Σήμερα συνέβη κάτι μαγικό. Σε είδα να ανθίζεις. Να στέκεις εκεί ολάνοιχτος για μένα και να καμαρώνεις.
Περίμενα πόσο καιρό… Σου έδωσα χώρο και χρόνο. Σε παρατηρούσα συνεχώς. Προσπαθούσα να σε καταλάβω. Τι σου αρέσει τι δε σου αρέσει, πως συμπεριφέρεσαι στις διάφορες συνθήκες. Σου αφοσιώθηκα. Κι εσύ απλά μεγάλωσες για σένα και άνθισες για σένα και ομόρφυνες για σένα. Έγινες κάτι σημαντικό, για σένα.
Κι εγώ ήμουν εκεί για να σε βλέπω και να, το ένιωθα, πως όλα αυτά μόνο για μένα έγιναν αφού αν δε σε είχα εγώ μπορεί και να είχες μαραζώσει.
Πόσο αλληλένδετοι είμαστε ο ένας με τον άλλο. Σωστές αναλογίες θέλει, αφοσίωση κι αγάπη για να επέλθει η ομορφιά.
Σε λίγες μέρες θα κλείσεις πάλι. Θα επιστρέψεις στα παλιά. Θα νιώθεις πάλι ότι τελικά, δε συνέβη και κάτι σπουδαίο. Όμως εγώ θα είμαι εκεί για να σου θυμίσω ότι η στιγμή σου ήταν αληθινή. Να σου θυμίσω ότι όλα κύκλος είναι. Να μη στεναχωριέσαι… Σε κάθε κύκλο που ανοίγει και κλείνει θα είμαι εκεί και κάθε που θα ανθίζεις και μετά θα μένεις πάλι από την αρχή πιο άδειος εγώ θα σε θαυμάζω.
