Gianni Potamussis
Δεν είναι που κυλά ο χρόνος
Δεν είναι που στα δάχτυλα μου τα λεπτά κρέμονται αραχνοΰφαντα ξεχασμένα «μη».
Δεν είναι πως γερνώ, δεν είναι πως κουράστηκα.
Είναι που στιγμές αρνούμαι τον χρόνο.
Eίναι που ο χρόνος με φοβάται.
Είναι που η όψη μου αλλάζει τρομάζοντας τα «θέλω» μου.
Είναι που βλέπω τη γη πιο κοντά χάνοντας συνέχεια ύψος.
Είναι που δεν μπορώ ν’ αρνηθώ της νύχτας τα ονείρατα.
Μαγεμένη νύχτα σε θεόρατα ύψη.
Θεόρατη Νιότη μαγεμένη.
Addios nonnino.