Η χώρα διχάζεται για άλλη μια. Αλλά ο πρωθυπουργός σκαρφαλωμένος σε μια μουριά χαίρεται την άνοιξη και συνομιλεί με την αυθεντία της δημοσιογραφίας. Σιγά μην αναφέρουμε και το όνομα του! Μια είναι η αυθεντία της δημοσιογραφίας. Η Δεβόρα λοιπόν ευχαριστεί τον κύριο Σαμαρά γι’ αυτό. Σε λίγο άλλωστε στο παγκάκι της θα έχεις τζάμι σήμα και θα σερφάρει, τρώγοντας ανέμελα μια μερίδα πιλάφι από το συσσίτιο της εκκλησίας.
Φευγαλέα πολύ φευγαλέα είδα σε ένα βίντεο, που δεν θα έπρεπε να δω, ούτε εγώ, ούτε κανείς, τη σκηνή της δολοφονίας. Το σώμα του νεκρού παιδιού από το πρωί δεν έχει φύγει από το μυαλό μου.
Όπως και η απορία… πότε ακριβώς σκυλεύεται η μνήμη του αποθανόντα; Τι πρόσφερε αυτή η εικόνα στο βαμπίρ της δημοσιογραφίας;
Σιγά μην αναφέρουμε το όνομα του! Ένα είναι το αρσενικό βαμπίρ της δημοσιογραφίας.
Like; Μίσος και φανατίλα; Χρήμα; Διεστραμμένη ηδονή; Ιαχές σε ανεγκέφαλους που με επιχειρήματα χρυσόψαρου τσουβαλιάζουν τα πάντα; Ό,τι και να είναι θα πρέπει να στιγματιστεί σαν μια από τις χειρότερες στιγμές των ΜΜΕ.
Αλλά τι περιμένεις από άνθρωπο που ήταν συνεργάτης με τον Θέμο; Και κείνος τα ίδια δεν έκανε με τον Φύσσα;
Οι δολοφόνοι δεν πρόκειται να βρεθούν το ξέρουμε δα! Ας βρεθεί τουλάχιστον η ανθρωπιά, το μεγαλείο, η σωφροσύνη και η ψυχραιμία, που έδειξαν οι γονείς και στους υπόλοιπους Έλληνες, που μετά βδελυγμίας σαν πολεμοχαρή κύμβαλα αλαλάζοντα, νιώθουν δικαίωση και ανταλλάσσουν συλλυπητήριες ευχές του τύπου «ψόφα», «καλά να πάθει η μάνα του τέτοιον που τον έκανε» και άλλα όμορφα και πολύ ελληνικά τσουβαλιασμένα!
Η ντέκα της ημέρας θα ήθελα να είναι σχετική με το θέμα. Η στήλη όμως σέβεται και υποκλίνεται στον Θάνατο. Φυσικός η βίαιος, ωμός ή ήρεμος… ο θάνατος απαιτεί σεβασμό.
Έτσι, λοιπόν, δεν υπάρχει σχετικό βίντεο.
Αρνούμαστε να αναπαράγουμε τον ανθρώπινο πόνο. Προτιμάμε να στηλιτεύουμε την αμάθεια, την αμορφωσιά, την κοινωνική ένδεια και την τηλεοπτική (και όχι μόνο) αλητεία.
ΕΠΙΣΗΣ Η ΣΤΗΛΗ ΕΥΧΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΔΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ.
