Προσωπικά δεν πιστεύω στον έρωτα διότι αποδιοργανώνει τον άνθρωπο και είναι μια βάναυσος επώδυνη και επίπονη διαδικασία..
Φυσικά απεχθάνομαι και την λογική και κάπως έτσι προκύπτουν αυτά τα κείμενα! Αν και ξεθωριασμένος πια στις μέρες μας λόγω κρίσης έχει ήδη κάνει την εμφάνιση του, λίγο μαδημένος ο Άγιος της Συμφοράς ο οποίος θα αναλυόταν με τον κάτωθι τύπο:
Ντοπαμινη + Νοραδρεναλίνη =Μανία, Άνοια και Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
Δεν το λέω εγώ άλλα επιστήμονες με τους οποίους συμφωνώ απόλυτα.
Στον έρωτα δεν υπάρχει λογική.
Το αποκωδικοποιημένο ελιξίριο του έρωτα και του πάθους (ντοπαμίνη και νοραδρεναλίνη) είναι ένα χημικό κοκτέιλ που σε κάνει να χάνεις το μυαλό σου. (προσωπικά έχω πια λίγο και μου είναι απολύτως απαραίτητο!)
Όταν αυτές οι δυο ουσίες είναι αυξημένες στον οργανισμό επικρατεί ένα σύστριγκλο από αϋπνία , ενθουσιασμό, πόθο, ανορεξία, αφηρημάδα και ένα σωρό ακόμα συμπτώματα ικανά να σε στείλουν στον τάφο αν οδηγείς ή απογοητευτείς!
… Δεν συγχέω τον έρωτα με την βαθιά αγάπη … αυτή που κάνει τελικά τους ανθρώπους να γερνάνε μαζί και να αντέχει ο ένας τα κρύα πόδια του άλλου τον χειμώνα… (όμως αυτής προηγείται όλο αυτό το χάλι κι αν επιβιώσεις … βλέπουμε…)
Αυτή η αγάπη που έρχεται μετά σαν βάλσαμο αν είναι αμοιβαία είναι η ευλογία για λίγους και κυρίως σταθερούς χαρακτήρες, που σε συνδυασμό με την τύχη, κεραυνοβολήθηκαν για έναν άνθρωπο που πέρα από τις φερεμόνες είχαν κι άλλα κοινά ικανά να τους κρατήσουν μαζί όλη τους τη ζωή.
Αυτά τα κοινά όμως συνηθέστατα εκλείπουν μια που είναι τέτοια η μαλάκυνση εγκεφάλου και η δόση φαινυλεθυλαμίνης στα τοιχώματα του, που όταν είναι ερωτευμένος κανείς δεν αντιλαμβάνεται τα κενά του άλλου, ούτε την ασυνεννοησία.
Ας δούμε όμως τώρα ένα ένα τα στάδια του ψυχολόγου Τζακ Σπεντζάνο οι ονομασίες είναι δικές του οι επεξηγήσεις δικές μου ..
ΣΤΑΔΙΟ 1 λοιπόν είναι ο έρωτας ο δίχως λογική –ναι- ναι- ναι…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Η τρέλα δηλαδή η απόλυτη. Ένα κοκτέιλ σαν το πιο δυνατοί σφηνάκι από φερεμόνες κατακλύζει το μυαλό μας. Η φαινυλεθυλαμινη ορμόνη δημιουργεί μεγάλη ευφορία και μαύρη τύφλα. Είσαι στη φάση της εξιδανίκευσης , αγαπάς όλο τον κόσμο, χαμογελάς στα κυκλάμινα και σκορπάς πενηντάρικα σε κεράσματα και δώρα διότι σαν γνήσιος μισότρελος/η, εν τω μέσω της νυκτός, βλέπεις παντού καλοσύνη και ευτυχία … σιγοτραγουδάς γλυκανάλατα σουξέ και αποκαλείς με καταλήξεις –ουλι μου και – ινι μου ακόμα και το ντελίβερυ μπόι (μην μιλήσω για τον υπάλληλό της τηλεφωνικής εταιρίας που σε βλέπει σαν κότα που κάνει τα χρυσά αυγά)
Ερωτεύεσαι λοιπόν αυτό που νομίζεις ότι είναι ο άλλος. ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
Αυτό που -αν είναι και καθίκι -σου πασάρει για να σου δημιουργήσει εξάρτηση και μετά να αρχίσει την ανελέητη κριτική και τις αλλαγές προσωπικότητας, που κάνει τη Λιντα του Εξορκιστή να μοιάζει Άγγελο..
Μα έχει το δίκιο του… είναι κι αυτός ερωτευμένος/η και απόλυτα απορρυθμισμένος/η.
Ευτυχώς- ΕΥΤΥΧΩΣ λέω -όλο αυτό το χάλι δεν μπορεί βιολογικά να κρατήσει πάνω από (6-24) μήνες… σε αυτό το χρονικό περιθώριο διαλύονται οι ψευδαισθήσεις και επειδή σε πιάνει άλλη τρέλα, αυτή της πλήρους απενεργοποίησης κάθε θετικού συναισθήματος, δυστυχώς τότε η πραγματικότητα διογκώνεται άσχημα!
Βλέπεις αυτό το τόσο εκλεκτικό έδεσμα είναι αδύνατον να φαγωθεί άλλο –φτάνει τόσο- που σημαίνει “-φύγε εσύ -έλα εσύ..” Και μένεις εσύ και τα πούπουλα μετέωρα…. ένα και τω αυτό..!!
Πφφφφφφ κε ντεκατντζα τελικά!!
Στάδιο 2: Στάδιο της απομυθοποίησης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Εκπίπτει το είδωλο από το βάθρο. Λιώνουν τα φτερά των αγγέλων και έχεις δυο δρόμους να διαβείς … αν έχει μείνει κάτι! Να μείνεις και να παλέψεις ή να αρχίσεις ένα γαϊτανάκι ψάχνοντας τον επόμενο που θα χαϊδέψει την ψυχούλα σου για να τη γδάρει μετά… αν δεν προλάβεις να του το κάνεις εσύ.
Συμβουλή : μην τον/την αφήνεις να περάσει στο στάδιο της απογοήτευσης –απομυθοποίησης ενώ εσύ ακόμα είσαι στο ροζ σύννεφο. Κινδυνεύεις ψυχικά. Καλύτερα να κρατάς πισινή, μην τα δίνεις όλα. Πέρνα και συ παράλληλα αλλιώς θα πονέσεις πολύ. Πως; Πας καλά; Ακόμα και να σου εξηγώ μέρες δεν έχεις τη λογική να καταλάβεις… πφφφ
(Οι περισσότερες αυτοκτονίες και τα μανιοκαταθλιπτικά επεισόδια σημειώθηκαν στην ιστορία όταν δεν συνέπιπταν τα στάδια της απογοήτευσης και στους δυο).
Ακόμα μια συμβουλή σαν φιλικό tip: Τα μόνα θηλυκά που πηγαίνουν από το ένα το κλαρί μόλις σπάσει στο άλλο είναι οι μαϊμούδες. Αν έχεις λίγο αυτοσεβασμό σε όσα ένιωσες, αποσύρσου στη φωλιά σου και γλείψε τις πληγές να γιάνουν. Κανείς δεν γεννήθηκε για να είναι το σκαλί ή το κλαρί σου κάθε που εσύ δεν αντέχεις τον πόνο και τον εαυτό σου! Και μην μου αρχίσεις τώρα τα της επιβίωσης γιατί θα σου αρχίσω τη θεωρία της «ξεπέτας».
ΣΤΑΔΙΟ 3 Η αποδοχή
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Το στάδιο που προσεγγίζει την πλήρη Αποδοχή της κατάστασης και την έναρξη του προγράμματος της βαριάς βαρεμάρας και της απόλυτης φθοράς! Εδώ αρχίζει να διαφαίνεται και το πόσο τυχερός/η είσαι γιατί μπορεί να ερωτεύτηκες έναν πραγματικά χαρισματικό άνθρωπο, που πέρα από έρωτα μπορεί να σου προσφέρει και μια ποιοτικά συναισθηματική ζωή ή απλά να ερωτεύτηκες το απόλυτο κενό! Μια άδεια διαθέσιμη αγκαλιά παντού.
Αν έχεις αντέξει όλα αυτά… και συνεχίζεις είσαι άτομο άξιο θαυμασμού γιατί σημαίνει ότι δεν ερωτεύτηκες για να διαλυθείς (κάποιοι το έχουν στο αίμα τους να ζουν το δράμα) ή για να καλοπεράσεις … άλλα γιατί αγαπάς να μοιράζεσαι τη ζωή σου και σέβεσαι τις επιλογές σου, επιμένεις, συμβιβάζεσαι, παλεύεις, αγωνίζεσαι, στηρίζεις τη σχέση .
Τα στάδια που έρχονται και παρέρχονται είναι για να μας ωριμάζουν … κι εγώ σου έχω…
ΤΟΤΕ ΚΑΛΑ ΝΕΑ:
ΣΤΑΔΙΟ 4: Αγάπη και Ελευθερία
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Είστε μαζί και απελευθερωμένοι από στραβοχυμένα όνειρα και απέλπιδες διεξόδους.
Είστε απελευθερωμένοι μέσα στη σχέση και ο υ σ ι α σ τ ι κ ο ι σ υ ν τ ρ ο φ ο ι . Νιώθετε σιγουριά και κάνετε πολλά μαζί και άλλα και περισσότερα τόσα μόνοι σας . Η αποδοχή της αμφιθυμίας της σχέσης αποτελεί και το βασικό γνώρισμα της συναισθηματικής ωριμότητας την όποια πολλoi επικαλούνται αλλά λίγοι είναι ικανοί να νιώσουν…
ΕΤΣΙ Ο ΔΕΣΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΛΟΕΝΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ… και ναι μπορείτε να γεράσετε μαζί σε κάποια παγκάκια, μιλώντας ατελείωτα για τα πάντα και περιμένοντας ο ένας τον άλλον να κοιμηθεί… Οι επιδέξιες αγάπες λοιπόν με λογική η άνευ θέλουν και επιδέξιους κώλους. Θέλουν υποχωρήσεις και δουλειά θέλουν πίστη και προσήλωση στο όνειρο…
Ο έρωτας χωρίς λογική είναι λαχείο … Ναι είναι υπέροχος … Αλλά πρέπει να χεις ένα βαθύ εσωτερικό υπόβαθρο να αντέξεις να δεις τον βασιλιά ή την βασίλισσα γυμνούς και να μην τρομάξεις από τις ανθρώπινες αδυναμίες τους … ίσα-ίσα να τις αποδεχθείς και να τις αντέξεις.
Άλλωστε, ο μόνος που φταίει για την πλήρη αγιοποίηση του έρμου του άλλου, είναι οι δικές σου προσδοκίες , οι ανασφάλειες και ένας άμετρος εγωισμός που απαιτούσε την ανταπόκριση!
Βλέπεις… οι φερεμόνες και ειδικά εκείνη φαινυλεθυλαμίνη… όταν εξατμίζονται – με ένα απροσδόκητο πουφ- έρχεται η ώρα να ελέγξεις τους λήγοντες του λαχείου σου, αν είσαι τυχερός στην επιλογή προχωρείς , αν όχι … αναρρώνεις αργά επίπονα σε μια βάναυση και οδυνηρή διαδικασία ανασυγκρότησης διαλυμένου εγώ και κάτι σάπιων ονείρων, με την υπόσχεση πως δεν θα το ξανακάνεις αυτό στον εαυτό σου… και αποσύρεσαι!
Γιατί οι ωραίες οι στιγμές, οι μαγικές της προσωρινής ευτυχίας (αυτό άλλωστε είναι η γοητεία της ευτυχίας )είναι σύντομες αλλά η ζωή είναι απαιτητική και απαιτητικά συνεχίζεται και δεν μπορείς όλη σου τη ζωή να αποδιοργανώνεσαι …
Να αράξεις πρέπει και να φυλάγεσαι… και αν αξιωθείς κάποιον να σε αγαπήσει γι αυτό που πράγματι είσαι , κάνε και κάνα σταυρό την Κυριακή, μιας που όλα κινούνται πια γύρω από τον έρωτα, τον ευκαιριακό, τον βολικό, τον γρήγορο και ανεύθυνο…
Η απογοήτευση από τη δύσκολη κατά τα άλλα ζωή δημιουργεί εύκολα θύματα και προβολές… και εξιδανικεύουμε ανθρώπους που δεν μπορούν να αντέξουν το βάρος ενός γνήσιου παθιασμένου, παρορμητικού έρωτα και που λόγω συνθηκών μπορεί να γίνουν κομμάτια πολύ πριν φτάσουμε στο στάδιο 4. Και που στην ουσία είναι τα θύματα μας γιατί γραπωνόμαστε από κάτι που αυτοί δεν είναι, προσπαθώντας να αποσπάσουμε πράγματα που δεν έχουν να μας δώσουν γιατί πολύ απλά ποτέ δεν ήταν αυτό που εμείς νομίζαμε και θέλαμε να είναι . Συνελόντι ειπείν ίσως και να μην μιλάμε για έρωτα αλλά για μια ανάγκη για έρωτα…(έχετε πρόχειρο το τηλ. του ψυχολόγου;)
Για ποιον λόγο να μπαίνει λοιπόν ένας άνθρωπος ξανά και ξανά σε αυτή τη διαδικασία, μόνο και μόνο για να ανανεωθούν τα κύτταρα του, να γυαλίζουν τα μάτια του και να λάμπουν τα μαλλιά και τα νύχια του, αφού όταν χωρίσει θα χάσει και αυτά που είχε;
Δεν πιστεύω σε αυτό το παραμύθι… Αλήθεια σκέφτηκε κανείς όλα αυτά τα γλυκανάλατα αριστουργήματα τι συνέχεια θα είχαν δέκα χρόνια μετά από το τελευταίο καρέ στην οθόνη; Προσωπικά έχω χιλιάδες φορές σκεφτεί τις ηρωίδες της λατρεμένης μου Τζέιν Όστιν να σταφιδιάζουν ατενίζοντας τις καταπράσινες πλαγιές από τα παγωμένα σαλόνια τους, ενώ μια βαριά μυρωδιά ακριβού πούρου ξεγλιστράει από την ερμητικά κλειστή πόρτα της βιβλιοθήκης. Τα παιδιά στην νταντά!
(Αναδημοσίευση από το blog Tali in red– Φεβρουαριος 2008)
Τα στοιχεία είναι από έρευνα της διακεκριμένης ανθρωπολόγου Έλλεν Φίσερ : “Why love : Τhe nature and chemistyp οf romantic love”.
Tα στάδια είναι του ψυχολόγου Τζακ Σπεντζάνο απο το βιβλιο του :”Whole heartedness Healing our heartbreaks”.
