Υπάρχουν καλές κοπάνες και κακές κοπάνες. Καλή κοπάνα είναι όταν είναι για καλό σκοπό, ενημερώνεις σωστά και -έστω αναδρομικά- δικαιολογήσεις γιατί έγινε. Κακή κοπάνα είναι με το έτσι θέλω, στα μουλωχτά και με βρώμικη την φωλιά σου.
Περνάω σήμερα από το σχολείο και είναι έρημο τοπίο.
Ίσως θα βρεθούν αργότερα. Ίσως να πάνε στον Βάρσο όπως εμείς στο Λύκειο όταν κάναμε κοπάνα. Ίσως είναι από νωρίς σε κάποιον άλλον χώρο για να γίνει σωστά μια επιμόρφωση. Αλλά το πιο πιθανό τι είναι;
- Γιατί δεν μας λένε τι ακριβώς “ενημέρωση” κάνουν;
- Αν είναι “επιμόρφωση” γιατί δεν μπορούμε να πάμε κι εμείς να δούμε;
- Πόσες ώρες είναι; Σίγουρα δεν μπορεί να γίνει σε λιγότερες ώρες;
- Δεν μπορούσε να γίνει σε κάποια άλλη ευκαιρία χωρίς να χάσουν τα παιδιά μάθημα;
- Δεν μπορούσε να γίνει online ή κάπως πιο έξυπνα; (Σεμινάριο διαθέσιμο και για καθηγητές σε απομακρυσμένες περιοχές για παράδειγμα.)
Μακάρι να είναι κάτι αξιόλογο και να είναι τελείως τρελές αυτές οι σκέψεις. Θέλω να σκέφτομαι τους εκπαιδευτικούς των παιδιών μου που πληρώνω με τους φόρους μου να κάνουν συναρπαστικά σεμινάρια προηγμένης παιδαγωγικής, να συζητάνε θέματα των παιδιών και όχι απλά να πίνουν καφέ για λίγη ώρα, να λένε πέντε συνδικαλιστικά και να φεύγουν για ψώνια ενώ τόσοι γονείς ψάχνουν που να αφήσουν τα παιδιά τους…