Αγαπητοί αναγνώστες, σας ασπάζομαι από το βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπου χρόνια τώρα η εύηχη φωνή μου διαμαρτύρεται για την κατάντια της τηλεόρασης, αλλά οι διάφοροι διανοούμενοι σφράγιζαν τα ώτα τους αντιμετωπίζοντας με ως μιαρό αργόσχολο είδος τελεθύματος.
Με αυτά και με αυτά πέρασαν τα χρόνια. Εγώ παρέμεινα μια απλή τηλεθεάτρια που επιμένει πως η τηλεόραση αποτελεί δικαίωμα στη φτηνή και προσιτή ψυχαγωγία, χωρίς να είναι φτηνιάρα, γιατί διαπλάθει μοντέλα ζωής και είδωλα κι αυτοί ξεχάστηκαν στη λήθη της γενικομανίας και των σολοϊκισμών.
Στο μεταξύ η πλέμπα και το κατακάθι απλωνόταν αργά και σταθερά σαν τη μούχλα στο νεροχύτη τεμπέλας νοικοκυράς. Η κόρη του Φρέντυ, το παιδί από το Βόλο, ο Σταμάτης με την βαριά κατάθλιψη, ο Γιώργος ο άξεστος, η Φέη με τα ξώβυζα και η Ρούλα που πήρε στη δουλειά της, το παιδί με τα πέδιλα (κι ένα σωρό άλλοι ιντερνούτσιοι που ούτε να τους φτύσεις)… πάχαιναν, πλούτιζαν και μίκραιναν, αντί να μεγαλώνουν σε ένα παράλληλο σύμπαν, που λέγεται ελληνική σόου, μπιζ που ως δημοσιογράφους έχει σπουδαγμένα παιδιά με περγαμηνές στο πεζοδόμιο.
Έναν Νάσο Γουμενίδη π.χ.που προσπαθεί να κάνει τον κακό αλλά δεν του βγαίνει παρα μόνο μια απελπισία να γίνει ορατός κι έναν αλλον με τις βλεφαρίδες που θυμίζουν πόδια κατσαρίδας στην εκπομπή της Μελέτη, αλλά δεν τον θυμάμαι. Είναι τέτοιο το μπλαζέ ύφος του, όταν τον αποκαλούν αρχισυντάκτη, που μου διαφεύγει το ονομα του…
Ο καιρός, όπως είπαμε, περνά και αυτό πολύ πληγώνει την προγονή της Μαρίας Ιωαννίδου. Η εφηβική της κορμοστασιά και η απαλή φωνούλα της δεν μπορούσαν να σε κάνουν να ξεχάσεις τα μπότοξ πάνω της κι έπρεπε κάτι να σκεφτεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω. Εκείνο το βράδυ που έστιβε το πανέξυπνο, χαρισματικό, ατακαδόρικο (σσλλλουυρππ) μυαλό της, όπως θα έλεγαν και οι κυρίες με τα καπέλα στα μεσημεριανά, εμείς οι πτωχοί τω πνεύματι κοιμηθήκαμε στο 2014.
Ύστερα ξυπνήσαμε 12 χρόνια νωρίτερα. Βάση ενός απλού υπολογισμού η κόρη του Φρέντυ ήταν κάπου στα 40, ηλικία πολύ βολική για να το βουλώσει ο Κωστόπουλος…
Ευτυχισμένο το 2002 ευχηθήκαμε μέσα στον ευτελισμό και στην ξεφτίλα μας και στις οθόνες μιλούσε η Βανδή που μοιάζει στη Βίσση αλλά ήταν η μια, η μοναδική και παραληρηματική Ασπα Τσινα . Η κόρη του Φρέντυ ήθελε νούμερα και φώναξε το νούμερο 1 νούμερο. Την αθάνατη υστέρω που μπροστά της η Αστέρω κόβει τις κοτσίδες της από σεβασμό.
Το θέμα φυσικά είχε να κάνει με τα τσίτια. Κάποιο τσίτι της είχαν πάρει από το ντουλάπι και τσίτωσε η Τσίνα και δώδεκα χρόνια μετά έπρεπε να υπάρξουμε αυτήκοοι μάρτυρες της εξομολογήσεως ταύτης. Έτσι η Άσπα κατεβρόχθισε άπλετο τηλεοπτικό χρόνο πιο όμορφη και πιο ανεξέλεγκτη από ποτέ ..
Και λες ρε παιδι μου κρίμα!
Να είσαι τόσο καλά στην προσωπική και επαγγελματική σου ζωή!
Να είσαι τόσο φιλόζωη και τόσο Σύριζα!
Να έχεις δηλαδή όλα τα καλά της εποχής πάνω σου ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ πείθεις παρά για ένα μόνο… πως η εμπάθεια είναι δυστυχία και εμμονή και πως που και που καλό είναι να παίρνουμε και κανένα λαντόζ οι «διάσημοι».
Διαφορετικά άνθρωποι -τηλεοπτικά βαμπίρ- σαν την κόρη του Φρέντυ μας περνάνε για τις περιπλανώμενες Αρκούδες χορεύτριες στο τσίρκο και μας εκθέτουν για τα νούμερα . Τα νούμερα!
Η ΝΤΕΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ:
H παρακάτω φωτό, αγαπημένοι αναγνώστες, έκανε το βασιλικό σαντρέ χνούδι στους ώμους μου να ανατριχιάσει. Δεν είναι μια άποψη δωματίου φτωχής κολχοζίκας σε κάποιο ξεχασμένο κολχόζ, ούτε φαβέλα που μέσα της εκκολάπτεται η επόμενη βασίλισσα του καρναβαλιού. Είναι λέει το δωμάτιο που άπτεται ομοιότητας με το μπουντουάρ της μις Χάβισαμ των Μεγάλων Προσδοκιών και ανήκει σε ένα από τα πολλά εκτρωματικά πριβέ δωμάτια του πρότζεκτ Salon de Βricolage. Τόσο απλά, τόσο καθόλου εκκεντρικά και τόσο κακόγουστα εορτάστηκαν τα γενέθλια της σεμνής και ταπεινής πρώην παντοδύναμης και καθ’ όλα έκπτωτης Ρούλας Κορομηλά. Εκεί που πιο νεόπλουτος, εκκεντρικός της κακιάς ώρας και «ανέμελος» πεθαίνεις, ανάμεσα σε λιγδωμένες πρίζες και γυναίκες με τεντωμένα πρόσωπα!
φωτογραφία: cosmopoliti.com