Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος
Έζησα κάθε παρόν μου
– σαν μην υπήρχε επόμενο…
Χωρίς τον τρόμο της μοίρας…
Τρίζοντας τα δόντια,
κρυμμένα από μωβ χείλη
– δαγκωμένα…
Μα κραυγή δεν έβγαλα…
Κάθε ντροπή
– και μια άσπρη τρίχα…
Μα κραυγή δεν έβγαλα…
Ότι ένιωσα / το ζούσα
– χωρίς να το σκεφτώ…
Κι αυτό που πάντα αγνοούσα
– ήσυχα το περίμενα…
Ώσπου έφτασα εδώ
– να με ρωτώ…
«Σε αγάπησες ποτέ σου?»
Μου ζητώ συγνώμη
– και μου αποφεύγω ν’ απαντήσω……ⓀⒽ