Δεν έχω καμία διάθεση πλέον για συγκεκριμένα πράγματα. Όχι λόγω του ότι έγινα αλαζονική, αλλά επειδή έφτασα σε ένα επίπεδο στη ζωή που δε θέλω να χάνω περισσότερο χρόνο με ό,τι δε με ικανοποιεί ή με πληγώνει:
1. Δεν έχω, πλέον, υπομονή για κανενός είδους κυνισμού, δυσμενούς κριτικής και πάσας φύσεως απαίτησης.
2. Έχασα τη θέληση να ευχαριστώ όποιον δε με συμπαθεί. Να αγαπώ όποιον δεν αισθανεται το ίδιο για μένα και να χαμογελάω σε οποιονδήποτε δε θέλει να μου χαμογελάσει. Από εδώ και στο εξής, δεν ασχολούμαι καθόλου με όποιους ψεύδονται ή θέλουν να με χειραγωγήσουν.
3. Αποφάσισα επίσης να σταματήσω να συνυπάρχω με την υποκρισία, την προσποίηση, την ατιμία και τον ψεύτικο έπαινο.
4. Δεν αντέχω τόσο τους ξερόλες όσο και την ακαδημαϊκή αλαζονεία. Αρνούμαι να συμβιβαστώ με το κουτσομπολιό. Μισώ τις διαμάχες και τις συγκρούσεις.
5. Πιστεύω στον κόσμο των αντιθέσεων και γι’ αυτό το λόγο αποφεύγω τους ανθρώπους με αυστηρή και άκαμπτη προσωπικότητα.
6. Όσον αφορά τη φιλία, μισώ την έλλειψη εμπιστοσύνης και τις συγκρίσεις.
7. Δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με τους ανθρώπους που δυσκολεύονται τόσο στο να πούν μια καλή κουβέντα όσο και να δώσουν κουράγιο.
8. Αρνούμαι τις υπερβολικές αντιδράσεις συμπεριφοράς και δύσκολα αποδέχομαι ανθρώπους που δε συμπαθούν τα ζώα.
9. Μα πάνω από όλα δεν έχω καθόλου υπομονή για ανθρώπους που δεν την αξίζουν.
