‘Ένας μεγάλος έργοστασιάρχης ύφασμάτων της Λυών, σ’ ένα πέρασμά μου απ’ τήν πόλη του, μέ άρπαξε και μου είπε:
– Θα σας δείξω κάτι πού θα φέρει επανάσταση στή ραπτική.
Μου βγάζει κάτι κινούμενα σχέδια τυπωμένα σέ μεταξωτό.
– ‘Αγόρασα τα δικαιώματα από τον Ούώλτ Ντίσνεϋ, κάνει μέ περηφάνια. Τι γνώμη έχετε;
– Ξοδεύετε τά λεφτά σας σε αηδίες, απάντησα έγώ.
– Δεν σας αρεσει η ιδεα;
– Φοβούμαι πολύ το γελοίο. Να περιφέρεσαι με μια αγελάδα στα οπίσθια, φαίνεται πολύ. Έγώ προτιμώ αύτο πού δεν φαίνεται. Κρατήστε τά ύφάσματά σας. Θα γίνουν ωραιότατες κουρτίνες σε παιδικό δωμάτιο. Ντύνετε τη γυναίκα σας έτσι;
– ‘Όχι βέβαια! Ή «’Αρχόντισσα μου » (ετσι έλεγε τη γυναίκα του) δεν φοράει τέτοια πράγματα.
Κοκό Σανέλ