Οι Πανελλαδικές έχουν ήδη ξεκινήσει… Μαθητές, καθηγητές, γονείς, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί είναι «βουτηγμένοι» μέσα στο άγχος για τα επερχόμενα αποτελέσματα που θα κρίνουν, όπως οι περισσότεροι λένε, το μέλλον τους.
Όλοι έχουν γίνει ειδικοί…στις συμβουλές, τις νουθεσίες, τα SOS θέματα, τη δυσκολία των μαθημάτων, την κριτική των θεμάτων, την άνοδο ή πτώση των βάσεων, τη σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση συγκεκριμένων σχολών και πολλά ακόμη.
Ό, τι όμως και να λένε όλοι όσοι βρίσκονται «έξω από τον χορό», τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το άγχος και την αγωνία των ίδιων των μαθητών, γιατί αυτοί είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και όχι όλοι οι άλλοι, οι «ειδήμονες».
Κάθε τέτοια εποχή θυμάμαι την δική μου προσωπική εμπειρία στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Αυτό που έχει χαραχτεί πιο πολύ στη μνήμη είναι η άποψη που επικρατούσε και επικρατεί πως μια ενδεχόμενη αποτυχία μας, θα φέρει και το τέλος του κόσμου. Όσο ακραίο κι αν ακούγεται αυτό, δυστυχώς, είναι μια πεποίθηση που υπήρχε ανέκαθεν και συνεχίζει καλά να υπάρχει…
Ο περίγυρος των μαθητών εκούσια ή μη τους μεταδίδει άγχος, αβεβαιότητα ακόμα και φόβο για μια ενδεχόμενη αποτυχία. Έχω ακούσει πολλές φορές οι μαθητές να στεναχωριούνται περισσότερο για το τι θα ακούσουν αν αποτύχουν στις εξετάσεις τους, παρά για την ίδια την ατυχή τους στιγμή.
Το ελαφρώς αφ’ υψηλού βλέμμα των γονιών που είδαν ότι το παιδί τους δεν πέτυχε στη σχολή που οι ίδιοι ήθελαν και η «δικαίωση» που νομίζουν ότι πήραν οι κακεντρεχείς, οι ηλίθιοι λόγοι που θα ακουστούν ότι το παιδί το «έφαγαν» οι έρωτες ή ότι τελικά δεν του έκοβε, όπως λέγεται είναι κάποια από τα σενάρια που παίζουν. Φυσικά το χειρότερο που έχω ακούσει είναι το κήρυγμα που γίνεται συνδυασμένο με τους οικονομικούς υπολογισμούς των φροντιστηρίων, ιδιαιτέρων, βοηθημάτων κ.α, λες και το παιδί είναι η Εφορία και τους ζητά τα οικονομικά τους έξοδα.
Αλλά οι περισσότεροι ξεχνούν τι έκαναν οι ίδιοι όταν βρίσκονταν στην ηλικία των παιδιών τους. Μα βέβαια την δική τους αποτυχία ή ανικανότητα την ρίχνουν στις δύσκολες συνθήκες της εποχής τους και φορτώνουν τα παιδιά τους με τα δικά τους απωθημένα. Δεν συζητούν πραγματικά με τα παιδιά τους σχετικά με το τι πραγματικά θέλουν τα ίδια. Τους επιβάλλουν τις δικές τους επιθυμίες, αδιαφορώντας για τα συναισθήματά τους. Χίλιες φορές μία ευτυχισμένη κομμώτρια, παρά μία δικηγόρος με το ζόρι, γιατί έτσι η κοινωνία όρισε ότι αποκτάς «κύρος». Να το βράσω το κύρος και το γόητρο, αν δεν υπάρχει ηθική και πραγματική αγάπη για αυτό που θέλει κάποιος να ακολουθήσει.
Μην ξεχνάμε πως η τράπουλα μοιράζεται πολλές φορές στη ζωή και οι τελευταίοι γίνονται πρώτοι και ξανά τελευταίοι. Γι’ αυτό μια αποτυχία στις εξετάσεις δεν σημαίνει τίποτα. Το χιούμορ και η ψυχραιμία ακόμα και στις δύσκολες στιγμές είναι σωτήριο. Από τους πρώτους διδάξαντες ήταν ο Σωκράτης, ο οποίος την ώρα που έπινε το κώνειο αναφώνησε «γεια στα χέρια σου».
