Σάββατο 4 Ιουνίου και η ημέρα μας είναι σε αναμονή της αυριανής Νέας Σελήνης.
Περιμένοντας τον νέο κύκλο του φεγγαριού, η Σελήνη διανύει τις Πλειάδες, στο ζώδιο του Ταύρου, προαναγγέλλοντας πως θα έχουμε μία προσωρινή περίοδο αναστάτωσης, θολής αντίληψης και αναποφασιστικότητας. Παράλληλα, η θλίψη μπορεί να μας οδηγήσει σε αβεβαιότητα και ανασφάλεια προσωρινά.
Μία ακόμη πληροφορία από τους αστεροειδείς, φέρνει σε σύνοδο την Μέδουσα με τον Κένταυρο Νέσσο.
Σκοτεινά στοιχεία και τα δύο…
Ο Νέσσος, ο πλέον σκοτεινός των Κενταύρων, η δηλητηριώδης πτυχή του ψυχισμού, προκαλεί την δράση μας και φέρνει στην επιφάνεια μία δυσάρεστη αίσθηση.
Η ψυχή μπορεί να κινδυνεύει από δύσκολες βιωματικές εμπειρίες που έχουμε κρύψει, καλύψει στα τρίσβαθά της, αλλά εξακολουθούν να μας δημιουργούν τοξίνωση. Ή από ανθρώπους που έλκονται από την διαυγή μας πλευρά, την ήπια συμπεριφορά, την συνέπεια και εργατικότητά μας και επιδιώκουν να μας κάνουν αφαίμαξη.
Καθώς η ιστορία του Νέσσου μας διδάσκει πως όλοι κρύβουμε ένα “μαύρο πρόβατο”μέσα μας, θα είναι σημαντικό να προσέξουμε στην πιο σημαντική στιγμή της ζωής μας, την δύναμή του. Τα σκοτεινά μας ένστικτα, οι φοβίες, οι κρυφές πτυχές που βυθίζουν την ψυχή, σκάβουν τα θεμέλια της ισορροπίας μας…
Η Μέδουσα είναι ένα βαθύ τοξικό στοιχείο του νοητικού μας. Οι νοσηρές σκέψεις αναπτύσσονται εντός της κεφαλής, γι’ αυτό και η Μέδουσα πρέπει να αποκεφαλιστεί. Η ματαιοδοξία του «εγώ» πρέπει να φύγει. Η ασπίδα του Περσέα, του προστατεύει το σημείο της καρδιάς και της κοιλιακής χώρας, όπου είναι και το συγκινησιακό κέντρο.
Ο Περσέας, ως ηλιακός ήρωας (τσάκρα του ηλιακού πλέγματος) πρέπει να προστατευτεί, για να αποκόψει το νοσηρό νοητικό. Η σοφία (θεά Αθηνά) τον καθοδηγεί σωστά. Το εγωπαθές μας κομμάτι, το δολοπλόκο και απειλητικό, μπορεί να πεθάνει. Κόβεται στη ρίζα.
Λίγο πριν την χαραυγή ενός νέου κύκλου συγκινήσεων και εμπειριών, οφείλουμε να ξεπεράσουμε τα ομιχλώδη συναισθήματα και να ανακαλύψουμε σκοτεινές πτυχές που προκαλούν φόβο, εμμονές, τοξίνωση. Να τις εντοπίσουμε, να τις καθαρίσουμε.
Να μην διστάσουμε να δώσουμε τέλος σε τοξικές καταστάσεις, σκέψεις, σχέσεις. Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίσουμε σε ένα καλύτερο κύκλο ζωής.
Βαθιά μέσα μας υπάρχει η σπίθα της θετικής μας πλευράς, της ελπίδας, της σωτηρίας. Αυτή η σπίθα γίνεται φως, φωτίζει και οδηγεί σε λύσεις στα ουσιαστικά μας προβλήματα, καθώς ξεπερνάμε αναστολές, φόβους ή λανθασμένους τρόπους προσέγγισής τους.
Ας μην παραμείνουμε εγκλωβισμένοι στα σκοτάδια της ψυχής… Σύντομα αχνοφαίνεται η αυγή μίας νέας προσπάθειας.