Σαρλ Μπωντλαίρ
Κρεβάτια θα ῾χουμε άνθινα γεμάτα αιθέρια μύρα·
ντιβάνια ολοβελούδινα σα μνήματα βαθιά·
στις εταζέρες λούλουδα παράξενα τριγύρα,
πού ανοίξανε μόνο για μας σε μέρη μαγικά.
Και ποια την άλλη να υπερβεί στην ύστατη φωτιά τους,
οι δυο καρδιές μας -σα τρανές λαμπάδες δυο- μαζί
θα διπλοκαθρεφτίσουνε το διπλοφώτισμά τους
στα πνεύματά μας που ῾ναι δυο καθρέπτες αδερφοί.
Και μία βραδιά ολογάλανη, ρόδινη, μυστική
θε ν᾿ ανταλλάξουμε άξαφνα την ίδια αναλαμπή,
σαν ένα μακροθρήνημα πού φέρνει ο χωρισμός·
κι αργότερα ένας Άγγελος θα ῾ρθει φως να χύσει,
-τις πόρτες μισανοίγοντας πιστός και χαρωπός-,
στους δυο καθρέπτες τους θαμπούς,
στις φλόγες που ῾χαν σβήσει.
