Γνωρίζεις επιτέλους αυτόν ή αυτή που πάντα έψαχνες.
Τα πράγματα είναι τόσο, μα τόσο καλά, που δεν το πιστεύεις.
Μετά από κάμποσες ήττες και απογοητεύσεις, ξαφνικά βρίσκεις κάτι διαφορετικό.
Το αντιμετωπίζεις διστακτικά στην αρχή, καθότι σου φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό αλλά τελικά αποφασίζεις να το δοκιμάσεις.
Κι εκεί που αρχίζεις να λες δόξα τω Θεώ, το γυρίζεις στο βοήθα Παναγιά.
Γιατί; Γιατί πολύ απλά αυτό το πολύ καλό τελειώνει εξίσου ξαφνικά όπως άρχισε.
Χωρίς να καταλάβεις τι έχει συμβεί, ο αγαπημένος σου εξαφανίζεται, αλλάζει στάση και συμπεριφορά, φέρεται αλλοπρόσαλλα.
Δεν είναι έτοιμος για σχέση, γουστάρει άλλη, έχει τα ψυχολογικά του, θέλει χρόνο, βιαστήκατε, μπερδευτήκατε και άλλα τέτοια.
Λες «καλά, πολύ απλά δεν με γουστάρει, πάμε για άλλες πολιτείες».
Μακάρι όμως να ήταν τόσο απλό.
Αν ήταν έτσι, θα σου έπαιρνε κάποιες μέρες να μαλακώσεις τον εγωισμό σου από τη χυλόπιτα, θα σήκωνες το κεφάλι σου ψηλά και άντε γεια χαρά.
Έλα όμως που ξαναγυρνάει μετανοιωμένος.
Δεν αντέχει μακριά σου, είσαι πολύ σημαντική γι’ αυτόν και δεν αντέχει να σε χάσει, απλά παραφέρθηκε και σε διαβεβαιώνει ότι δεν θα ξανασυμβεί.
Πιθανό κάποιες φορές το ενδεχόμενο να ισχύει, αλλά αν αυτό το παιχνίδι συνεχίζει να επαναλαμβάνεται με εναλλαγές κρύο-ζέστη και μάλιστα όχι σε εναλλαγές μέτριου βαθμού, αλλά από καυτό σε πάγο, οφείλω να σε ενημερώσω ότι έμπλεξες.
Έμπλεξες σε μια σχέση που υποκρύπτει ψυχολογικά παιχνίδια εξουσίας.
Υπάρχουν άτομα που θρέφονται ψυχικά και παίρνουν δύναμη αποκτώντας εξουσία πάνω στους άλλους.
Τα άτομα αυτά έχουν βαθιά κρυμμένες ανασφάλειες και προφανώς έχουν υποστεί καταπίεση στη ζωή τους.
Αυτό, σε συνδυασμό με κάποιου είδους έλλειψη αποδοχής από τον περίγυρό τους, τους οδηγεί σε συμπεριφορές μέσω των οποίων η υποταγή του άλλου τους δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας.
Βρίσκουν χαρά μέσα από τη συγχώρεση που παίρνουν από σένα κάθε φορά που τους δέχεσαι πίσω, εξιλεώνονται μέσα από τις τιμωρίες στις οποίες τους υποβάλλεις για την ανάρμοστη συμπεριφορά τους και όλο αυτό δημιουργεί ένα φαύλο σαδομαζοχιστικό κύκλο, όπου αγάπη, φόβος, πόνος και ηδονή εναλλάσσονται.
Και τώρα τι κάνεις; Πώς ξεμπλέκεις από αυτή την κατάσταση;
Για να δεις τι θα κάνεις, πρώτα πρέπει να καταλάβεις πώς έμπλεξες αρχικά.
Τέτοιου είδους σχέσεις δεν τελειώνουν αν πρώτα δεν συνειδητοποιήσεις τη δική σου συμμετοχή.
Πώς τροφοδοτείς εσύ αυτές τις σχέσεις;
Παίρνεις το ρόλο του θύματος γιατί αυτόν έμαθες στη ζωή σου;
Βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος απλά για να σου επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά ότι εσύ μόνο έτσι μπορείς να ζεις;
Μήπως ο ρόλος που προτιμάς είναι αυτός του σωτήρα, που θα σώσει αυτόν τον άνθρωπο από την αυτόκαταστροφή και θα τον φέρει στον ίσιο δρόμο;
Ή μήπως τελικά είσαι κι εσύ σαν αυτόν και απλά βλέπεις στα μάτια του τον εαυτό σου;
Μήπως βρήκες κάποιον σαν και σένα και απλά παίζετε το ίδιο παιχνίδι;
Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο επικίνδυνο, καθώς ανεβάζει το επίπεδο του παιχνιδιού σε τέτοιο σημείο, που μπορεί να μετατρέψει τον έρωτα σε πεδίο μάχης.
Σε μια μάχη όπου να είσαι σίγουρος ότι όποιος και να νικήσει, θα υπάρξουν απώλειες και από τις δυο πλευρές.
Και στο τέλος θα μαζέψεις πολλούς σκελετούς στο ντουλάπι του υποσυνείδητού σου, που θα σε στοιχειώσουν.
Κάθε επίθεση στη ζωή μπορεί να αντιμετωπιστεί είτε με αντεπίθεση, είτε με ευγένεια και σταθερή αυτοπεποίθηση.
Αν αλλάξεις εσύ, τότε ο άλλος ή θα προσαρμοστεί ή θα σε αποχαιρετίσει για να πάει αλλού να παίξει το παιχνίδι του, μια και δεν βρίσκει ανταπόκριση.
Εσύ πάντως θα έχεις γλιτώσει οριστικά από καταστροφικές σχέσεις.
