Βέβαια στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας παραδοσιακά γιορταζόταν περισσότερο η Πρωτοχρονιά. Για τα κάλαντα έβγαιναν παρέες 5-10 παιδιά με έναν αρχηγό και έναν ταμία. Όλοι με μπαστούνια γιατί φώτα δεν υπήρχαν πολλά και επιθέσεις σκύλων αναμενόμενες. Όλοι στο χωριό αναμένουν το χτύπημα στην πόρτα και ανοίγουν με την μία. Αν δεν ανοίξεις με το τρίτο χτύπημα, η παρέα υποθέτει ότι έχει πένθος το σπίτι και φεύγει. Αφού περάσουν από όλα τα σπίτια μοιράζουν τα κουλούρια, σύκα, αυγά και ότι άλλο τους είχαν δώσει και κράταγε ο ταμίας.
Το μικρότερο αγόρι του κάθε σπιτιού έπρεπε να πάει στην βρύση για να φέρει το “αμίλητο νερό”. Ούτε πηγαίνοντας ούτε γυρνώνας έπρεπε να μιλήσει με οποιονδήποτε. Μόνο όταν γύρναγε στο σπίτι μπορούσε να ευχηθεί χρόνια πολλά σε όλους για να αρχίσει καλά η χρονιά!
Χαρά στα Γέννα τα στεγνά,
τα Φώτα χιονισμένα και τη
Λαμπρή βρεχόμενη,
τ’αμπέλια γιομισμένα.
