Το ύφος τους είναι μπλαζέ, το πουκάμισο ξεκούμπωτο στο ύψος του λαιμού, το μαλλί ατίθασο με φαβορίτα, το τσιγάρο κρέμεται από μισάνοιχτα χείλη.
Είναι τα ρεμάλια που κυκλοφορούσαν και προκαλούσαν σιωπηρούς πόθους στα κορίτσια. Τα ρεμάλια που χόρευαν ζεϊμπεκιές με περίσσια αντρίλα και το σακάκι μποέμικα ριγμένο στον ώμο.
Τα τεκνά του Ελληνικού κινηματογράφου:
Άλκης Γιαννακάς
Τώρα τι να λέμε γι αυτό το αγόρι που έχω θέμα ακόμα και το με το όνομα Άλκης. Εκτός από αυτό η θρυλική ταινία δε θα μπορούσε να βρει πιο ιδανική εικόνα από αυτή του ατίθασου, κακού, έκφυλου και άγρια όμορφου Γιαννακά!
Νίκος Κούρκουλος
Αχ και βαχ!
Βρέχει φωτιά στη στράτα μας και είμαστε έτοιμες να κυλιστούμε στον Κατήφορο για τον μοναδικό ζεν πρεμιέ! Ένας ατόφιος συνδυασμός του γνήσιου αρσενικού που ήταν gentleman και κακός όταν το απαιτούσε η περίσταση. Ένας αξεπέραστος ερμηνευτής, με ρόλους σταθμούς για τον Ελληνικό κινηματογράφο!
Πως θα ήταν ο κινηματογράφος χωρίς το Νίκο Κούρκουλο;
Αν υπάρχει το πρότυπο του απόλυτου ανδρικού ζεϊμπέκικου, σίγουρα είναι αυτό!
Αλέκος Αλεξανδράκης
Ίσως το πιο όμορφο πρόσωπο του Ελληνικού κινηματογράφου!
Η γοητευτική εικόνα του από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στο σανίδι έκανε τις εφημερίδες να γράφουν «επιτέλους ένας εραστής στο θέατρο».… και όχι άδικα!
Και τόσοι άλλοι…
Μπάρκουλης
Κακαβάς
Κομνηνός… ο Έλληνας Jeff Bridges (ααααχ… ξανά)
Φούντας
Οι απόλυτοι ζεν πρεμιέ, τα πρότυπα ανδρών που στοίχειωσαν στις φαντασιώσεις γυναικών πολλών δεκαετιών.
Διαφέρουν αυτές οι εικόνες των τότε τεκνών, με τα σημερινά.
Δεν ξέρω, φταίει πάντα το παλιό και είναι πιο νοσταλγικό ή τελικά η εξέλιξη των σημερινών τεκνών είναι πιο στημένη, πιο φτιαγμένη;
Οι συγκρίσεις είναι μοιραίες, ειδικά στο παρόν μας, που έχουμε πια συνειδητοποιήσει ότι κάθε πέρυσι ήταν και καλύτερο.
Στο προηγούμενο άρθρο μου, είχα διαχωρίσει τα τεκνά σε τσαλακωμένα και ατσαλάκωτα.
Τα τεκνά του Ελληνικού κινηματογράφου, αποτελούν ακριβώς την εικόνα του τσαλακωμένου αγοριού, που έχω στο νου μου.
Νεαρά αγόρια στην ηλικία, που είναι όμως άντρες από τα γεννοφάσκια τους.
Ανεξάρτητα, ατίθασα, μόρτικα, με τρόπους που κάνουν μια γυναίκα να νιώσει μοναδική στη ζωή τους και ας μην είναι. Η όμορφη ψευδαίσθηση είναι συχνά πιο ωραία από την ανιαρή και άχρωμη αδιαφορία.
Το τεκνό του ελληνικού κινηματογράφου, φλερτάρει πολύ…
“πω πω πατρίδα… αυτή είναι η νέα σοδειά σου;”
…διεκδικεί τη γυναίκα, τη βγάζει βόλτα, την κερνάει πάντα, της ανοίγει την πόρτα στο αυτοκίνητο.
Τα βραδάκια τη συνοδεύει μέχρι το σπίτι στα νύχια των ποδιών, μην ξυπνήσει ο μπαμπάς και η μαμά, που παραμονεύουν να περάσουν τη βέρα, μη σπιλωθεί το όνομα του κοριτσιού στη γειτονιά.
Τη φιλάει με πάθος στο κατώφλι του σπιτιού και της δίνει λουλούδια και ρομάντζο με το κιλό.
Χτυπάει γροθιά στο τραπέζι όταν τα παίρνει στο κρανίο, παίζει μπουνιές όταν κάποιος τολμήσει και πειράξει το κορίτσι του.
Είναι βιοπαλαιστής για να στηρίξει τη ζωή του, στα δικά του πόδια. Καμιά φορά τραγουδάει τους καημούς της βιοπάλης, παράφωνα μα με μπέσα και φιλότιμο!
Ενίοτε όμως, είναι και λίγο ζιγκολό. Φυσικά μιλάω για τον απίστευτο Άλκη που έδωσε υπόσταση σε αυτήν την εικόνα με τον πιο σπαστικά γοητευτικό τρόπο.
Συχνά τα κακά αγόρια του Ελληνικού κινηματογράφου καταφεύγουν σε υπερβολές, άλλα όλα τους τα συγχωρούμε, κυρίως γιατί είναι αληθινά μπρουτάλ, με έναν πολύ αβρό τρόπο.
Τους συγχωρούμε ακόμα και αν κρατάνε μαχαίρι… Άλλωστε, παντού στην τέχνη, οι πιο μεγάλοι έρωτες, τα πιο μεγάλα πάθη, είναι αυτά που έχουν δραματικό τέλος.
Χίλιες φορές «Στέλλα κρατάω μαχαίρι» από το «Στέλλα χωρίζουμε» μέσω μηνύματος, στο κινητό ή σε ένα ξενέρωτο inbox!