Τα πιο όμορφα λόγια που μπορεί να πει ένας φοιτητής σε έναν άλλον είναι “ούτε εγώ το έχω αρχίσει εκείνο.” Είναι κάπως ερωτική η φάση.
“Ξέρεις τι σημαίνει να υπολογίζεις;”
-Εεεεμ, όχι ακριβώς.
“Σωστό!”
-Σωστό σε σχέση με τι;
“Κι αυτό πολύ καλά το λες!”
-Ναι, μάλλον, ξέρω γω, φαντάζομαι…
“Καλά είσαι εκπληκτικός!”
Από ότι κατάλαβα, το ελληνικό πανεπιστήμιο είναι μπουρδέλο. Αλλά όλοι που πηγαίνουν σε αυτό κάπως μαγικά κρίνουν ότι “παραμένει καλύτερο”. Και σου το λένε στην ίδια πρόταση με το “βέβαια αύριο δεν έχουμε μάθημα”.
Καθηγητής – “Μεθαύριο θα γίνει η γραπτή εξέταση.”
Φοιτητής – “Σίγουρα;”
Καθηγητής – “Χέζει στο βουνό η κατσίκα;”
Αιώνιος φοιτητής που είναι κατσίκα – “Να μη σας νοιάζει τι κάνω εγώ!”
Ο άνθρωπος μπορεί να είναι σαράντα χρονών αλλά να πίνει φραπέ σαν πολύ νεώτερος. Το πρόβλημα γίνεται σαφές εξ’αρχής από τον τρόπο που εκφράζονται. Αν είσαι τεταρτοετής και χρησιμοποιείς στην ίδια πρόταση οχτώ φορές την λέξη “φοβερός” για να περιγράψεις έναν γκόμενο υπάρχει θεματάκι. Σε άλλα πανεπιστήμια κάνουν δημιουργική γραφή, στα δικά μας κάνουν δημιουργικές εγ-γραφές. Βάζουν ότι να’ναι προφανώς πλέον, το όνειρο του πτυχίου δεν είναι όνειρο, είναι σαν ψυχεδελικό τριπάκι σίγουρο αν καπνίσεις ότι σου δώσουν.
“Γιατί πρέπει να το μάθουμε αυτό;”
-Για να φανείς έξυπνος στους φίλους σου.
“Κι αν δεν θέλω να φαίνομαι έξυπνος στους φίλους μου;”
-E, τότε μια χαρά το πας.
Η άγνοια σε πανεπιστημιακό επίπεδο θα μπορούσε εύκολα να αντιμετωπιστεί. Σπουδάζει ο άλλος θετικές επιστήμες και μιλάει για ζώδια; Γράφει ανορθόγραφα και μετά επιμένει ότι “εγώ έτσι το γράφω” με στόμφο; Αυταπάγγελτα στο σπίτι του. Πάντως λένε ότι έχει μειωθεί το πρόβλημα των καθηγητών που έκαναν σεξ με φοιτητές. Ίσως βοηθάει που έστελνα κάθε χρόνο τον σκύλο μου να σπουδάσει.
.
Ο Αλέκος Γκονζαλεζίδης κάνει κοινωνική κριτική και κρητική κοινωνιολογία, είναι τεταρτοετής εδώ και τριάντα χρόνια και δεν πίνει φραπέ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με την παρέα που πήγαμε στην Εύβοια το ΠΣΚ είναι τελείως άσχετη.