Όταν λογομαχούσα παλιότερα με τους τρομολάγνους του διαδικτύου επέμενα ότι “από μόνα τους θα μου πούνε πότε φτάνει.” Έτσι και έγινε. Εκεί στα 10-11 που αρχίζουν να αποκτούν δικιά τους περσόνα στο διαδίκτυο. Για εμάς ήταν το Instagram, άλλοι είναι με Facebook. Είχαν αρχίσει οι προειδοποιητικές μπαλωθιές από το Skype στο οποίο μιλούσαν πιο πριν μεταξύ τους. Αλλά τώρα που άρχισαν τα like και άλλοι ανεβάζουν φωτογραφίες, οι δικοί μου ήταν έτοιμοι.
“Σιγά μην βάλω εγώ την φάτσα μου έτσι!” Λογική αντίρρηση. Ο φίλος του έχει ανεβάσει το αστείο κούρεμα με την όρθια φράντζα εκατό φορές από την ίδια σχεδόν γωνία φωτογράφισης. Όλη η δουλειά που έχω κάνει μαζί τους από μικρά, όλη η σταδιακή εκπαίδευση στην τεχνολογία ήρθε και κούμπωσε τώρα. Βλέπει πως φέρομαι με τους φίλους μου online τόσο καιρό και έχει μάθει τους καλούς τρόπους μου.
“Να την δω πρώτα και θα σου πω αν θα την ανεβάσεις”. Έτσι γιόκα μου! Άλλοι ας συγκινούνται με τελετές στο σχολείο, εγώ τώρα περιμένω να νιώσω περήφανος όταν με βγάλει από φίλο. Γιατί έτσι πρέπει. Όπως δεν τον κάνω μπάνιο εδώ και πολλά χρόνια, έτσι δεν έχω δουλειά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής του. Όταν νιώσει έτοιμος, θα το κάνει. Τώρα εκτιμά τις συμβουλές και τα σχόλιά μου ακόμα. Γιατί ναι μεν “όλοι οι φίλοι μου” κάνουν ΧΨΩ αλλά καταλαβαίνει ότι όλοι οι φίλοι του δεν έχουν ιδέα τι κάνουν. Όταν θέλει κάτι το λέει “να μου τη στείλεις να την ανεβάσω εγώ” ή “βάλε την τώρα να την δούνε και φρόντισε να με ταγκάρεις!”. Δεν είναι χαζά τα παιδιά, ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Λίγη βοήθεια θέλουν στην τεχνική υποδομή, το στήσιμο και για να καταλάβουν πόσο μακριά πάει η βαλίτσα της δημοσιοποίησης σε κάθε μέσο.
Τώρα τον αφήνω να βλέπει ότι μιλάω στην κοπέλα μου στο τσατ. Του φαίνεται περίεργο που μιλάμε τόσο πολύ έτσι. Δεν τον ενδιαφέρει τι λέμε ή πως. Αλλά όταν έρθει η ώρα του θα ξέρει κι αυτό ως κάτι φυσιολογικό. Θα έχει δει πως προσπαθώ να το εντάξω στη ζωή μου.
Η μικρή είναι άλλο φρούτο ακόμα. Μου ποζάρει με κάθε ευκαιρία, της αρέσει να ανεβάζω τι κάνει. Θέλει να τα σχολιάζουν οι γνωστοί μας όταν βρισκόμαστε. Δεν χρειάζεται να κάνω εφέ και φίλτρα ή να τραβάω από γωνίες που να μην διακρίνεται τι παιδί είναι αυτό στην εικόνα. Είμαι ο προσωπικός της φωτογράφος, στυλίστας και προπαγανδιστής. “Μπαμπά, ανέβασε κι αυτήν εδώ, να την δει η νονά!”
Ενδιαφέρουσα περίπτωση το βαφτιστήρι μου, άντρας πια και επίσημα 18. Αρκετά μεγάλος ώστε να του φαίνονται αστείες οι φωτογραφίες του εαυτού του ως μωρό ή μικρό παιδί, αλλά προφανώς δεν είναι και ότι πιο cool να πλασάρει στα social media. Με ανέχεται στον τοίχο του (με μέτρο εγώ όσο μπορώ) και ότι δεν είμαι σίγουρος, το στέλνω σε μήνυμα κι ας το ανεβάσει αυτός αν θέλει. Πάντα στην πλάτη του μαθαίνω την “επόμενη πίστα”. Δυστυχώς είναι σοφό παιδί, πολύ πιο πάνω από τον μέσο όρο σε αντίληψη λεπτών θεμάτων επικοινωνίας. Τα περισσότερα παιδιά δεν είναι έτσι. Αλλά παρόλα αυτά τον παρατηρώ με προσοχή για να προετοιμάζομαι για την επόμενη πίστα…
