Η πόρτα του γκαράζ άνοιξε και η Μερσεντές του μεγαλογιατρού βγήκε με φόρα στο δρόμο. Ήταν νωρίς. Πολύ νωρίς.
“Εγένετο φως!” είπε ο Θεός και άρχισε να χαράζει.
“Άσε και λίγο σκοτάδι!” αντέκρουσε ο Σατανάς, οπότε στις γωνιές του κάδρου ακόμα δεν έπιανε καλά το φως.
“Εκεί στη μέση μου αρέσει το ενδιάμεσο χαρμάνι!” φώναξε ο Αντίχριστος, δυναμώνοντας στο στερεοφωνικό τον Barry White και επιστρέφοντας στο όργιο με τρεις πανέμορφες λάγνες γυναίκες που χάζευαν το χάραμα μαστουρωμένες.
Ο γιατρός γκάζωσε επιδεικτικά. Η Μερσεντές ανταποκρίθηκε σαν Μερσεντές, δηλαδή ανέβασε λίγο ταχύτητα αλλά ότι τόσο ώστε να αναγκαστεί να μάθει να στρίβει. Ούτε αυτή ούτε αυτός ήξεραν να στρίβουν. Μπορεί να βιαζόταν να κάνει την μεταμόσχευση καρδιάς αλλά την δικιά του καρδιά την είχε αφήσει εκεί πάνω από το γκαράζ του, με ένα μικρό κορίτσι.
Ο Douglas Adams έγινε πατέρας στα 42. Είναι ίσως μήνυμα από το Σύμπαν σχετικά με το νόημα της ζωής. Τελικά αυτό που λες και αυτό που εννοείς είναι πάντα τρία διαφορετικά πράγματα.
“Μπαμπά, η γιαγιά μου ήταν κι αυτή τόσο αστεία όσο εσύ;” τον είχε ρωτήσει η κόρη του λίγο πριν κοιμηθεί.
-Αγάπη μου, από εκεί κάτω που μας βλέπει η γιαγιά σου, θα γελάει που το ρωτάς αυτό! απάντησε.
Το παιδί είχε ήδη σχεδόν κοιμηθεί, δεν κατάλαβε το αστείο. Δεν ήταν και τόσο αστείο. Η γιαγιά της ήταν τόσο καταπιεστική που όταν πήγαινε να πάρει τους βαθμούς των παιδιών από το σχολείο φώναζε επιδεικτικά “για να δούμε πόσο καλά τα πήγα αυτό το τρίμηνο…” Είχε μάθει δυστυχώς και να χρησιμοποιεί υπολογιστή, email κι απ’όλα. Όταν της ερχόταν μήνυμα που δεν ήθελε, όχι μόνο ζητούσε να την αφαιρέσουν από τη λίστα αλλά πήγαινε στις φόρμες που λένε γιατί θέλεις να σε αφαιρέσουν και έγραφε ολόκληρες ιστορίες σε στυλ “το παιδί που έχετε στη ρεσεψιόν μου έπιασε τον κώλο όπως έφευγα και έχω ψυχολογικό τραύμα από την εταιρεία σας” ή αντίστοιχα ψέματα.
Προσπάθησε να συγκεντρωθεί στο ημίφως του χαράματος καθώς η Μερσεντές έμπαινε σε στις πιο σκοτεινές στροφές δίπλα στον γκρεμό που είχαν ακόμα υγρασία στην άσφαλτο. Σε λίγη ώρα θα έκανε μια δύσκολη εγχείρηση σε παιδί που περιμένει δυο χρόνια καρδιά. Από τραγική ειρωνεία ο πατέρας του παιδιού κι αυτός στο ίδιο νοσοκομείο με παρόμοιο πρόβλημα περιμένει δότη. Σκεφτόταν ότι αν δεν πάει καλά θα έπρεπε να ανακοινώσει σε καρδιοπαθή μεσήλικα τα άσχημα νέα. Σκεφτόταν την πρώτη του μέρα ως χειρούργος που έκοψε το πόδι μιας κυρίας απλά επειδή του άρεσε τόσο πολύ το ειδικό πριονάκι. Ξανασκέφτηκε την κόρη του. Το μόνο που δεν σκεφτόταν ήταν η οδήγηση και δυστυχώς οι Mercedes, παρά την τόση τεχνολογία τους, δεν είναι αμάξια που στρίβουν καλά. Αλλά για λίγο το τεράστιο Γερμανικό του αυτοκίνητο, παρά τους δυο τόνους βάρους του, έγινε το πρώτο ιπτάμενο αυτοκίνητο από το μέλλον καθώς έσπασε με άνεση το τοιχάκι δίπλα στον γκρεμό και κατευθύνθηκε προς την ροδαυγή.
Και οι δυο εγχειρήσεις πέτυχαν, πατέρας και γιος χαίρουν άκρας υγείας. Το κοριτσάκι όταν ξύπνησε έψαξε στο υπόγειο για την γιαγιά της.
.
.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης, παρά τις σκληρές ιστορίες που γράφει, είναι μερικές φορές πιο ευαίσθητος και από αυτά τα αβοκάντο που μένουν άγουρα και σκληρά μια εβδομάδα και μια μέρα μέχρι να πας στην τουαλέτα και να γυρίσεις ξαφνικά έχουν μαλακώσει.