Μερικά άπό τά πιό συνηθισμένα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι:
– Aconite: Γιά ξαφνικά ρίγη
– Arnica: Γιά μόλωπες
– Arsenicum albe: Γιά τή γαστροεντερίτιδα
– Bryonia: Γιά ρευματικούς πόνους πού χειροτερεύουν μέ τις κινήσεις
– Phus Toxicodentron: Γιά ρευματικούς πόνους πού χειροτερεύουν μέ τήν άκινησία
– Νυχ Vomica: Γιά στομαχικές διαταραχές
– Sulphur: Γιά δερματικά προβλήματα
– Gelsemium: Γιά γρίπη
(Μια καλή εξήγηση της σχέσης με τα βότανα και την βοτανοθεραπεία θα βρείτε εδώ.)
Πολλοί ιεραπόστολοι, πού πηγαίνουν σέ μακρινά μέρη παίρνουν μαζί τους καί ένα μικρό κουτί μέ τέτοια φάρμακα καί μαθαίνουν νά τά χρησιμοποιούν καλά. Σιγά σιγά μαθαίνουν τό φάσμα τοϋ κάθε φαρμάκου καί μέ τήν προϋπόθεση ότι τά χρησιμοποιούν σέ μικρές ποσότητες, άκόμα καί άν δέν τούς ώφελή- σουν, δέν πρόκειται καί νά τούς βλάψουν. Τό θέμα της ποσότητας τών φαρμάκων θά τό έξετάσουμε σέ κατοπινό κεφάλαιο – είναι κάτι πού δέν μπορούν νά δεχθούν οί ύλιστές έπιστήμονες, άν καί τώρα πιά άντιδροϋν λιγότερο άπ’ ό,τι στό παρελθόν.
Μερικές φορές οί ομοιοπαθητικοί κατηγορούνται ότι δέν άποκαλύπτουν τί φάρμακα χρησιμοποιούν. Αύτό γίνεται γιατί όταν κάποιος άνακουφιστεί άκαριαϊα άπό έναν τρομερό πονοκέφαλο, άς ποϋμε, τό λέει στό γείτονά του καί ό γείτονας τηλεφωνεί στό γιατρό καί τοϋ ζητά τό φάρμακο πού είχε δώσει στήν κυρία τάδε. Τότε ό γιατρός είναι άναγκασμένος νά πει ότι δέν μπορεί έτσι άπλά νά δώσει τό ϊδιο φάρμακο. “Οπως έχουμε τονίσει, ή ομοιοπαθητική είναι μιά μέθοδος προσωπικής θεραπευτικής άγωγής καί αύτό πού θεράπευσε τήν κυρία Σμίθ μπορεί νά μήν έχει καμία έπίδραση στήν κυρία Μπράουν, τήν περίπτωση της όποιας θά πρέπει νά έξετάσει διεξοδικά ό γιατρός, σημειώνοντας όλα της τά συμπτώματα.
Πώς άντιμετωπίζει ό ομοιοπαθητικός τά συμπτώματα ένός καινούργιου άσθενή; Τό καλύτερο είναι “ισως νά άρχίσουν μέ τήν τροφή – αύτό κάνει τόν άσθενή λιγότερο νευρικό καί είναι θέμα παγκόσμιου ένδιαφέροντος. Γιά παράδειγμα, ξέρει ό άσθενής άν κάποια τροφή, όπως τό γάλα, τά αύγά, τά κρεμύδια ή τά στρείδια, του επιδεινώνει τό πρόβλημα;
Παρεπιπτόντως, πρίν άπό πολλά χρόνια ήλθε νά μέ δει ένας νευρικός μικρόσωμος άσθενής συνοδευόμενος άπό τήν μεγαλόσωμη καί έπιθετική γυναίκα του. “Οταν τόν ρώτησα τί κρέας έτρωγε περισσότερο, σκέφτηκε γιά λίγο καί μοϋ άπάντησε «κιμά». Ρώτησα άν τοϋ προκαλούσε ό κιμάς πόνο στό στομάχι. ‘Αμέσως ή φοβερή γυναίκα του έπενέβη: «Τρώει κιμά μόνο μιά φορά τή βδομάδα γιατρέ, κι αύτό γιατί είναι φτηνότερος άπό τις μπριζόλες». “Επαιρνε πολλά άντιόξινα χάπια καί στήν πρώτη επίσκεψη τοϋ έδωσα Nux Vomica πού βοήθησε στό νά ξεκαθαρίσει ή εικόνα γιά νά πάρει στή συνέχεια Ar~ gentum nitricum πού ήταν τό κατάλληλο φάρμακο γιά τήν ιδιοσυγκρασία του. Είχε κάνει τέσσερεις άκτινογραφίες χωρίς νά διαπιστωθεί έλκος άλλά τελικά έκεϊ θά κατέληγε, γιατί ή ζωή του ήταν γεμάτη άνησυχία, βιασύνη καί προβλήματα, έπί πλέον μιά αύ- ταρχική γυναίκα. Βρήκε άνακούφιση πίνοντας κρύο νερό.
Τόν ρώτησα περί μπαχαρικών καί άν τοΰ άρεσε τό λίπος (ή όρεξη γιά λίπη είναι μιά χρήσιμη ένδειξη γιά περιπτώσεις παθήσεων τής χολής). Κατέβηκα άπό τό στόμα μέχρι τόν πρωκτό ρωτώντας συνέχεια, καί τελικά προχώρησα άπό τά λεγόμενα ειδικά, στά γενικά – έκεΐνα πού ό άσθενής τά νιώθει σάν τήν ϊδια του τήν ύπαρξη. Μήπως κρύωνε; Φοβόταν; “Ήταν χειρότερα κάποιες ορισμένες ώρες τής μέρας; Στήν πρώτη του έπίσκεψη μοΰ είπε ότι τό στομάχι του ήταν πάντα χειρότερα τό χειμώνα. Ή έπιδείνωση άπό τό κρύο είναι σύμπτωμα πού άντιμετωπίζεται μέ Nux, άλλά αύτή δέν είναι πάντα άξιόπιστη ένδειξη, γιατί στή δεύτερη έπίσκεψη μοΰ είπε ότι ένα ζεστό καλοκαίρι του προκαλεί περισσότερες διαταραχές άπό ένα κρύο χειμώνα, πράγμα πού άντιμετωπίζεται μέ Argentum nit.