Δεν υπάρχουν πια άντρες!
Με έχεις ευνουχίσει!
Δεν ξέρω τι θέλω!
Σε βλέπω φιλικά πια…
Πολλά και διάφορα ακούω από φίλες και φίλους περί σχέσεων. Όσο μεγαλώνουμε τα κρύβουμε καλύτερα. Είμαστε σαν πύργοι Jenga μετά από πολλούς γύρους του παιχνιδιού, με διάφορα κενά, μπατάρουμε έντονα σε σημεία και αν βγάλεις ένα τουβλάκι ίσως γκρεμιστούμε. Αλλά ρίχνουμε απέξω ένα καλό ντύσιμο, σαν αυτά που έχουν τα κτίρια όταν τα επισκευάζουν. Δεν φαίνεται τίποτα, μόνο ένα ομοιόμορφο πράσινο ύφασμα, οργανωμένα πράγματα.
Γνωρίζεις λοιπόν κάποιον και αργά ή γρήγορα φαίνεται η κατάσταση Jenga του. Είναι η σχέση με τους γονείς, εκεί κάτω κάτω που κάνει όλο τον πύργο να τρέμει αν ακουμπήσεις το τουβλάκι. Είναι που βάζει και βγάζει αναποφάσιστα εκεί στη μέση την προηγούμενη σχέση και κουνιέται επικίνδυνα η κορυφή. Είναι αυτός ο καριόλης ο ψυχολόγος που φαίνεται σαν να έχει περάσει όλα τα τουβλάκια τόσες φορές ώστε να φοβάται να τα ακουμπήσει πλέον οποιοσδήποτε.
Και θέλεις να κάνεις και σχέση;
Αν έχεις μανία να γίνει σταθερός ο πύργος σου, αν χτίζεις διαρκώς ενισχυτικά πρόσθετα, που ακριβώς περιμένεις να “κουμπώσει” άλλος; Ανάμεσα στις Πιλάτες, τα Τούρκικα, το μεταπτυχιακό και τις παλιές φίλες που βλέπεις κάθε Τρίτη βράδυ δεν του μένουν τουβλάκια να κουνήσει ο δόλιος. Με άλλους παίζεις Jenga και ξαφνικά κάθε τόσο του δείχνεις το ένα και μοναδικό κενό, την μία και μόνη κίνηση που έχει μείνει στον πύργο. Αυτό δεν είναι σχέση, αυτό είναι Χούντα.
Στο άλλο άκρο οι τελείως ανισόρροπες καταστάσεις. “Κράτα λίγο εδώ μην πέσω!” του λες, κάθεται υπομονετικά ακίνητος με το ένα χέρι σε έναν ρόλο. “Ωχ! Κι εδώ! Κι εδώ! Κράτα κι εδώ για λίγο!” φωνάζεις επιτακτικά, ε, τι να κάνει, σε αγαπάει, τεντώνεται και κρατάει κι από την άλλη μεριά που του ζήτησες τον πύργο για να μην πέσει. Αυτά τα κάνουμε για παλιούς φίλους και συγγενείς. Αυτά τα κάνουμε για λίγο. Αλλά ο άνθρωπος έχει πάθει αγκύλωσει στηρίζοντας την ανισορροπία σου. Αυτό δεν είναι σχέση, αυτό είναι Unicef.
Όλοι μας έχουμε κενά κι όλων οι πύργοι μπατάρουν. Μερικοί γυμνοί σας δείχνουμε πως πέφτουν, θαραλλέα ξαναστήνουμε όσες φορές χρειαστεί από την αρχή, φοράμε τα τραύματα με περηφάνεια και αντλούμε δύναμη από αυτά. Άλλοι κρύβεστε διαρκώς, σεβαστό, έχει το γούστο του κι αυτό, αισθητικό είναι σε μεγάλο βαθμό. Αλλά αν θέλετε να κάνουμε σχέση πρέπει να παίζουν πιο ελεύθερα τα τουβλάκια, να μπαινοβγαίνουν χωρίς αυθαίρετους κανόνες. Με όση συζήτηση θες αλλά κούνα το τουβλάκι επιτέλους, πιάστηκε το χέρι μου.