«Εγώ δεν ψηφίζω τη χρυσή αυγή αλλά κάποια απ’ αυτά που λένε είναι σωστά…»
«Εγώ δεν συμπαθώ τον Κασιδιάρη αλλά η Κανέλλη τον προκάλεσε και την άρχισε στα μπουκέτα…»
«Εγώ δεν είμαι χρυσαυγίτης αλλά από τότε που βγήκαν στο προσκήνιο ξεβρωμίσαμε απ’ τους μαύρους…»
Όλες αυτές οι μαρτυρίες και οι διπλωματικές, εκ του ασφαλούς απόψεις που ακούστηκαν κατά κόρον από τότε που έσκασε μύτη η Χ.Α. στη ζωή μας και εμπεριείχαν τον αθώο αντιθετικό σύνδεσμο «αλλά» είναι που έχουν κάνει την ανεπανόρθωτη ζημιά. Αυτό το «αλλά» που ουσιαστικά δείχνει την ανοχή στους ναζί, στον γραφικότατο Μιχαλολιάκο, στον Κασιδιάρη και στους ομοίους τους, που όλοι μαζί είδαν το άρρωστο «Das Experiment» να ανεβαίνει και να βρίσκει ψηφοφόρους, οπαδούς και έδρες στη βουλή της δημοκρατίας μας.
Και Μπάμ αφαιρέθηκε μια ζωή από έναν από δαύτους. Και ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι τα χρυσά αυγά είναι εγκληματική οργάνωση και έχουν πανικοβληθεί εισαγγελείς, δημοσιογράφοι και κοινοί θνητοί. Περιμέναμε το ειδεχθές έγκλημα για να καταλάβουμε την επικινδυνότητα του δράστη; Τα άπειρα μικρά εγκλήματα στη δημοκρατία, στην ιστορία, στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για τα οποία ηθικός αυτουργός είναι ένα καθόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι της κοινωνίας μας, δεν είναι ποινικό αδίκημα;
Όχι, δυστυχώς δε πιστεύω ότι ψηφίστηκαν κατά λάθος, ούτε ότι βγήκαν απ’ τις έρμες τις γιαγιάδες που τις συνοδεύουν στα ΑΤΜ για να μην τους πάρει κάποιος Πάκι τη σύνταξη, ούτε ότι ο κόσμος τους ψήφισε επειδή δεν είχε άλλη καλύτερη επιλογή, εξ’αιτίας της κρίσης και μπλα μπλα μπλα. Όσοι τους ψηφίσαν έχουν πλήρη συνείδηση της πράξης τους και του επικίνδυνου φορτίου που κουβαλάει.
Μέσα στην έκσταση μιας τάχα δημοκρατίας, η ψήφος χαρίστηκε σε ανθρωποειδή που ποτέ δεν έκρυψαν τις ακραίες τους θέσεις, σε υπανθρώπους που θαυμάζουν τον Χίτλερ ως προσωπικότητα. Σε αυτόν τον serial killer που από καπρίτσιο δολοφόνησε εν ψυχρώ, έσφαξε κι έκαψε χιλιάδες ανθρώπους και που τα σημάδια της αιμοδιψούς του ορμής είναι ακόμα νωπά σε ρημαγμένους ανθρώπους που είναι ακόμα εν ζωή. Είναι η ψήφος της ημιμάθειας, η ψήφος του κόμπλεξ, η ψήφος της μισαλλοδοξίας, είναι η ψήφος της ντροπής.
Δε φταις εσύ, όμως, αξιολύπητε χρυσαυγίτη. Eσύ όπως λένε οι Αμερικάνοι είσαι «lost cause*», και δεν παίζει να αλλάξεις. Απευθύνομαι σε σένα, τον “κουρασμένο, σκυφτό ανθρωπάκο”, που δεν τους ψηφίζεις άμεσα αλλά μέσα σου είσαι Χ.Α. friendly και κάνεις πλάτες σε ένα τέρας του οποίου τις δυνατότητες προφανώς υποτιμάς. Σε σένα που έχεις πει όλα αυτά τα «αλλά». Σε σένα μιλάω που κοιτάς το ταβάνι και σφυρίζεις έχοντας νίψει τας χείρας σου, που έχεις τη νοοτροπία να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα και μειδιάζεις από μακριά με τη χαιρεκακία που πηγάζει από τον εγκληματία που κρύβεις μέσα σου. Μπορεί να μην είσαι ο Πόντιος Πιλάτος, είσαι όμως ο Ιούδας. Σε σένα μιλάω. Εσύ φταις.
***lost cause = A person or thing that can no longer hope to succeed or be changed for the better
