Άνοιξα βήμα για να ζεσταθώ. Γενικά συνεργάσιμο το χιόνι αλλά βέβαια η θερμοκρασία χαμηλή. Κάθε γνώριμο σημείο του δρόμου το εξετάζω ταυτόχρονα για να ξέρω τι θα αντιμετωπίσω όταν μπω στο αυτοκίνητο. Το οποίο αυτοκίνητο βέβαια το έχω αφήσει 800 μέτρα από το σπίτι μου, πιο χαμηλά, σε κεντρικό δρόμο τον οποίο πάντα ανοίγουν. Έτσι κάνουμε εμείς οι παλιοί της περιοχής. Δεν περιμένουμε να έρθει “το Κράτος” να μας στεγνώσει με σεσουάρ τον κάθε δρομάκο στο βουνό.
Τα χιόνια στην Ελλάδα αντανακλούν όλες τις παθογένειες των Ελλήνων. Όχι του Κράτους. Διαμαρτύρεται ο άλλος που κόπηκε το νερό. Εμείς πρόσφατα ξηλώσαμε το εφεδρικό ντεπόζιτο στο πατάρι αλλά ακόμα έχω πάντα μια ντουζίνα μπουκάλια πάντα γεμάτα. Έχουμε ξυριστεί με το νερό από το καζανάκι, έχουμε πλυθεί με βρασμένο νερό. Βρασμένο στο γκαζάκι βέβαια. Όσο χρόνο χάνουν οι άλλοι στο Facebook με μεγάλα λόγια κάνουμε να προετοιμαστούμε λίγο όταν βλέπουμε χιονιά να έρχεται.
Προφανώς και το Κράτος μπορεί και πρέπει να βοηθάει. Αλάτι για τον δρόμο δεν θα μαζέψω εγώ από τις προσωπικές μου αλυκές το καλοκαίρι. Αλλά είναι παράλογο και αντιπαραγωγικό να περιμένω να ξέρει ο υπάλληλος του Δήμου ότι η τελευταία στροφή πριν το σπίτι μου πάντα παγώνει σε ένα συγκεκριμένο σημείο και να γκρινιάζω ότι έριξε σε “λάθος” σημεία.
Όλα τα προβλήματα της χώρας είναι σαν το χιόνι. Δεν “φταίει” κανείς που χιονίζει. Αλλά αν δεν ασχοληθούμε όλοι όσο μπορούμε δεν θα λυθούν ποτέ.
