Όταν ήμουν μικρός όλοι οι κουλτουριάρηδες ήταν από Γαλλία μεριά. Αλέξανδρος ο μουσικός με την μαθηματική θεωρία, Αλέξανδρος ο ψαγμένος αρχιτέκτονας. Η κυβέρνηση καραδεξιά, έχτιζε την Ελλάδα, γιοφύρια και αυτοκινητόδρομους. Σχετικά σπάνιο όνομα το Αλέξανδρος. Με τέτοιο όνομα δεν ήσουν αριστερός, ήσουν βασιλικός ή/και φασίστας.
Στο Γυμνάσιο ήρθε ο Αντρίκος. Επανάσταση. Έξω οι Βάσεις, έξω από την ΕΟΚ και έξωαποδώ τα μεγάλα κουλτουριάρικα ονόματα. Το Αλέξανδρος έγινε Αλέκος. Ή ακόμα καλύτερα άλλα ονόματα, πιο λαϊκά. Ονόματα μαχητών της Αντίστασης ή από παλιούς ρεμπέτες. Για να σε λένε Αλέξανδρο, θα ήσουν από κάποιο τζάκι. Εδώ φτιάχνουμε καινούργια τζάκια με κούτες από Pampers αγόρι μου! Οι αριστεροί κουλτουριάρηδες έκαναν τους βλάκες καθότι τους βόλευε το ΠΑΣΟΚ. Οι πρώην δεξιοί έτρωγαν κι αυτοί, όλοι τρώγαμε τα δανεικά, κανένα πρόβλημα.
Με τον Σημίτη έφεξε για τους Αλέξανδρους. Αυτός το έπαιζε Ευρωπαίος και έκανε τον Κινέζο όταν δίπλα του έκλεβε δισεκατομμύρια ο Λαλιώτης και η τρελοπαρέα του. Προέκυψε η δεύτερη γενιά ΠΑΣΟΚ, τα παιδιά που μεγάλωσαν αφού είχε κλείσει το ΚΛΙΚ με δεδομένα τα λεφτά, την βίλα και την BMW. Αυτοί βαφτίστηκαν “Αλέξανδρος” χωρίς τύψεις και με μεγάλα οράματα που πατούσαν σε εφ’άπαξ και συντάξεις και παχυλές αμοιβές από την επιτροπή που πάει μια φορά τον μήνα ο μπαμπάς.
Ο ΓΑΠ και ο Κωστάκης διαχειρίστηκαν το αναπόφευκτο μπάχαλο. Αρχίσαμε από την βάφτιση του κάθε “Αλέξανδρου” με χρυσοραμμένες χειροποίητες προσκλήσεις από εταιρείες που κάνουν branding και καταλήξαμε σε πρόσκληση από το Facebook για την βάφτιση του Αλέξανδρου μεσημέρι χωρίς καν φαγητό μετά.
Στο καλό Αλέξη Τσίπρα. Να φύγεις και να μην ξανάρθεις. Δεν έχω ιδέα αν γιορτάζεις σήμερα. Έτσι κι αλλιώς άθεος είσαι. Κι ο ένας Άγιος Αλέξιος τον Μάρτη και ο Άγιος Αλέξανδρος σήμερα ψιλοδευτεράντζες Βυζαντινοί ήταν. Ο Άγιος Αλέξανδρος δε φαφλατάς (δικηγόρος της εποχής)…μάλλον σου ταιριάζει το όνομα.
Απορούν πολλοί πως δεν πέφτει η υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ πιο πολύ, πιο ξαφνικά, πιο…ότι τους βολεύει. Κακώς. Γιατί οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν είναι εξωτικό φρούτο, ούτε είναι όλοι πρώην ΠΑΣΟΚοι που ψάχνουν να διοριστούν. Πατάνε σε μια ιδεολογία την οποία καλλιεργήσαμε άμεσα ή έμμεσα όλοι μας τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Γιατί όταν ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% με θρησκευτική ευλάβεια έκανε ανακοίνωση για “τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων” ή πορεία για τον Αφγανό λιμενεργάτη που έχασε το πόδι του, οι άλλοι έτρωγαν. Και οι ΣΥΡΙΖΑιοι έτρωγαν, αλλά τουλάχιστον πούλαγαν ταυτόχρονα και μια ιδεολογία. Σταθερά και με συνέπεια (στα λόγια) μπήκαν στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ως κόμμα που πιστεύει κάτι.
Σε μια εποχή που δεν ξέρουμε να ξεχωρίσουμε τον Αλέξη από τον Αλέξανδρο, αυτό φαίνεται έχει ακόμα κάποια σημασία.