Τό Παρίσι δεν θά κάνει πιά τη μόδα » ακούω νά λένε. Ή Νέα “Υόρκη θά τήν επινοεί, τό Χόλλυγουντ θά τή διαδίδει και τό Παρίσι θά τή δέχεται. Δεν τό πιστεύω. Σίγουρα οι επιπτώσεις του κινηματογράφου στή μόδα ήταν σάν νά ‘πεσε πάνω της ατομική βόμβα’ ό συντελεστής ανάφλεξης της κινούμενης εικόνας ή όποια ξεχύνεται στις αίθουσες δεν έχει πλέον όρια πάνω στή Γη, αλλά εγώ, ή θαυμάστρια του αμερικανικού κινηματογράφου, ακόμη περιμένω από τά στούντιο νά επιβάλουν μιά γραμμή, ένα χρώμα, ένα πρότυπο ντυσίματος. Τό Χόλλυγουντ ασχολείται επιτυχώς με τό πρόσωπο, τή σιλουέτα, τό χτένισμα, τά χέρια, τά νύχια τών ποδιών, τά φορητά μπάρ, τά ψυγεία σαλονιού, τά ραδιόφωνα-ρολόγια, μέ όλες τις προεκτάσεις του ανθρώπου και τα μπιχλιμπίδια, δέν αντιμετωπίζει όμως με την ίδια επιτυχία τό θεμελιώδες πρόβλημα του σώματος, όπως ακριβώς αδυνατεί να χειριστεί τό εσωτερικό δράμα του ανθρώπου, κάτι πού παραμένει το προνόμιο τών μεγάλων δημιουργών και τών παλαιών πολιτισμών. Τουλάχιστον μέχρι σήμερα.