Ο Αϊνστάιν πείστηκε ότι ήταν επείγον. Δυο διακεκριμένοι επιστήμονες του χώρου του ήταν σίγουροι ότι οι Γερμανοί, με την βοήθεια του Νομπελίστα φυσικού τους θα έφτιαχναν πρώτοι την ατομική βόμβα. Έστειλε λοιπόν γράμμα στον πρόεδρο Ρούζβελτ εξηγώντας ότι πιστεύει ότι είναι εφικτή η κατασκευή μιας πανίσχυρης βόμβας που θα αλλάξει την ροή του παγκόσμιου πόλεμου που είχε ήδη αρχίσει στην Ευρώπη. Το γράμμα το είδαν τουλάχιστον τρεις γραμματείς του Προέδρου. Παρότι ο αποστολέας ήταν ο πιο διάσημος επιστήμονας της εποχής όμως το γράμμα αρχειοθετήθηκε κάπου. Δεν το διάβασε ο Ρούζβελτ.
Σχεδόν τυχαία δύο χρόνια αργότερα ο Αϊνστάιν μίλαγε με έναν βοηθό του Προέδρου και ανάφερε το γεγονός. Συζητήθηκε με ενδιαφέρον αλλά πάλι τελικά δεν έγινε τίποτα. Το γράμμα στο αρχείο…
Ο λόγος που ασχολούμαι με τέτοιες παλιές ιστορίες είναι επειδή ψάχνω παραδείγματα πολιτικών. Έχω βαρεθεί τις γενικεύσεις ότι είναι όλοι κλέφτες. Η Ιστορία είναι γεμάτη σημαντικούς ανθρώπους που άλλαξαν τα πράγματα. Αν δεν το πιστέψουμε αυτό, θα αναισθητοποιηθούμε όλοι πλήρως απλά σχολιάζοντας στο Facebook και σε blogs επ’αόριστο. Ένας σημαντικός λόγος που ο Ρούζβελτ δεν έδωσε σημασία στο γράμμα ήταν επειδή δεν είχε συνέλθει καλά καλά ο ίδιος και η χώρα του από το μεγάλο οικονομικό Κραχ του 1929.
Ο Χίτλερ και ο Ρούζβελτ έγιναν αρχηγοί των χωρών τους με διαφορά δυο μηνών. Και πέθαναν με διαφορά δυο μηνών. Ο Χίτλερ κέρδισε τις εκλογές ξεκάθαρα. Ο Ρούζβελτ απείλησε το Κογκρέσο ότι αν δεν τον αφήσουν να κάνει τις αλλαγές που θέλει θα επιβάλλει τον στρατιωτικό νόμο. Ένας ανάπηρος (πολιομυελίτιδα) πήρε μια ανάπηρη (από το Κραχ) χώρα και τις είπε να μην φοβάται τίποτα. Κατηγόρησε στα ίσια τους επιχειρηματίες και οικονομικούς παράγοντες.
Δεν υπάρχουν πια τέτοιοι πολιτικοί; Και βέβαια υπάρχουν. Δεν υπάρχουν άνθρωποι με ηθικές αρχές; Και βέβαια υπάρχουν.
Και στην Αγγλία υπήρχε προσπάθεια για ατομική βόμβα. Μόλις ενημερώθηκε ο Τσώρτσιλ είπε να γίνει μια επιτροπή, “αλλά από αυτές που κάνουν δουλειά” διευκρίνισε. Την παρακολουθούσε στενά και όταν ήρθε η ώρα ειδοποίησε τους Αμερικανούς ότι πρέπει να συνεργαστούν. Τότε ξεθάφτηκε το γράμμα του Αϊνστάιν…
(Ίσως πιο ξεκάθαροι ειρμοί σχετικά με παλιές ιστορίες και οικονομικές κρίσεις σε αυτά τα δυο άρθρα, το ένα για τον Σόλων και το άλλο για τον Καίσαρα. Εξετάζοντας σήμερα το γράμμα αυτό είναι εύκολο να δούμε γιατί δεν έφτασε στον παραλήπτη του. Παρά το γεγονός ότι το πέρασαν από το κόσκινο αρκετά μάτια πριν σταλεί, παραμένει υπερβολικά μακρύ, δεν έχει σωστό περιγραφικό τίτλο, ούτε το “ζουμί” στην πρώτη παράγραφο. Καλύτερα να είχε στείλει τηλεγράφημα!)
