Μια ενδιαφέρουσα επισήμανση από την ομάδα της Qualia σήμερα επανέφερε στο μυαλό μου το θέμα της ηθικής στην επικοινωνία. Αν και προσωπικά διαφωνώ με την λογική τους, νομίζω ότι το κίνημα χρειάζεται βοήθεια. Σαν σύγχρονος Βολταίρος λοιπόν να κάνω το κομμάτι μου. Έχει ενδιαφέρον επικοινωνιακά.
1. Η ανάλυση της Qualia δείχνει ότι έπιασε επικοινωνιακά και έχει “πάρει φωτιά” πρόσφατα το κίνημα στα media. Αλλά δεν το έχουν μετατρέψει σε εικόνα εκεί που μετράει: στο σημείο που πρέπει να πάρεις απόφαση αν θα πληρώσεις ή όχι. Αντί να μοιράζουν φυλλάδια κάθε Κυριακή, θα έπρεπε να κολλάνε στα αυτοκίνητα αυτοκόλλητα. Να νιώσουν όσοι δεν θέλουν να πληρώσουν μέρος μιας μεγαλύτερης ομάδας. “Δεν πληρώνω και είμαι περήφανος για αυτό” κατά το “I’m black and I’m proud”. Είναι ηθική κάλυψη αριθμητικής φύσεως. Αφού το κάνουν πολλοί, έχω δίκιο. Δυστυχώς κάπως έτσι κατέληξαν όλοι οι Γερμανοί να σφαζιάζουν κόσμο στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο…
2. Ακόμα και αν δεν έχει το κίνημα χρήματα να προσλάβει εταιρεία για την δημιουργία εταιρικής ταυτότητας της προκοπής θα έπρεπε να βρει κάποια εικόνα ή σύμβολο με συναισθηματική δύναμη. Αν δεν τους είχαν πιάσει σχεδόν όλους για ντόπινγκ θα προσφερόταν η εικόνα των αρσιβαριστών μας. Να συνδέσει την ηθική απόφαση με κάποιον ιστορικό μύθο του παρελθόντος που ήταν ξεκάθαρα ηθικά σωστός.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=HICho5m9pjI]
3. Είναι κρίσιμης σημασίας να οπτικοποιήσει την προτεινόμενη μέθοδο αντίστασης. Τι ακριβώς θέλουν να κάνουμε όταν φτάνουμε στην μπάρα; Μια Κυριακή κατέβαινα από τις Σέρρες και σε κάθε διόδιο ήταν άτομα των ομάδων αντίδρασης. Περνάγαμε χωρίς να πληρώσουμε παντού. Τα τελευταία διόδια πριν την Αθήνα όμως λειτουργούσαν κανονικά. Σχεδόν όλοι πήραν σειρά να πληρώσουν. Μερικοί, με την φόρα από τόσα που δεν πλήρωσαν, άρχισαν να κορνάρουν. Κάποιος πήγε από την λωρίδα e-pass και πέρασε, μερικοί τον ακολούθησαν. Αλλά οι περισσότεροι μείναμε και πληρώσαμε κανονικά. Όπως μια καλή συσκευασία στο ράφι του super market, χρειαζόμαστε μια μικρή υπενθύμιση λίγο πριν την κρίσιμη στιγμή για να αλλάξουμε συμπεριφορά. Πόσο μάλλον όταν καλούμαστε να παρανομήσουμε.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=YTks79suM_0]
4. Πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί με τι άλλο “δεν πληρώνω” θα συνδεθούν. Έχει σχέση με αυτά που πληρώνουμε τόσο χρόνια για την ΕΡΤ; Τους συμφέρει ή όχι; Αν είναι τόσο ξεκάθαρο νομικά ότι είναι σωστό να μην πληρώνουμε διόδια δεν πρέπει να το μπλέκουνε με άλλα πιο πολύπλοκα θέματα. Εδώ ποντάρεις επικοινωνιακά: αν πιστεύεις ότι επίκειται λαϊκή επανάσταση, τότε το συνδέεις με τα πάντα. Αλλά καθότι είναι απίθανο ενδεχόμενο, εγώ θα πρότεινα να επικεντρωθούν στην ιδιομορφία του συγκεκριμένου θέματος και τις νομικές της προεκτάσεις. Αλλά καλά θα κάνουν να προσλάβουν κάποιον με ιδιαίτερες γνώσεις δημοσίου δικαίου και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Τέτοιοι είναι λίγοι και ακριβοθώρητοι. Η έννοια του δημόσιου συμφέροντος δεν έχει κατασταλλαξει διεθνώς και οι εξελίξεις είναι διαρκείς σε νομικό πλαίσιο. Κοιτάξτε πχ το χάος στον χώρο της ενέργειας.
5. Μπορεί να μην έχουν εργαλεία για να παρακολουθούν την επικοινωνιακή κρίση όπως το Aino αλλά ακόμα και μια γρήγορη ανασκόπηση της επικαιρότητας μπορεί να διακρίνει τον τρόπο που χειρίζονται τις σχετικές ειδήσεις τα media. Οι φιλοκυβερνητικές ειδήσεις το αποφεύγουν ολόκληρο το θέμα όσο μπορούν. Πρέπει να συνδεθεί λοιπόν με άλλα πράγματα. Κατεβάστε χαριτωμένα σκυλιά και μωρά στα μπλόκα, δοκιμάστε διαφορετικές οπτικές γωνίες. Οι πιο συντηρητικές εφημερίδες απλά αναφέρουν πότε και πως γίνονται. Ποιές μέρες και ώρες ανοίγουν. Αναγκάστε τους να ασχοληθούν με τις συγκινητικές ανθρώπινες ιστορίες στις περιοχές γύρω από τα διόδια. Την έγκυο που δεν πρόλαβε να φτάσει στο μαιευτήριο, οτιδήποτε τέτοιο. Διαβάστε για παράδειγμα πως καταφέρνει η Καθημερινή να ενσωματώσει το “δράμα” της αστυνομίας Φθιώτιδας που δεν έχει τα μέσα να παρακολουθήσει σωστά την αστυνόμευση των διοδίων. Μόνο η City Press κάνει μια απόπειρα (σε ευρωπαϊκό στυλ δημοσιογραφίας) να δώσει δυο διαφορετικές όψεις στο θέμα ακόμα και σε μικρό θεματάκι online.
O Αριστοτέλης έδωσε έμφαση στις αρετές. Οι στωικοί θα έλεγαν ότι τέτοια συναισθήματα, όπως η οργή στα διόδια, είναι λάθη. Νιώθουμε ότι έχουμε αδικηθεί αλλά δεν μπορούμε να εκφράσουμε την ηθική αρχή που αντιβαίνει η λειτουργία τους. Ένα σύστημα όπως ο Χριστιανισμός θα προτιμούσε να θέσει όρους όπως “σωστό” και “λάθος” επειδή μια γενικότητα όπως “η αμαρτία” αφήνει πολύ χώρο για ερμηνεία από τους εκπρόσωπους του θεού στην γη. Αν είναι αμαρτία να μην πληρώνεις στα διόδια είναι γιατί κάνουμε το λάθος να το θεωρήσουμε αρκετά σημαντικό. Σαν άνθρωποι δεν πρέπει να είμαστε τόσο ψωροπερήφανοι, μόνο ο Θεός μπορεί να μας δίνει τέτοιες οδηγίες είναι το γενικό σκεπτικό.
Τι θα έκανε λοιπόν ο Αριστοτέλης καθώς πλησίαζε με το κάρο του τις μπάρες των διοδίων; Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Δεν θα βιαζόταν να πάρει μια απόφαση. Τα συναισθήματα και η λογική δεν είναι δυο ακραίες συμπεριφορές, ούτε αντίθετα. Οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να τα χρησιμοποιούμε μαζί. Όποτε είμαστε υπερβολικά λογικοί και ψυχροί πρέπει να αναρωτιόμαστε αν χρειάζεται να λάβουμε υπόψη και τα συναισθήματα. Τα δικά μας και των άλλων. Σκεφτείτε το λοιπόν τώρα, αποφασίστε πριν ξεκινήσετε το ταξίδι σας. Και μην είστε αγενείς στους καημένους τους υπαλλήλους. Το χρωστάμε στον Αριστοτέλη.
Διαβάστε εδώ την συνέχεια αυτού του ειρμού και μια πρακτική πρόταση.
Εδώ είναι η σελίδα “Πληρώνω διόδια – δημοκρατικό δικαίωμα” στο Facebook.
