Ιωάννης Πρίμπας
Τα ρούχα πνίγει βρώμικος αέρας
Στον κόσμο δε σε σκέφτεται κανείς
Οι σκέψεις μουρμουρίζουν σαν γονείς
μιας άγαμης παρθένας θυγατέρας
Όχι, δεν είναι Άνοιξη αυτή
μια νύχτα κρύα είναι του χειμώνα
κι εγώ μέσα στο μάτι του κυκλώνα
σαν σκουπιδάκι που δε λέει να βγει
Σου τό’ στειλα με ναυαγού μπουκάλι
“Σε περιμένω απόψε στις εννιά”
Με μια βαριά κολόνια απ’ τις επτά
εις μάτην θα σε περιμένω πάλι