Αυτά και άλλα πολλά ενδιαφέροντα στην ομιλία – παρουσίαση αυτή την Κυριακή 20 Νοεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Διονύσου από τον Κο Κυριαζόπουλο και άλλους με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του. Απόσπασμα εδώ:
“Με το Διόνυσο έχει σχέση και ο ζεϊμπέκικος χορός. Σχετίζεται με τους δυο θεούς, το Δία (Ζευς) και τον Διόνυσο.
[Στο περιοδικό «Δαυλός» (τ. 197, Μάιος 1998) ο Γ. Λ. Παπακωνσταντίνου στο άρθρο του με τίτλο «Ο Ζεϊμπέκικος χορός – Ο Ζευ – Βακχικός των πανάρχαιων χρόνων» γράΐ) 11 μεταξύ των άλλων: «Ο Ζεϊμπέκικος είναι πανελλήνιος χορός… Ανήκει στους αποκαλοΰμι νους ρεμπέτικους ρυθμούς (ρεμπέτικος, παραφθορά της λέξης ρεμβαστικός – ρέμβω ρ»’μ βάζω…)…. Ο όρος ζεϊμπέκικος είναι απόλυτα εναρμονισμένος με τους χαρακτήρες Toll χοροί). Οι χαρακτήρες αυτοί περικλείουν τον βακχικό του ρεμβαστου (ρεμπέτη) με to <π» · στηρό και ανδροπρεπές των κινήσεων του χορευτή… Η λέξη προέρχεται από συμπαράθεση των ονομάτων Ζευς και Βάκχος και την κατάληξη -ικός – Ζευ-βακχικός. Το πρώτο συνθετικό υπαινίσσεται το αυστηρό, το επιβλητικό του πατέρα των θεών και το δεύτερο το διασκεδαστικό, το παυσίλυπο του θεού του οίνου… Τα ρεμπέτικα τραγούδια κατά το σκέλος των στίχων σε πλήρη αρμονία με τη μουσική κι το ρυθμό περιγράφουν τις καταστάσεις εκείνες που απαλύνονται, ανακουφίζονται ή υπερνικώνται δια της ρέμβης* ερωτική απογοήτευση, αχαριστία κοινωνική αδικία…»
