Λοιπόν ναι, θα το ομολογήσω. Δεν αντέχω τις γκόμενες που ψοφάνε για κομπλιμέντα και αφού κάνουν τα πάντα για να τα κερδίσουν, τα κράζουν και τα σχολιάζουν.
Λες και ποτέ δεν τα αναζήτησαν. Λες και ποτέ δεν κόντεψαν να πάθουν κατάθλιψη, όταν το κομπλιμάν άργησε μια ώρα.
Η ζωή είναι πιο ωραία όταν τη μοιράζεσαι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, μοιράζεσαι εμπειρίες, χαμόγελα, στενοχώριες και κυρίως σκέψεις και ιδέες.
Κάπου εκεί βρίσκεται και η άποψη που διαμορφώνει ο καθένας μας για τον κόσμο που τον περιβάλλει.
Το αν επιλέξεις να πεις φωναχτά την άποψή σου, κατά τη γνώμη μου είναι άλλη μια προσπάθεια να μοιραστείς και να εξωτερικεύσεις όλα όσα γεμίζουν το μυαλό σου. Ξεφορτώνεις λέξεις, που ίσως κάνουν έστω και στιγμιαία ευτυχισμένο έναν άνθρωπο.
Ο λόγος που αναφέρομαι μόνο στις γυναίκες, δεν είναι για να μπλέξω σε έναν ακόμα κυκεώνα στερεοτύπων, μα γιατί τουλάχιστον ως τώρα, μόνο γυναίκες έχω γνωρίσει που σχολιάζουν αρνητικά κομπλιμέντα που έχουν εισπράξει.
Οι άντρες έχουν μια πιο αυτάρεσκη αντίδραση στο κομπλιμάν που θα τους σερβίρεις και τελικά ίσως αυτή η τόνωση του εγωισμού τους, τους κάνει πιο ευνοϊκούς και φιλικούς.
Αντίθετα, πολλοί άνδρες φίλοι, έχουνε εισπράξει το χαστουκάκι ή έστω το παγωμένο βλέμμα, όταν αποφάσισαν να πετάξουν ένα πιο παιχνιδιάρικο σχόλιο στο κορίτσι που μέχρι πριν λίγα λεπτά, πετάριζε τη βλεφαρίδα, πέρναγε αεράτα το δάχτυλά της ανάμεσα στα μαλλιά, έριχνε ματιές όλο νόημα, κακάριζε με τα πιο ξενέρωτα αστεία τους και γενικώς φλέρταρε ακόμα και με το παγάκι στον πάτο του κοκτέιλ της.
Μην ταράζεστε, έχει συμβεί και στους μεγαλύτερους εραστές, γιατί προφανώς έχουμε να κάνουμε με άλλη μια αγγούρω του τύπου «σα δεν ντρέπεται ο σαχλός», ένα κορίτσι στα πρόθυρα του ανασφαλούς σάμθινγκ που θα κάνει τα πάντα να προκαλέσει, μα δεν έχει τα κότσια να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της πρόκλησης αυτής.
Δυστυχώς, γενιές και γενιές γυναικών έχουν μεγαλώσει με το φάντασμα ενός αόρατου σεβασμού εκ μέρους των μελλοντικών συντρόφων ή των επίδοξων εραστών τους.
Αυτός ο σεβασμός τις κάνει άκαμπτες, αγέλαστες και ενοχικές σχετικά με τη σεξουαλικότητα που εκπέμπουν στο χώρο.
Δε φοράνε το σέξι ρούχο, αυτό στην ουσία τις καταπίνει, συνεπώς όταν κάποιος τις προσέξει αισθάνονται ότι τις υποτιμούν και δεν τις σέβονται, επειδή απλά τόλμησαν να μην τις αγνοήσουν.
Οι ίδιες ακριβώς γυναίκες είναι αυτές που κατηγορούν τους άνδρες ότι πλέον δε φλερτάρουν αρκετά, ξεχνώντας το μαχαίρι που κρατάνε χρόνια στα χέρια, ροκανίζοντας χράτσα-χρούτσα, αργά και βασανιστικά τα «μπαλάκια» από τη ρίζα τους, για να τα μετατρέψουν σε μπαλάκια του πινγκ πονγκ.
Κι όταν λέω πινγκ πονγκ, εννοώ αυτό που παίζουν μεταξύ της ματαιδοξίας και της ανασφάλειάς τους, πολύ πέρα και μακριά από την αυτογνωσία τους.
Ψυχραιμία. Κορίτσια χαλαρώστε. Κι εσείς αγόρια συνεχίστε ακάθεκτοι, μιας και κάθε προσπάθεια ανεξαρτήτως αποτελέσματος, προσθέτει περισσότερη εμπειρία, άρα τίποτα δεν πάει χαμένο.
Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, ένα πράγμα ποθούμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο… επικοινωνία. Να μην πορευόμαστε μόνοι, να κοιταζόμαστε στα μάτια, να αισθανόμαστε την ανάσα του άλλου δίπλα μας, να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε.
Αν γουστάρετε, όταν γουστάρετε, πείτε το, δηλώστε το, φωνάξτε το.
Όσοι και όσες δεν το τσιμπήσουν στον αέρα, εύχομαι στον επόμενο γύρο να τα καταφέρουν.
Για το καλό τους.
