Η εξουσία μεθάει, ζαλίζει, σε ορίζει λέμε!
Από τα πρώτα Πασοκικο-σοσιαλιστικά χρόνια, το ντέρτι του λαϊκού πολιτικού εκφράζεται καλύτερα επάνω στην γυροβολιά. Ωχ κι αμάν, αμάν, ποτήρια στο πάτωμα, πόδια στον αέρα, ύφος “να τα σπάσω όλα, τώρα, όμως” και φέρτε μου καημούς να τους κάνω κρόσια, να σπάσω κούπες για τα λόγια που ‘πες και άλλα τέτοια ταπεινά και σοσιαλιστικά. Τόσο καλά.
Δεν τον σνομπάρω τον χορό, μην παρεξηγηθώ. Ανήκω στην κατηγορία των ρετρό ακροατών ζεϊμπεκικων, αυτά που έβγαζαν την αυθεντική βαρβατίλα και που πάντα υποστήριζα ότι χορεύονταν καλύτερα από άντρες… (καλύτερα ακόμα από τον Κούρκουλο, αλλά ας μην αδικήσω άλλες επίδοξες προσπάθειες)
Ωστόσο, στο Ελλάντα, πέρα από τον ανδρισμό, μάλλον ο χορός έχει συνδεθεί και με την λαϊκή πολιτική και το ξεσπάθωμα της εξουσίας. Ξές, αυτή που θα σε φέρει πιο κοντά στο λαό σου, που θα κάνει την κύρα Τέτα να πει… “Να είδες που στα έλεγα εγώ;;; Είναι απλό παιδί, παιδί του λαού… δικός μας!”
Στην περίπτωση την πρόσφατη το παιδί δεν ήτο κοπέλι… ήταν κορίτσι!
Τα έδωσε όλα η Ραχήλ. Δεν κρατήθηκε όταν άκουσε την Πριγκηπέσσα στον χορό του Μακεδονικού Κοζάνης και έτσι τίμησε με τη δική της χορευτική νότα τον λαό που την έφερε πρώτη σε σταυρούς και με διαφορά!
Ταπεινά και εθνικο-αριστερο-εξτρεμ-γουοτέβα στη δικιά της περίπτωση, αλλά δε βαριέσαι… Στις εποχές μας οι ιδεολογίες έχουν καταντήσει πιο γραφικές και από την Σαντορίνη στο ηλιοβασίλεμα!
Δώσε Ραχήλ!
Κλαπ, κλαπ από εμένα γιατί αν μη τι άλλο, το ντέρτι το έβγαλε, το μίνι το υποστήριξε, τη μπότα τη φόρεσε, τη φράντζα την ανέμισε 🙂
Κοινώς το χάρηκε και γιατί όχι. Κυβέρνηση είναι ό,τι θέλει κάνει!
Πάμε να θυμηθούμε και κάποιες ιστορικές στιγμές αυθεντικού σοσιαλιστικού ξεσπαθώματος, μην πεις ότι αναφέρω περιπτώσεις έτσι στον αέρα και σε αφήνω με μια ανεπάρκεια πληροφορίας, αγαπητέ μου γρασιδοαναγνώστη, γιατί πολύ θα πληγωθώ και δεν το θες, είμαι σίγουρη!
Τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου με ένα μουσικό χαλί και τα φιλιά μου!
Νατάσσα
