Αντιγράφω το πρόσφατο email ανθρώπου της Ορνιθολογικής:
“Επισκέφθηκα προχθές το σημείο στη Πεντέλη, μετά το γερμανικό νεκροταφείο, που κάθε χρόνο βλέπουμε να φωλιάζουν πολλά ζευγάρια E.caesia, S.cantillans.
Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Δεκάδες στρέμματα από φρύγανα (λαδανιές, θυμάρια, κτλ) έχουν σχεδόν καταστραφεί, καθώς τα μηχανήματα που σκάβουν λάκους για την αναδάσωση έχουν μετατρέψει το τοπίο σε ”πλαγιές με λάκους για πευκάκια”. Το σημείο είχε καεί πριν 15 χρόνια, και ξανά πριν 2 χρόνια, εντούτοις υπήρχαν και πέρυσι αρκετά πουλιά στους θάμνους που είχαν απομείνει.
Φέτος, δεν υπήρχε ούτε ένα είδος πουλιού…
Δεν είμαι υπέρ ή κατά των αναδασώσεων, καταγράφω απλά τι είδα με τα μάτια μου, σε ένα χώρο που πηγαίνω τα τελευταία 4 χρόνια, και που πριν την τελευταία φωτιά είχαμε δει ακόμα και S.rueppelli, E.cia.”
Δεν είναι η πρώτη φορά που αναγκάζομαι να γίνω κακός και να αναφερθώ σε προβληματικές αναδασώσεις. Είναι ίσως δείγμα Ελληνάρα να γκρινιάζουμε ακόμα και σε όσους κάνουν το καλό, αλλά λίγη παραπάνω προσοχή δεν βλάπτει παιδιά! Ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή και σπατάλη είχε γίνει και στην πρώτη πολύκροτη αναδάσωση του ΣΚΑΙ. Ως συνήθως σε τέτοια θέματα όλοι νιώθουν ότι ξέρουν καλύτερα, όλοι έχουν δίκιο και όλοι σου λένε “μα δεν καταλαβαίνεις εσύ.”
Ούτε τα πουλάκια καταλαβαίνουν. Μακάρι μακροπρόθεσμα να γίνει καλύτερο το περιβάλλον τους χάρη στην αναδάσωση και να είναι κάτι πρόσκαιρο το φετινό.