Με άνεση ο τίτλος πάει στο μελομακάρονο. Αντιπροσωπεύει όλη την παράνοια της κοινωνίας μας. Καταρχάς γιατί το θεωρούμε ελληνικό και παραδοσιακό. Έτσι. A priori. Εννοείται. Σερβίραμε λέει ένα ζωμό στις κηδείες που το έλεγαν μακαρία και έτσι οι Ιταλοί σκέφτηκαν τα μακαρόνια (που είναι τελείως άσχετα βέβαια και σε εμφάνιση και σε συστατικά από τον ζωμό των Αρχαίων) και έτσι και μελώνουμε τα μακάρονα και τώρα για να γιορτάσουμε τη γέννηση του Χριστού. Που δεν είναι θάνατος προφανώς αλλά αι σιχτίρ, ελληνική ελληνικότατη, τελεία και παύλα, ΟΚ;
Μαζί με τα εγγυητικά προέλευσης της λέξης και την σιγουριά ότι μόνο εμείς ξέρουμε να εφευρίσκουμε φαγητά στην ιστορία του πλανήτη πάει και η διάχυτη αίσθηση ότι είναι “παραδοσιακό” φαγητό. Πως είναι το παστίτσιο ρε παιδάκι μου, τέτοιο πράγμα. Α, ιταλικό είναι το παστίτσιο βέβαια, εμείς δεν είχαμε ποτέ μακαρόνια πριν μας τα φέρουν. Ε, πως είναι το γαλακτομπούρεκο, καλά, καλά, είναι “Ανατολίτικο” λέμε στο τέλος με νόημα γιατί βέβαια όλη η Ανατολή ήταν και είναι δικιά μας στο τουρλομπούκι του μυαλού του ΝεοΈλληνα. Το μελομακάρονο είναι πλέον παραδοσιακό με τον έθνικ τρόπο που είναι παραδοσιακή μια κυριλέ καφετέρια που μόλις άνοιξε με κάποιο αρχαιοπρεπές εξυπνακίστικο όνομα και “ελληνικό καφέ στη χόβολη”.
Αυτή η αντίφαση είναι ο λόγος που το προτείνω ως εθνικό γλυκό. Μπορούμε να δακρύζουμε στο Twitter με υπερβολές για μελαμακάρονα με κάθε ειλικρίνεια. Μια επόμενη Πατουλίδου θα φωνάξει ντοπαρισμένη στην γραμμή τερματισμού “για το μελομακάρονο ρε γαμώτο!” και θα το παίζουμε στο YouTube δέκα χρόνια αργότερα σαν πλάνα από αρσιβαρίστες θρύλους που έπεσαν στο καζάνι με τα αναβολικά μικροί και μας χρύσωσαν στις Ολυμπιάδες.
Κι ύστερα είναι η κόντρα. Έχουμε μπλέ καφενεία και πράσινα, νυν-κόκκινα καφενεία. Έχουμε ΠΑΟ-ΟΣΦΠ. Έχουμε ένα σωρό επικούς μόνιμους λόγους να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα, ε, τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες μας έλειπαν. Σοβαρό θέμα αν και βέβαια τελείως ηλίθιο καθότι έχει κριθεί εδώ και χρόνια. Το βασικό συστατικό όμως που την κάνει τόσο ελληνική αυτήν την κόντρα είναι το γεγονός ότι πολύ εύκολα μπορούμε όλοι όσοι συμμετέχουμε σε μια τέτοια ανόητη συζήτηση να καταλήξουμε ταυτόχρονα ότι έχουμε δίκιο. “Ε, ναι, εξαρτάται από που είσαι βέβαια.” Ή “ε, όχι της μαμάς σου είναι πράγματι καλύτεροι, αν και δεν μου αρέσουν γενικά.” Πιο Έλληνας πεθαίνεις.
Και θα πεθάνεις βέβαια καθότι θα κάνεις πάλι τις υπερβολές, θα φας όλη την πιατέλα στης θειάς σου και θα μας τα ανεβάσεις στο Facebook γκρινιάζοντας για την δίαιτά σου.
ΥΓ Αν και δεν ρωτήσατε, εγώ θα σας πω την καλύτερη συνταγή για μελομακάρονο. Πας στο σουπερμάρκετ και αγοράζεις! Πολύ πιο φτηνά από ότι να τα φτιάξεις μόνος σου και πολύ πιο σταθερή ποιότητα (όταν βρεις μάρκα που σου αρέσει). Κι αφήστε όλους τους άλλους να κάνουν επιδείξεις στα social media περί μαγειρικής δεινότητας και “απίστευτων, θεικών” μελομακάρονων…
Τουιταρίσματα σχετικά:
Εχω πει σε μελομακάρονο “αχ μωρο μου συγνωμη δεν ηθελα να σε ρίξω στο πάτωμα ” Κομμάτια έγινα
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ ΝΑ ΧΑΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΟ
Ξέρεις ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα όταν στις καφετέριες μαζί με τον καφέ σερβίρουν μελομακάρονο.
Σήμερα έφαγα το πρώτο μελομακάρονο και τον πρώτο κουραμπιέ και δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι’ αυτό
Μελομακάρονο με σοκολάτα δε μας χωρίζουν πολλές μέρες αγάπη μου
Θελω να φασωσω μελομακαρονο
2 Νοεμβρίου κ ακόμα να εμφανιστεί η λέξη μελομακάρονο στο τι ελ.Ν αρχίσω ν ανησυχώ για εσάς;
Και καθε φορα που θα λερωνεις με τον κουραμπιε, θα τρως ενα μελομακαρονο για την τιμωρια.
Σε λιγουρευομαι σαν σπιτικο μελομακαρονο ειναι καλη ατακα για πεσιμο ;