση ξεκάθαρη. Αν δεν άρεσε σε κάποιον το μενού, μπορούσε να τα φάει από το βάζο, είχε και νερό για την χώνεψη.
Η ιδέα μου ήρθε μια μέρα που μιλούσε ακατάπαυστα ο γείτονας για την νέα του δίαιτα. “Έρχεται το καλοκαίρι”, μου εξηγούσε, “και πρέπει να ρίξω και τα τριγλυκερίδια”. Εγώ ξετύλιξα αργά αργά την τεράστια Ελβετική σοκολάτα που μου είχε φέρει ο αδελφός μου από το επαγγελματικό του ταξίδι. Έκανα ότι με ενδιέφερε η δίαιτα λίγο. Τόσο ώστε να συνεχίσει να μιλάει μέχρι να με παρατηρήσει να τρώω και να φανεί στα μάτια του ο πόνος.
Με τις βλακείες που κάνω συνέχεια, αν έχω φύλακα άγγελο, κάποιος πρέπει να του δώσει αύξηση. Δεν ξέρω τι πληρώνονται και από ποιόν. Ο δικός μου κάνει υπερωρίες έτσι που φέρομαι. Είναι θαύμα ότι δεν με έχει σκοτώσει ακόμα κανείς. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται οπτικά. Άλλοι είναι ακουστικοί τύποι. Οι χορευτές λέει κιναισθητικοί. Εγώ δεν νομίζω σκέφτομαι. Με κανέναν τρόπο βασικά.
“Τα αυγά Κίντερ τα φτιάχνουν από κρέας αλόγου ξέρεις” είπα σοβαρά στον ανιψιό μου. Μου τα έδωσε όλα. Ακόμα και το μεγάλο που του είχε φέρει η νονά του για το Πάσχα. “Μπράβο, πολύ σωστή απόφαση” τον διαβεβαίωσα καθώς έπαιρνα την γυαλιστερή σακούλα. “Τώρα ρώτα με ότι θες.” Πήγα να μιλήσει, τον διέκοψα. “Ε, απαγορεύονται οι ηλίθιες ερωτήσεις όμως, εντάξει;” Σοβαρεύτηκε, το σκέφτηκε λίγο, συνέχισε:
“Μπορείς να δεις από το διάστημα τα ονόματα των ψηλότερων κορυφών του κόσμου;” Πήγαμε στην κορυφή του Σμόλικα το καλοκαίρι και φαίνεται έχει βάλει στόχο τις υπόλοιπες τώρα.
-Ναι βέβαια! του απάντησα με σιγουριά. Θα μπορούσες, αλλά συνήθως έχουν σύννεφα οι κορυφές και δεν φαίνονται ξεκάθαρα τα νούμερα.
Δεν είναι μόνο οι γνώσεις μου αλλά και ο τρόπος που τα λέω νομίζω πολύ πειστικός. Για να καταλάβετε, μια φορά έδωσα δεκάευρω στον φούρναρη και δεν το έβαλε στο μηχάνημα να το ελέγξει. Τόσο πειστικός είμαι. Είναι λεπτή η γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας και με το αλκοόλ ή την χαζομάρα μπορείς να την κουνάς αβέρτα.
Γενικά είναι καλομαθημένα τα παιδιά πια. Όταν ήμουν μικρός, τα κάναμε όλα μόνοι μας. Περπατούσα από το νηπιαγωγείο ως σπίτι χωρίς γονείς . Τώρα πια πρέπει να βοηθάς τα παιδιά να αγοράσουν την πρώτη τους μπύρα ή να βρούνε κάπου καλής ποιότητας μαριχουάνα στο Λύκειο. Τίποτα δεν μπορούν μόνα τους. Μου λέει ότι του αρέσει το ποδήλατο. Ε, βάζουμε στα “ενδιαφέροντα” στο προφίλ του στο Facebook που μόλις του άνοιξα ότι είναι “πεδαλόφιλος”, μετά παραπονιέται ότι τον παρεξηγούν στο σχολείο λέει. Καλά, λέω να βάλουμε κάτι άλλο, ξέρω γω, τι παιχνίδια παίζεις; Λέει κάτι, γράφω εγώ “πόκερ”. Πάλι βρήκε τον μπελά του, “πόκεμον” είχε πει, απλά δεν το βρήκα εγώ στα έτοιμα που μου πρότεινε το Facebook.
“Θείε, πως ήταν παλιά το internet;” με ρωτάει.
Ανοίγω την πόρτα, τον σπρώχνω να βγει και την κλείνω.
Έχουν πολλά να μάθουν για τον κόσμο αυτά τα παιδιά. Η χώρα μας αλλάζει με απίστευτους ρυθμούς. Άντε τώρα να καταλάβει το παιδί ότι μπορεί κάποιος να χαρίσει 20 εκατομμύρια σε έναν πολιτικό, έτσι, για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Ότι οι οδηγίες από το ΙΚΕΑ δεν είναι δεσμευτικές. Ναι μεν αγόρασε κάτι που μοιάζει σαν συρταριέρα, αλλά εγώ θεωρώ ότι μπορεί να συναρμολογηθεί και να μοιάζει τελικά πιο πολύ με τον Καραγκιόζη όταν τελειώσω. Και να περισσεύουν και κομμάτια για καβάντζα.
Και να καταλάβουν ότι δεν σκοτώνει η πολύ σαλάτα. Οι άνθρωποι που τρώνε σαλάτα σκοτώνουν. Ειδικά αν ήταν σαλάτα από το βάζο στο τραπέζι της δεξίωσης, δηλαδή τα λουλούδια που τους έβαλα για οικονομία εγώ.
Λυπάμαι όσους δεν καταλαβαίνουν την προσπάθεια της κυβέρνησης. Είναι σαν να βρίσκεις τον αληθινό έρωτα τα μνημόνια. Ο ανιψιός μου έφτασε Λύκειο και είναι ήδη στον πέμπτο.
