Οι ποδοσφαιρικές ομάδες έχουν χάσει τον μπούσουλα. Είτε τις κοιτάμε σαν ανώνυμες εταιρείες ή σαν ιδέες δεν έχουν πια ρόλο στην ζωή μας. Δεν ξέρω κανέναν που να παίζει σε ομάδα, δεν μπορώ να πάω τα παιδιά μου στο γήπεδο, δεν έχω καν λόγο να δω στην τηλεόραση ματς. Έχουν αποσυνδεθεί από την πραγματικότητά μου.
Κάτι αντίστοιχο έχουν καταφέρει και τα πολιτικά κόμματα. Δεν μιλάνε γλώσσα που να καταλαβαίνω. Δεν τους εμπιστεύομαι. Δεν βλέπω τι σχέση έχουν με ότι μου συμβαίνει πια.
Έχω σχολιάσει και αλλού το πρόβλημα της παραπληροφόρησης, με πιο εμφανές αυτό του Κου Βαρουφάκη, στην εποχή που ζούμε. Ένας φίλος μου πρότεινε τις εξαιρετικές διαλέξεις του BBC, όπου φέτος ένας Σκωτσέζος οικονομολόγος αναλύει ιστορικά πως φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Είναι σημαντικό να τοποθετήσουμε οποιαδήποτε οικονομική θεωρία σε σχέση με την πραγματικότητα. Κοιτώντας το από το …φεγγάρι είναι απλά τιτιβίσματα ενός ανόητου οργανισμού, του Homo Sapiens. Σαν μυρμήγκια πηγαινοερχόμαστε και νομίζουμε ότι έχει σημασία η μια θεωρία ή η άλλη. Σε τέτοιες συνθήκες αναδεικνύονται οι λεγόμενες “απλές αλήθειες”.
Άλλος το ονομάζει φασισμό, άλλος Χριστιανισμό, άλλος κομμουνισμό. Οι απλές λύσεις πουλάνε αλλά τελικά λύνουν προβλήματα; Όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εξαρτόμαστε άμεσα από τους διαθέσιμους φυσικούς πόρους. Δεν μπορείς να φας τον σοσιαλισμό. Δεν έχουν σημασία οι θεωρίες όταν δεν μπορείς πια να αναπνεύσεις. Επιστροφή στα σίγουρα. Κάτι μετρήσιμο το οποίο συνδέεται με τον αληθινό κόσμο.
Ήρθε πιστεύω η ώρα της οικολογίας.