Κάνα τέταρτο πριν γυρίσει από τη δουλειά η γυναίκα μου, πλακώνω διακριτικά με σπρέι όλα τα δωμάτια. Έτσι νομίζει ότι καθάρισα. Σιγά μην κοιτάξει πιο προσεκτικά. Μετά από τόσα χρόνια που το παίζω νοικοκυρά του σπιτιού ενθουσιάζομαι πλέον όταν ανακαλύπτω νέο άρωμα σαπουνιού. Δεν μου τα είπαν αυτά όταν ήμουν παιδί να ξέρω ότι ως ενήλικας κάθε μέρα έχει τόσο πολύ ενδιαφέρον. Χθες πονούσε η μέση μου και σήμερα πονάει σε άλλο σημείο. Καθώς έχεζα ξαναδιάβασα το σαμπουάν. Δεν έχει παραμπέν λέει. Καλό θα είναι αυτό νομίζω. Δεν έχω ιδέα τι είναι μια παραμπένη. Ξέρω να γεμίζω το πλυντήριο πιάτων και το λέω “¨πυρηνική φυσική” επειδή κανείς άλλος στο σπίτι δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει. Βγήκα από την τουαλέτα και έπεσα πάνω στη γυναίκα μου.
“Α, δε σε άκουσα. Μην μπεις καλύτερα στη χέστρα.”
Με αγνόησε και μπήκε, προφανώς κατουριόταν. Μετά από λίγο βγήκε ουρλιάζοντας. Την κοίταξα ψυχρά.
“Εγώ σου το είπα να μην μπεις. Είναι στοιχειωμένο το μπάνιο.”
Με κοίταξε απελπισμένη. Συνέχισα.
“Αγάπη μου, για πες, πιο παιδί είναι το αγαπημένο σου;”
-Τι λες βρε Αλέκο τώρα; Είπαμε να μην δείχνουμε προτίμηση, είναι αντιπαιδαγωγικό.
“Μα ο μικρός που παίζει στο ΕΤ μου αρέσει πολύ στον ρόλο του. Και το άλλο το παιδάκι στο Stand By Me;”
-Γιατί δεν τελείωσες το σίδερο;
“Σου είπα το πρωί.”
-Το πρωί σε ρώτησα και είπες ‘θεώρησέ το τελειωμένη υπόθεση’.
“Ε, ορίστε!”
-Τι ορίστε ρε Αλέκο; Ακόμα εκεί είναι η ντάνα με τα ασιδέρωτα.
“Ε, προφανώς δεν το θεώρησες τελειωμένη υπόθεση τελικά!”
Με ξανακοίταξε, ακόμα πιο απελπισμένη. Ήταν όμορφη παρά τα χρόνια. Όταν την πρωτογνώρισα, γύρισα σπίτι και ο αδελφός μου με ρώτησε πως μοιάζει.
“Δυο μέτρα γυναίκα, ξανθιά και πανέμορφη”, του λέω.
-Μπα. Πολλά είναι τόσα μέτρα μου λέει.
Χθες έγινε πατέρας κι αυτός. Δεν το πιστεύω. Ο ίδιος που του κρύβαμε τα ζελεδάκια στο ψηλό ντουλάπι γιατί τα έχωνε στη μύτη του, αυτόν λέμε. Που μεθυσμένος ήθελε να κόψει από παλιές φωτογραφίες την γκόμενα που τον κεράτωσε και το πρωί είδε ότι είχε διαλύσει το κινητό του. Ο άνθρωπος που μας έμαθε ότι η Logo είναι εξαιρετική για να κολλάνε τα χέρια σου ψιλομόνιμα στα αντικείμενα που ήθελες να φτιάξεις. Που κόπηκε με το μαχαίρι της κουζίνας, του είπα να βάλει χανσαπλάστ και αντί να το βάλει στην πληγή, το κόλλησε στο μαχαίρι “για να μην είναι τόσο αιχμηρό”. Στο ένα παιδί γίνεσαι γονιός. Στα δυο γίνεσαι δούλος. Στα τρία γίνεσαι μάνατζερ λέει. Η μάνα μου που είχε τέσσερα είναι μάλλον μυθικό ον, δεν έχω ιδέα πως επιβιώσαμε όλα. Και είμαι και χαλαρός άνθρωπος, μόνο δυο πράγματα στον κόσμο με αγχώνουν. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι και η γνώμη κάθε ανθρώπου στον πλανήτη για εμένα. O αδελφός μου δεν ήταν έτσι βέβαια, στα αρχίδια του όλα. Είναι σα σκύλος. Μπορεί να σώσει ζωές σε ανείπωτους ηρωισμούς αλλά ταυτόχρονα και να πηγαίνει διαρκώς από την λάθος μεριά του δέντρου και να μπλέκεται με το λουρί του.
Το μωρό του γεννήθηκε πρόωρα. Έτσι κι αλλιώς τι θα πει “πρόωρα”; Ιδέα δεν έχουν οι γιατροί, είναι σαν την μπάρα που σου λέει σε πόση ώρα θα έχει κατεβεί ένα αρχείο η ημερομηνία γέννησης. Μάλιστα δεν πρόλαβε να τραβήξει βίντεο ο καημένος και με έβαλε να ξανακάνω ότι μόλις το είχα μάθει και διάφορα κοντινά πλάνα μπας και γλιτώσει το ξύλο από την γυναίκα του. Όταν του έλεγε για τους πόνους της γέννας αυτός επέμενε ότι με το μαχαίρι της κουζίνας είχε πονέσει πιο πολύ και δεν είχε και εννιά μήνες να προετοιμαστεί άλλωστε.
Χτύπησε το κινητό μου. Ομαδική συζήτηση οι μαμάδες από το σχολείο. Κάθε ομαδική συζήτηση δημιουργεί μια δεύτερη ομαδική συζήτηση, την πιο πριβέ. Εκείνη δεν έχει όλους τους ενοχλητικούς. Αν δεν είσαι στη δεύτερη ομαδική, ε, σου έχω άσχημα νέα. Εγώ το μόνο που θυμάμαι από το σχολείο είναι ότι οι δάσκαλοι όλοι χρησιμοποιούσαν πολύ τη λέξη “καθιστώ” οπότε και οι μαθητές έγραφαν παντού “καθιστώ” και μέχρι και η καθαρίστρια έλεγε “καθιστώ” όσο περισσότερο μπορούσε. Δεν ξέρω σήμερα τι γίνεται ή τι λέξεις αγαπάνε πιο πολύ. Ίσως το λένε στην δεύτερη ομαδική στο Viber. Δεν θυμάμαι πια και καλά. Όποτε παίζει παλιό τραγούδι και το τραγουδάω δυνατά, τα παιδιά μου με ρωτάνε με μεγάλη απορία πως θυμάμαι τους στίχους αφού “είσαι τόσο γέρος”. Είναι ίσως αντίποινα που μου κάνουν καθότι δεν μπορώ να συγκρατηθώ όποτε περνάμε από την παλιά μου γειτονιά να τους περιγράφω λεπτομερώς τι υπήρχε και τι δεν υπήρχε σε κάθε γωνία από κτίρια παλιότερα.
Έκατσα εξαντλημένος στον καναπέ. Στην τηλεόραση έπαιζε ο Τιτανικός.
-Αλέκο το ξέρω το έργο, πάρε χαρτομάντηλα! μου φώναξε από την κρεβατοκάμαρα η γυναίκα μου.
“Τι βλακείες λες ρε αγάπη μου, ελάχιστο γυμνό δείχνει, τι να τα κάνω, δεν θα προλάβω.”
.
(Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης είναι σε πλήρη επαφή με την θηλυκή πλευρά του, όπως και με την θηλυκή πλευρά κάθε θηλαστικού στη γειτονιά.)