*Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις για ελληνικό όρο. «Συνεπιβίβαση» είναι από τεχνικής άποψης αλλά αυτό αποκλείεται να πιάσει! Οι βασικές αρχές του καλού ωτοστόπ σε προηγούμενο άρθρο εδώ.
Όταν δέχομαι email (ή από την φόρμα επικοινωνίας) θεωρώ ότι είναι prive η συζήτηση. Αλλιώς θα κάνατε απλά δημόσιο σχόλιο από κάτω από το θέμα. Οπότε απαντάω και ιδιωτικά. Ο κύριος xm321 όμως δεν έδειξε σημάδια ζωής στην ανταπάντησή μου, οπότε παραθέτω αυτούσιο το σχόλιό του: (Χωρίς την εισαγωγή που ασχολείται κυρίως με σημεία της ανατομίας μου και συγγενών πρώτου βαθμού μου)
“TI ΛΕΣ ΒΡΕ ΦΑΣΙΣΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΩΤΟΣΤΟΠ!!! !”
(Το xm321 δεν νομίζω να είναι τα αρχικά σου. Αν είσαι ο Χρόνης Μίσσιος, τιμή μου. Υποψιάζομαι δυστυχώς ότι είναι απλά το όριο της εκπαίδευσής σου με τα Μίκυ Μάους, μούμπλε, μούμπλε…)
Με 20 κιλά παραπάνω ίσως θυμίζω τον Μουσολίνι; Ή ίσως είναι το πνεύμα των ημερών λόγω 28ης Οκτωβρίου. Χαίρομαι πάντως που θεωρείς ότι πρέπει να κάνεις ότι ακριβώς γράφω! Επανέρχομαι όμως με διπλή αγάπη στο θέμα του ωτοστόπ. Θα δεις την σύνδεση στη συνέχεια.
Ο δεύτερος δεκάλογος του καλού ωτοστόπ:
11. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει βαρετός δρόμος. Ακόμα και οι νέοι αυτοκινητόδρομοι είναι γεμάτοι ιστορίες. Δεν είναι δα και Αφρική (όπου πετάγονται δυο τρία παιδάκια ακόμα και στην μέση του πουθενά) αλλά παραμένει μια χώρα πυκνή σε πράγματα να δεις. Ως εκ τούτου μουσική κατά την διάρκεια του ωτοστόπ δεν ενδείκνυται. (Ούτε ναζιστικοί ύμνοι xm!) Εκτός από τις φιλοσοφικές προεκτάσεις και τις παραστάσεις που στερείσαι από το περιβάλλον σου, χάνεις και πολύτιμο χρόνο προετοιμασίας αφού δεν ακούς τα οχήματα που πλησιάζουν.
12. Should I stay or should I go? Αν έχεις μπροστά σου 15 χιλιόμερα δρόμο, ακόμα και με γρήγορο περπάτημα θα κάνεις πάνω από δυο ώρες. Έχεις λοιπόν από την αρχή μια απόφαση να πάρεις. Πάνω κάτω, τα ίδια αυτοκίνητα θα περάσουν από τον δρόμο. Γιατί να μην αράξεις εκεί στην αρχή και απλά να περιμένεις; Είναι η εύκολη λύση, κάτι σαν να εκσφενδονίζεις ένα ανώνυμο email χωρίς επεξήγηση…
Δεν υπάρχει αντικειμενικά σωστή απάντηση. Εγώ τείνω να προτιμάω να προχωρήσω γιατί μου αρέσει να περπατάω και να παρατηρώ. Αλλά αν έχεις και κάτι άλλο να κάνεις μετά (πχ μια κορυφή!) πρέπει να συντηρήσεις και δυνάμεις. Μου έχει τύχει πολλές φορές επίσης η παρέα μου που έμεινε πίσω να με χαιρετάει χαιρέκακα από την καρότσα του Datsun καθώς με προσπέρναγε!
13. Η μακρόσυρτη τεχνική. Καθώς προχωράς, υπάρχουν σημεία καλά για ωτοστόπ (βλέπε τον δεκάλογο) και σημεία λιγότερο καλά. Εφόσον περπατάς, στα καλά σημεία πας πολυυυυ πιοοοο αργγγγγά, ή και σταματάς για λίγο. Στα λιγότερο καλά, περπατάς κανονικά. Αυτή η τεχνική θέλει προσοχή στην ψυχολογία σου γιατί αν δεν έρχεται για πολύ ώρα αυτοκίνητο νιώθεις ανόητος πιο γρήγορα. (Οπότε βάζεις μουσική στα ακουστικά στη διαπασών και τα γράφεις όλα περπατώντας σαν ψυχάκιας!)
14. Ειδική μνεία για ωτοστόπ με ποδήλατο. Είναι κάτι καινούργιο για εμένα αφού δεν είχα σπαστό ποδήλατο μέχρι πέρυσι. Οπωσδήποτε διπλωμένο, όσο πιο μικρό γίνεται, ακόμα και τα πετάλια του που σαν αυτιά μαζεύονται και αυτά. Είναι τόσο εντυπωσιακός ο μικρός αυτός μπόγος που δύσκολα μπορεί να αντισταθεί ένας ντόπιος από περιέργεια να σταματήσει να το δει καλύτερα. Για κάποιο λόγο το σπαστό ποδήλατο το βλέπουν περίπου σαν να ταξιδεύεις με διαστημόπλοιο ακόμα…ότι καλύτερο για ωτοστόπ δηλαδή! (Για μερικά ακόμα από τα σημαντικά πλεονεκτήματα αυτού του μέσου για ταξίδια, διαβάστε εδώ.)
15. Ο χαιρετισμός. Είπαμε στον δεκάλογο ότι χαιρετάμε φιλικά και με την ψυχή μας οποιονδήποτε δούμε σε οποιαδήποτε κατεύθυνση και ας κατευθύνεται. Να κάνω μια σημαντική διευκρίνιση για τις κινήσεις των χεριών. Ένα βαριεστημένο (ή κουρασμένο) μισοσήκωμα του χεριού σαν χαιρετισμός μπορεί εύκολα να παρερμηνευτεί. Ο οδηγός έχει ελάχιστο χρόνο να σε «κόψει» και είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαρη η κίνηση, είτε φιλική, ή με χιούμορ. Η μητέρα μου όταν οδηγάει είναι τόσο προσηλωμένοι ώστε ο χαιρετισμός της να είναι σχεδόν ναζιστικός. (Να η απόδειξη xm – το έχω στο αίμα μου!) Εγώ έχω εξελίξει μια παραλλαγή στρατιωτικού χαιρετισμού που νομίζω εκπέμπει κέφι. Ότι και αν κάνετε, προσπαθήστε να κλειδώσετε το βλέμμα σας στα μάτια του οδηγού, μην τα αποφύγετε.
16. Στοιχεία του ευεργέτη σας. Ανεβαίνοντας από Άρτα στην βροχή κατέβαινε στο αντίθετο ρεύμα ένα τζιπ. Ούτε που το σκέφτηκα αλλά από συνήθεια τον χαιρέτισα. Λίγα λεπτά αργότερα σταμάτησε δίπλα μου. Αλλού πήγαινε ο άνθρωπος αλλά με πήγε πιο πάνω όσο προλάβαινε πριν το ραντεβού του. Μου είπε το όνομά του και ότι θα τον βρω εύκολα στο internet. Νίκος Παύλου αν διαβάζει, δεν σε βρήκα ακόμα πουθερά! Κρατήστε ένα όνομα τουλάχιστον, μπορεί να σας φανεί χρήσιμο στο υπόλοιπο ταξίδι. Αλλιώς απλά προσθέτει χρώμα.
17. Το ωτοστόπ είναι από καθαρά νομική άποψη παράνομο. Τουλάχιστον δυο περιπολικά όμως που με έχουν εξυπηρετήσει δεν το έβλεπαν έτσι! (Και φασίστας και κρυπτοασφαλίτης.) Υπάρχουν κάποια θέματα ασφαλείας πιθανώς σε άλλες χώρες αλλά στην Ελλάδα προτείνω να το κάνουμε υποχρεωτικό, όχι παράνομο.
18. Προσπαθήστε να θολώσετε την νοητή γραμμή ώστε να μην μοιάζει με ωτοστόπ αυτό που κάνετε. Σταματήστε τους για πληροφορίες και ίσως προσφερθούν μόνοι τους. Την κρίσιμη στιγμή μην φοβηθείτε να το προτείνετε. Στο κάτω κάτω αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν θα το αρνηθούν, δεν χάσατε τίποτα.
19. Αντίστροφα, αν δείτε ότι κάποιος σας πάει τελείως έξω από τον δρόμο του και είναι πραγματικά μεγάλος μπελάς προτείνετε (τουλάχιστον δυο φορές) να σας αφήσει και να γυρίσει εκεί που πήγαινε. Δεν είναι επίσης ενάντια στους κανόνες του καλού ωτοστόπ (έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον) να προσφερθείτε να πληρώσετε διόδια ή να συμμετάσχετε στα έξοδα βενζίνης εφόσον πάτε μεγάλη απόσταση. Συνήθως το κάνουμε αυτό όταν προκύπτει το έξοδο (δηλαδή είσαι πιο γρήγορος με τα ψιλά σου στα διόδια) για να μην γινει θέμα και αισθανθεί άσχημα ο ευεργέτης σου. Απλά και καθαρά χωρίς φασαρία. Και πάλι όμως αν επιμένει ο οδηγός, πάμε πάσο. Είμαστε φιλοξενούμενοί του άλλωστε.
20. Το ωτοστόπ είναι σαν το Linux. Σαν το χαμόγελο. Δεν σου κοστίζει κάτι αλλά δίνει πολλά. Ας το απλώσουμε στον κόσμο!
Χρόνης Μίσσιος – Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;
“Πιστεύω πως, αν επιζητούμε από την μελέτη της ιστορίας μια κάποια ανθρωπιστική γνώση, αν δηλαδή η μελέτη της ιστορίας μπορεί να συμβάλλει στον εξανθρωπισμό του ανθρώπου, αυτό, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να γίνει μόνο όταν καταφέρουμε και προσεγγίσουμε την ιστορία, όχι απλώς στο επίπεδο των γεγονότων και των εξουσιαστικών παραγόντων που δρουν μέσα σ΄ αυτήν, εξουσία, ιδεολογία, συνθήματα και λοιπά, και εν πολλοίς την καθορίζουν, αλλά όταν στη μελέτη της ιστορίας επιχειρήσουμε να ταυτιστούμε με τη μοίρα, με το όραμα, με την επιθυμία αυτού του ανεπανάληπτου όντος που λέγεται άνθρωπος, που έχει όνομα, βλέμμα, λόγο, σκέψη, συναίσθημα, αγάπες, όνειρα, επιθυμίες.”
Comments are closed.