Σήμερα είμαστε όλοι συνένοχοι στο έγκλημα !
“Φοβήθηκα, άκουγα ένα νεαρό να μου λέει σας παρακαλώ ανοίξτε μου, χρειάζομαι βοήθεια και έτσι δεν άνοιξα την πόρτα”,είπε κάποιος
“Τον έδεναν σε καρέκλα, τον τρομοκρατούσαν, τον έφτυναν και τον υποτιμούσαν με απαράδεκτους χαρακτηρισμούς και σχόλια, τον κλείδωναν σε ντουλάπα για να κάνει το juke box.”
Σοκάρουν οι καταθέσεις.
Σοκάρει η ανοχή των υπολοίπων. Συνήθως ένας μάρτυρας (και η κοινωνία γενικά), παίρνει ευκολότερα το μέρος του νταβατζή, του τσόγλανου, παρά του θύματος.
Σοκάρουν οι γλάστρες καθηγητές, μόνη έννοια το πότισμα κάθε μήνα με το μισθουλάκι.
Σοκάρει η συμπεριφορά των νεαρών βασανιστών, όσο περισσότερο τον βασάνιζαν τόσο πίστευαν πως μεγάλωναν τα ανύπαρκτα “μέζεα” τους.
Σοκάρει ο τρόπος πως γονείς μεγαλώνουν τέτοια τέρατα, είναι αγόρι και πρέπει να είναι μάγκας, δυνατός να κάνει ό,τι γουστάρει και όπως γουστάρει.
Σοκάρει το γεγονός πως τόσα χρόνια στα θρανία αυτά τα μαλακισμένα δεν βρέθηκε ένας εκπαιδευτικός να ασχοληθεί, να επισημάνει, διότι τα παιδιά από νωρίς δείχνουν πως αρέσκονται στη βία, πως θα πάρουν το ρόλο του θύτη, θα εκβιάζουν τα θύματά τους για σιωπή, το ίδιο και από τους μάρτυρες.
Ατομα σε νεαρή ηλικία, με το φόβο πως θα τους χαρακτηρίσουν αδύναμους (κότες, χέστες) δεν μπορούν να το διαχειριστούν, δεν τολμούν να ζητήσουν βοήθεια.
Στον «πολιτισμένο» κόσμο μας, η ανάγκη για βοήθεια δεν θεωρείται, όπως θα έπρεπε, έκφραση ψυχικής υγείας, αλλά ως αδυναμία.
Ωραία! Το μόνο που μας έμεινε είναι να δημιουργήσουμε Καϊάδες όπου θα πετάμε τους αδύναμους, η κοινωνία απαιτεί “Αριους” τσογλαναράδες!
Φωτογραφία: in.gr
