Άνοιξα την πρώτη σελίδα του βιβλίου «Οι 50 αποχρώσεις του Γκρι» – μου το χάρισε κάποιος – ήμουν σίγουρη ότι στην πρώτη σελίδα θα το έκλεινα και θα συνέχιζα να κάνω ό,τι έκανα και πριν το ανοίξω και αποπειραθώ να διαβάσω κάτι που ήταν τόσο αμφιλεγόμενο… Και, ενώ όλοι το «μείωναν» σαν ανάγνωσμα, για κάποιο λόγο ήταν ήδη best seller!
Άρχισα να διαβάζω και περιέργως δεν τα παράτησα, σίγουρη πλέον ότι δεν είναι υψηλή λογοτεχνία, σαν τα κείμενα που αναλύαμε στο Πανεπιστήμιο, αλλά αυτό το καταλαβαίνεις με τη μία, οπότε δεν σε απασχολεί. Και μάλλον δεν απασχολεί ούτε και τη συγγραφέα. Η ηρωίδα του βιβλίου μιλάει στο πρώτο πρόσωπο και σε εμπλέκει σχεδόν άμεσα και ενώ προχωράς στις πρώτες σελίδες, όπου οι σκηνές εναλλάσσονται γρήγορα για να μη βαρεθείς και το αφήσεις (κάτι ξέρει η συγγραφέας), αντιλαμβάνεσαι πού το πάει ενώ – όπως έχεις ακούσει – «το πάει αλλού» για να πουλήσει.
Πρόκειται για ένα “love story” από αυτά που συμβαίνουν μόνο στα μυθιστορήματα και στις ταινίες. Πραγματικά, καμία ουσιαστική διαφορά, παρά μόνο το ότι δεν έχει καμία ιδιαίτερη λογοτεχνική αξία (είμαι σίγουρη ότι αυτός που έκανε την προσαρμογή σε σενάριο για την ταινία δεν θα δυσκολεύτηκε και πολύ). Αυτό που καταφέρνει όμως η συγγραφέας και το κάνει πολύ έξυπνα είναι ότι έχει δημιουργήσει έναν άντρα με τέλεια εξωτερικά χαρακτηριστικά – που παρεμπιπτόντως είναι και δισεκατομμυριούχος – ο οποίος κουβαλάει ένα αθεράπευτο παιδικό τραύμα, το οποίο καταφέρνει σταδιακά αλλά πολύ γρήγορα να θεραπεύσει, με την ανιδιοτελή αγάπη μιας κοπέλας που θέλει μόνο εκείνον και τίποτα άλλο. Νομίζω ότι η εποχή μας είναι πολύ κυνική για να υπάρξει μια τέτοια συνθήκη, ειδικά μάλιστα όταν συνοδεύεται από ερωτικές σκηνές που πολλοί φαντασιώνονται αλλά λίγοι τις κάνουν πράξη.
Αυτό που γοήτευσε όμως τις γυναίκες δεν ήταν τόσο οι ερωτικές σκηνές, αλλά το γεγονός ότι ένας άντρας μπορεί να είναι ταυτόχρονα και bossy και να παίρνει πρωτοβουλίες, αλλά εκεί που πρέπει να είναι ρομαντικός και προστατευτικός και ακόμα και να υποχωρεί όταν βλέπει ότι η σύντροφος του πληγώνεται. Ακόμα και να αλλάζει όταν βλέπει ότι της προκαλεί πόνο σε διάφορες μορφές.
Όταν καταλαβαίνει ότι η κοπέλα που έχει απέναντι του αξίζει πραγματικά τον κόπο και διαθέτει μια σπάνια και αφοπλιστική αθωότητα, ζητάει συγγνώμη όταν πρέπει, δεν τον πειράζει να εκτεθεί για να την κερδίσει, δηλώνει με κάθε τρόπο ότι είναι η μοναδική γι’ αυτόν και, προκειμένου να την προστατεύσει, αγοράζει και έναν εκδοτικό οίκο όπου εκείνη εργάζεται, έτσι για να την κάνει να νιώσει πιο ασφαλής βρε παιδί μου (Τόμος Β’)… Είναι πάντα δίπλα της, τη στηρίζει και της προσφέρει τα πάντα. Και το πακέτο συμπληρώνει η ερωτική χημεία των ηρώων. Φανταστείτε επιτυχία!
Αυτό που προκάλεσε λοιπόν όλη αυτή τη θετική αντίδραση στις γυναίκες δεν ήταν τόσο τα ερωτικά παιχνίδια του Mr Grey, αλλά ο τρόπος που φέρθηκε στην κοπέλα που ερωτεύθηκε και όλα όσα έκανε και άλλαξε για χάρη της. Αυτά που οι σημερινοί άντρες έχουν ξεχάσει και, όχι μόνο δεν κάνουν, αλλά τα κοροϊδεύουν με κυνισμό, για να προκαλέσουν από την πλευρά των γυναικών απλά και μόνο την απόρριψη και την απογοήτευση. Και να καταλήξουν να πουν «ε ναι, δεν άξιζε τον κόπο τελικά». Και ίσως να μην άξιζε, αλλά μπορεί και να άξιζε και να μην το μάθουν ποτέ.
Τα ερωτικά kinky “τερτίπια”, επομένως, ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα και το μέσο της E. L. James να κάνει ντόρο, να πουλήσει περισσότερα αντίτυπα σε περίεργους και τελικά να γίνει το βιβλίο της best seller και ταινία στο Χόλυγουντ πολύ πιο σύντομα από άλλα παρόμοια μυθιστορήματα και σενάρια που περιμένουν στα συρτάρια των εταιριών παραγωγής!
Γιατί, κατά βάση είναι ένα “love story” σαν όλα αυτά που διαβάζαμε μικρές και περιμέναμε τον Πρίγκιπα…
