Την Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014 στις 8 μμ. έγινε στον Πολυχώρο του Δήμου Παλαιού Φαλήρου, στα πλαίσια της 4ης εικαστικής έκθεσης της ART-e, η παρουσίαση του βιβλίου του Βαγγέλη Παππά με τίτλο «Το συναξάρι του Μεγαλομάρτυρα Αθανάσιου Διάκου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΡΡΗΣΙΑ. Η παρουσίαση έγινε υπό τους ήχους παραδοσιακής μουσικής, που έντυσε όμορφα τη αναφορά που έκανε ο Βαγγέλης Παππάς στη ζωή του Αθανάσιου Διάκου. Το όμορφο ταξίδι στην παράδοση συνεχίστηκε με τον μοναδικά έυγλωττο τρόπο του Βαγγέλη Παππά, που μας εξήγησε πώς η Τέχνη έχει αποτυπώσει τη μορφή του Μεγαλομάρτυρα.
Το συναξάρι του Αθανάσιου Δίακου δεν αποτελεί μονάχα μια βιογραφία του μεγάλου αγωνιστή της επαναστατικής περιόδου του 1821, αλλά και μια μυστική διέλευση μέσα από τις αμφιλεγόμενες πλέον έννοιες του Ήρωα, της Πατρίδας και της Θυσίας. Ο συγγραφέας παράλληλα με την εξιστόρηση του βίου του Αθανάσιου Διάκου εκφράζει τον έντονο προβληματισμό του για την απαξίωση των ιδανικών, για την άγνοια των νεότερων για την ιστορία και την παράδοσή μας. Λέει χαρακτηριστικά ‘Για να αλλάξουν οι ταμπέλες σε μια πατρίδα πρέπει πρώτα να αλλάξουν οι σημάνσεις στις καρδιές των ανθρώπων. Κι αν ανοίξεις για λίγο τα μάτια της ψυχής σου κι αντικρίσεις πνευματικά τούτο το δύσμοιρο έθνος των Ελλήνων θα βρεις όλες τις ταμπέλες σβησμένες.’
Η θυσία ενός νέου παληκαριού για το ιδανικό που λέγεται πατρίδα ίσως να είναι και μια έννοια ασύλληπτη στις μέρες μας, όπου όλοι αναζητούν την καλοπέραση και την ευκολία τους. Η ύπαρξη ηρώων όπως ο Αθανάσιος Διάκος,ενός γνήσιου παληκαριού που γνώριζε καλύτερα από τον οποιονδήποτε τη σημασία της θυσίας, γίνεται η πηγή για την ελευθερία των πολλών. Και πώς μπορούμε να τιμήσουμε έναν τέτοιο ήρωα σήμερα; Ο Βαγγέλης Παππάς με το επηρεασμένο από τη λαΐκή παράδοση λογοτεχνικό του ύφος μας δίνει την απάντηση: ‘Τον τιμάς αληθινά αν τον κατέχεις μέσ’ την καρδιά σου, αν τον αγαπάς ειλικρινά σαν αδελφό σου, αν αφουγκράζεσαι το μεγαλείο της ψυχής του, αν ριζώνεις καλά στο μνημονικό σου τον βίο και την πολιτεία του κι αν τον μεταλαμπαδεύεις σα τρεμάμενη ταπεινή φλόγα στ’αναμμένο κεράκι του γιού σου και της κόρης σου, σαν παράδοση ζωντανή. Αν είσαι δάσκαλος και τον διδάσκεις κάμε το με αγάπη, όχι με φανατισμό, όχι με μισαλλοδοξία, όχι με ακρότητες. Θυμήσου ότι κι αυτός, ο μαθητής σου δηλαδή, εν δυνάμει ανήκει στη μεγάλη αλυσίδα των γενναίων.’
Η γραφή του Βαγγέλη Παππά έχει επίσης επηρρεαστεί από την μεσοπολεμική γραφή του μεγάλου Φώτη Κόντογλου. Αντιμετωπίζει το λόγο ως μια μνημειώδη σύνθεση απαρτιζόμενη από διάφορες πολύχρωμες ψηφίδες μέσα από την πολυκύμαντη λαλιά των Ελλήνων. Το οδοιπορικό μας από την θυσία του Μεγαλομάρτυρα στη σημερινή εποχή ολοκληρώνεται με τα λόγια του Φώτη Κόντογλου ‘Ξέρεις γιατί τόυτος ο τόπος δεν θα ψοφήσει ποτέ του και θα’ναι πάντα συνοδοιπόρος με τον χρόνο; Γιατί αν ακόμα ξωμείνει έστω κι ένας, να θυμάσαι πως από μόνος του, είναι αρκετός. ‘ και συνεχίζει ‘Φτάνει και περισσεύει, αρκεί να είναι αρματωμένος με τα προαιώνια ελληνικά ιδανικά. Ταπείνωση, πίστη και φιλότιμο.’
Το εξώφυλλο του βιβλίου όπως και πέντε εικονογραφημένα σκίτσα που φιλοτεχνούν το βιβλίο έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Βαγγέλης Παππάς.